Meer dan 90% van onze importen worden betaald door de illegale informele sector. Dat is sinds de regeerperiode van Venetiaan 2. Voorheen was er al een marginale illegale informele sector maar die is tijdens Venetiaan 2 en de periode daarna tot wasdom gekomen. Alle importproducten die u consumeert worden betaald met illegaal verdiende deviezen. Dat is de verdienste van het creools nationalisme bijgestaan door de lammelingen van de VHP. Wij zijn een ordinaire narco staat geworden.
Daarom is onze minister van Financiën op de bedeltoer bij de Wereldbank en het IMF. Wij horen van zijn kant hoe de mensen bij de Wereldbank en het IMF vol lof zijn over zijn geweldige prestaties. Stijgende armoede, dalende koopkracht en een wisselkoers die gesteund wordt door de witgoedsector. Nu zijn mensen van de vereniging van kippenkwekers waarvan enkelen de beschikking hebben over een blanke huid geïnfiltreerd bij het ministerie van Handel en Industrie. Zij hebben gedaan gekregen dat de invoerrechten op importkip verdubbeld zijn, zonder dat daarvoor een wettelijke grondslag aanwezig is. De ministeries van Financiën en van Handel en industrie zijn beiden gezamenlijk verantwoordelijk voor het invoerrechtenbeleid. Dit is maffia, dit is rechteloosheid, dit is bandeloosheid, alleen maar omdat een blanke meneer dat wil en hij zijn zin krijgt bij de minister die klaarblijkelijk nog steeds onder de indruk is van de blanke huid. Daarom is de prijs van importkip gestegen en hebben de lokale kippenkwekers de door hun zelf gecreëerde gelegenheid te baat genomen om ook de prijs van hun kip sterk te verhogen. Rijst en kip maken deel uit van het nationale menu. Kip is de voornaamste leverancier van eiwit voor de Surinaamse consument en dit dreigt nu buiten bereik te raken van uitgerekend de mensen die eiwit voor hun kinderen en zuigelingen het hardst nodig hebben. Een adequate eiwitvoorziening is nodig om een gezonde hersen ontwikkeling te bewerkstelligen in de eerste 15 jaren. Maar klaarblijkelijk is deze regering niet geïnteresseerd in de gezondheid van u, uw gezin en bovenal van uw kinderen.
Deze maatregel is onterecht en illegaal en moet teruggedraaid worden. De bal ligt bij de DNA en bij de regering, of doen zij het ook in hun broek voor een meneer met een blanke huid?
Dan praat onze minister van Financiën over het uitdiepen van het Saramaccakanaal. Als klein kind heb ik de meest recente uitdieping en verbreding van het kanaal meegemaakt aan het eind van de jaren 50 van de vorige eeuw uitgevoerd door een dochter van de Heidemaatschappij Lareco geheten. Dit project is een echt tjoekoeproject vermoedelijk aangekaart door een werkloze ingenieur. Het afwateringsprobleem van Paramaribo ligt in Paramaribo, wie iets afweet van stromingsleer die zal direct begrijpen waar de problemen liggen. Helaas denken mensen die iets afweten van hydrologie dat zij alles afweten van stromingsleer van stoffen. Maar je kunt deze minister van Financiën dan ook alles wijsmaken. Immers hij gelooft in zijn eigen onzin. Hij wil toch ook de BTW invoeren. Nu moet u weten dat wij al omzetbelasting kennen. En btw en omzetbelasting zijn hetzelfde. Het verschil is dat bij ons de omzetbelasting heel efficiënt geïnd wordt indien de douane haar werk doet, immers de omzetbelasting wordt betaald bij de invoer van producten. Dus voordat de importeur het product op de schappen bij de detaillist heeft liggen betaalt hij al omzetbelasting hij derft dus rente. Btw heeft als nadeel dat haar uitvoerbaarheid in Suriname vol met obstakels zit. Voor het invoeren van btw is het noodzakelijk dat alle winkels, iedereen die iets verkoopt, beschikt over een administratie en een kasregister die verbonden is met de centrale computer van het Ministerie van Financiën. U begrijpt nu het probleem. Veel transacties in de winkels worden afgedaan zonder dat er een vastlegging daarvan plaatsvindt in de administratie van de winkel.
Met de cultuur in Suriname is uitvoering van btw praktisch onmogelijk. Maar u weet dat sinds de onafhankelijkheid de mensen de spaken weer uit het wiel zijn gaan halen, ze gaan het wiel weer uitvinden, ze doen dus dingen die rationeel denkende mensen nooit zouden doen, maar het zijn ook geen rationeel denkende mensen maar grotendeels nog steeds natuur mensen die werken op basis van emoties en instincten.
De cultuur die het land al langer dan bijkans 70 jaar regeert, is erin geslaagd om het land compleet te vernietigen. Het kiesstelsel plaatst het (creools) nationalisme in de drivers seat. Wie zich na 70 jaar over het resultaat verbaast moet zich aan een zwaar psychologisch onderzoek onderwerpen en zich gaan verdiepen in de culturele antropologie, de evolutie van de mensheid, en in de ontwikkelingssociologie. Als Hindoestanen of Javanen 70 jaar lang bestuursmacht in handen hadden gehad en er zo een puinhoop van hadden gemaakt dan had je de kritiek uit creoolse hoek moeten horen. En met creools bedoel ik het creools nationalisme, de zogenaamde nationalisten, de salonnationalisten, de pseudo nationalisten, en niet de competente creoolse technocraten zoals ingenieur Cambridge en dr. Jules Sedney. Nu alles mislukt is wat men aangeraakt heeft en hun bestuurlijk onvermogen overduidelijk manifest is zwijgt men in alle talen. Ons ontwikkelingsprobleem heet etniciteit. We kunnen het ontkennen, we kunnen net doen alsof dat niet zo is, maar wie de economische geschiedenis van dit land kent, en ondergetekende kent het als geen ander, kan alleen maar bevestigen wat ik hier beweer. De bewijzen liggen er overduidelijk. Het Welvaartsfonds, het Tienjarenplan, het Eerste en Tweede Vijfjarenplan, het resultaat van al deze plannen is wat Suriname nu is. En die plannen zijn gemaakt door ingenieurs en niet door slaapkamereconomen. Onze economie is nog steeds grotendeels gebaseerd op het resultaat van deze plannen.
Sinds de onafhankelijkheid in 1975 heeft men het pad van een sectoraal evenwichtige ontwikkeling verlaten en gekozen voor de mijnbouw. Onze overheid heeft alleen geld voor het verzorgen van billenpoetsers, subsidie aan billenpoetsers, subsidie aan buitenlandse multinationals. Er is geen geld voor industrie-ontwikkeling, geen geld voor agrarische ontwikkeling, geen geld voor andere sectoren die deviezen opbrengen en een positieve bijdrage leveren aan het nationaal inkomen. Er is wel geld voor sectoren waarvan men denkt dat het mensen die deel uitmaken van hun achterban ten goede zal komen. Zo is er wel geld voor toerisme en allerlei huis-, tuin- en keuken meidenprojecten. Een project is goed als er aan het eind van de pijplijn mensen zitten die lijken op hun, al kost het project meer geld dan het oplevert. Er is altijd veel geld voor Carifesta daar komen de billenschudders aan hun trekken. Bij elk ontwikkelingsplan, bij alles wat men doet, ligt het etnisch denken ten grondslag: het project mag nooit de gladharigen ten goede komen. Het behartigen van het algemeen belang, efficiënte allocatie van middelen, duurzame ontwikkeling, et cetera behoren niet tot het cultuurgoed van het creools nationalisme. Wie de illusie heeft dat de achterban van het creools nationalisme dit land gaat kunnen opbouwen kan beter verhuizen. Alles wat men aangeraakt heeft is mislukt.
‘Culture is Destiny’ zeggen de Amerikanen. Dat geldt niet alleen voor Suriname, maar ook voor de Verenigde Staten, en natuurlijk ook voor Afrika. Uiteindelijk doet men wat men gedaan heeft toen de eerste Europeanen en Arabieren Afrika bezochten. Men wilde graag de koopwaar van de Europeanen en Arabieren maar konden het niet betalen want men beschikte niet over convertibele valuta. En de mensen in India, waar de meeste producten vandaan kwamen zoals kleren en kruiden, wilden niet betaald worden met olifanten en leeuwen. Die hadden ze zelf ook. Zo betaalden de stamhoofden kleren, suiker en allerlei snuisterijen met de verkoop van hun eigen mensen en zo ontstond de intercontinentale slavenhandel. Slavernij is geen uitvinding geweest van Nederland zoals velen denken, elke samenleving heeft het bekend en sommigen kennen het nog steeds. In Suriname houden de stamhoofden zich bezig met de uitverkoop van alle natuurlijke hulpbronnen van Suriname. Want ze weten niet hoe economische ontwikkeling te realiseren, ze weten niet hoe gebruik te maken van de enige natuurlijke hulpbron waarover de mens beschikt namelijk over zijn capaciteit om te kunnen denken en met hun denkvermogen technologie te ontwikkelen, economische ontwikkeling te plannen te organiseren en te managen. Dr. Ir. Frank Essed had ongelijk door zich te concentreren op de mobilisatie slechts van de natuurlijke hulpbronnen in de bodem en die in zijn hoofd te vergeten. Zijn opvolgers zijn nog steeds het spoor bijster, ze moeten maar eens een bezoek brengen aan Singapore, Mauritius, IJsland, Barbados etc. en dan zal men zien dat de enige duurzame natuurlijke hulpbron het denkvermogen van de mens is. Men zal zien wat mobilisatie van alle denkcapaciteit in een land tot stand kan brengen.
Richard B. Kalloe
