Vandaag herdenkt de President van Suriname zijn 72-jarige jaardag, terwijl hij al bijkans twee weken zijn presidentiële verantwoordelijkheden heeft overgedragen aan de vicepresident. Er worden zware speculaties gemaakt over de gezondheids-toestand van de president en de toekomst van de huidige regering en de politieke stabiliteit. Het is wel duidelijk dat de president ernstig ziek is oftewel herstellende is van een ernstige ziekte. Inmiddels is verteld dat hij een operatie heeft ondergaan in Cuba. Critici maken allerhande opmerkingen over het open einde van de vervangingstermijn van de president door de vp. Aanvankelijk was bekend gemaakt dat de president aanwezig zou zijn in Para bij de voortzetting van het Dalian 4 project. Uiteindelijk bleek dat hij weer niet aanwezig was. Strategisch was het een foute move van NII om de aanwezigheid van de president bekend te maken. Nu met de bekendmaking en de afwezigheid zijn de geruchten over de exacte gezondheidstoestand van de president alleen maar versterkt. De vraag rijst wel of er een subtiel motief achter de bekendmaking heeft schuil gegaan om de discussies over de toekomst van de regering en van de regeringspartij op gang te brengen. De kleinschaligheid van de samenleving maakt dat nagenoeg niets van niemand geheim is, de meest besloten politieke discussies zijn na enige tijd op straat. De regeringspartij dient in geval van een voortdurende fitheidsprobleem van de president, een plan te ontwerpen hoe de regering voort te zetten en de partijleiding te regelen. We schreven al eerder dat een deel van de regeringspartij met de vp in zijn maag zit. De vp op de presidentsstoel ligt een aantal partijleden niet lekker, de overtuigde volgelingen zitten niet hiervoor in de partij. De huidige regeringspartij werd formeel in 1987 opgericht, maar in principe werd in dit jaar een politieke beweging die langer bestond omgezet in een politieke partij met het oog op de aanstaande verkiezingen toen. De politieke beweging is dus veel ouder dan de politieke partij. Dat maakt dat er gradaties en klassen bestaan onder de leden van de regeringspartij. De mensen die al deel uitmaakten van de politieke beweging (en hun nakomelingen) en met nadruk de militairen uit de ’80-periode beschouwen zich de echte erfgenamen en de mede-eigenaren van de partij. Deze leden staan het dichtst bij de partijleider en hun loyaliteit is onvoorwaardelijk. Voor de voortgang van de partij en de regering staat een aantal outsiders vanwege hun kapitaal ook heel dichtbij de partijvoorzitter, maar het is algemeen bekend en aanvaard dat deze huidige vertrouwelingen zo zijn verkast naar een andere regeringsleider bij een wisseling van de wacht. We schreven al over de bejegening van de vrouw van de vp die niets heeft gedaan dan haar best om haar rol te spelen. Het zou te ver voeren als de vp nu gearmd met de vrouw van de president zou gaan, dat zou neerkomen op overspel op staatsrechtelijk niveau. Als de president verhinderd is dan is de echte first lady dat ook, hoe gezond en wel ze ook mocht zijn. In elk geval is de harde kern niet content met deze vp op de stoel van de pres. Alhoewel de president een deel van de massa wel kan bekoren op podia, valt ook niet te onderkennen dat hij niet meer de jongste is. Er zijn burgers die van mening zijn dat de president een bijdrage heeft geleverd in de politieke ontwaking en emancipatie van Suriname. Weer anderen schrijven al hetgeen fout is gebeurd in Suriname aan hem toe. Het blijft echter mogelijk om een evenwichtige biografie over deze Surinamer te schrijven die al meer dan 37 jaar niet weg te denken is geweest in de politieke ontwikkelingen van Suriname. De tijd heeft in elk geval geknaagd aan het lichaam. Alleen is nog onbekend in welke mate dat is geschied. De president is op 13 oktober 1945 in Domburg (in het district Suriname) geboren volgens online bronnen als de zoon van Desiré Juliaan Bouterse en Wilhelmina van Gemert. Hij zou zelfs een Zeeuwse voorvader hebben gehad. De oma van zijn vaders zijde was Inheems en van moeders zijde Creools. De president oogt Creools, maar typeert zich als afstammeling van de eerste bewoners van Suriname. Als kleuter verhuisde hij naar Paramaribo, waar hij werd opgevoed door zijn tante. Na de lagere school kwam hij terecht op het jongensinternaat St. Jozef, dat geleid werd door de fraters van Tilburg. Later deed hij de Middelbare Handelsschool in Paramaribo, die hij niet afmaakte. In 1968 vertrok hij naar Nederland waar hij in het Nederlandse leger diende. Twee weken voor het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1975 keerde de president met zijn gezin terug naar Suriname. Waar tienduizenden Surinamers de wijk namen naar Nederland, maakte hij dus de omgekeerde beweging terug naar zijn geboorteland. In 1979 werd hij voorzitter van de Bond Militair Kader. De activiteiten van deze bond en het repressieve optreden van de toenmalige regering tegen deze bond culmineerden in de staatsgreep van februari 1980. Het militaire regime zat 7 jaar aan, waarna de militairen en de burgers van de Revo-beweging het democratische kleed aantrokken. Na te zijn weggestemd en daarna een leven van een politieke paria te hebben geleid, verrezen de huidige regeringspartij en zijn leider uit het as. Waar de president in 2010 het roer overnam als een nog fitte president lijken de zaken na 7 jaar te zijn veranderd. Het is een grote uitdaging van de politiek om een pad van politieke stabiliteit uit te stippelen en opportunisten de pas af te snijden. Bij zijn 72-jarige jaardag wensen wij aan de president een goede gezondheid toe.
