De situatie binnen de VHP nader bekeken!

Om niet in interne aangelegenheden van de VHP te treden, zien wij dat veel prominenten, academici en andere personen, de partij vaarwel zeggen. De oorzaak hiervan kan liggen in het feit dat er een enorme ontevredenheid binnen de organisatie heerst. Arrogantie, het negeren van (hoog) kader moet nimmer de boventoon voeren in welke organisatie dan ook. Er zijn een aantal voorbeelden te noemen, waarbij vooral de vrouwelijke partij- activisten ontevreden zijn en de partij vaarwel hebben gezegd en anderen hebben een afwachtende houding aangenomen om te zijner tijd ook die stap te ondernemen. Anderzijds zitten een aantal, die goed werk verrichten en zich optimaal inzetten, zelfs in DNA.
De grootste oppositiepartij, de VHP met 9 zetels eist steeds weer transparantie van de regering; dit terwijl zij binnen haar interne huishouding zelf debet hieraan is. Is er ooit een financieel verslag gepresenteerd over de “Chan Santokhie Foundation”?
Hierover is er veel kritiek geweest, zowel in Nederland, als in Suriname en met name, en nota bene binnen de partij zelf. Men heeft duidelijk problemen met de naam van de foundation en men vraagt zich dan ook steeds weer af waarom het niet de naam draagt van “VHP Foundation”.
Het genderbeleid wordt hoog in het VHP-vaandel gedragen, terwijl er in de statuten van de partij met geen regel hierover is gerept. Als er niet spoedig een andere, betere zienswijze zal worden gehanteerd en men binnen afzienbare tijd geen gezonde koers gaat volgen, dan zal de ontevredenheid blijven toenemen. Er wordt gevreesd, dat onze VHP, als een der grootste partijen, niet hetzelfde lot ten deel zal vallen als thans het geval is met de eens zo bloeiende NPS (thans 2 zetels in de DNA) en de PSV, de KTPI, de HPP etc. De ontevredenheid neemt ook toe, omdat blijkt dat oudere leden, die zich rijkelijk hebben beloond en hun schaapjes al op het droge hebben, nog steeds hoge posities bekleden; zie het voorbeeld van de Staadsraad. Hierin hebben Kanhai en M. Rathipal zitting; terwijl deze post beloofd was aan mevrouw R. S. Volgens bekomen informatie is er binnen de partij thans sprake van een machtsstrijd tussen diverse partijgenoten. Een aantal critici vinden en zien in de huidige leiding geen duidelijk leiderschap. Het lijkt allemaal schijn en gezichtsbedrog te zijn, dat binnen de partij er sprake is van een nieuw tijdperk. De spontaniteit en charme die diverse politieke leiders hebben en uitstralen, lijkt bij de VHP-Voorzitter gedwongen en stroef. Wat niet is, kan ook niet zijn; aldus een filosoof.
Behalve andere factoren, heeft het voor een deel te maken met het karakter van een partij. In welke mate kan er binnen de VHP sprake zijn van een nationale partij. Er zijn legio voorbeelden uit het verleden. De NPS had een aantal takken n.l. de hindoestaanse- en Javaanse etc, maar het was toen ook geen nationale partij (NPS-nationale partij suriname). Anderzijds had de VHP niet alleen hindoestanen binnen haar gelederen, maar viel niet onder de noemer van een nationaal partij. Enkele personen, die lid waren en ook als zodanig gekozen waren als Staatsleden/Parlementariers, waren o.a.: Eddy Blackman, Jarien Gadden, Dasiman enz.
Tenslotte zijn gesteld, dat momenteel geen sprake is van partijliefde, maar meer van eigen belang. (Nepotisme)
Er is een te kort aan harde- en veldwerkers.
Elke organisatie heeft niet alleen sierpaarden, maar werkpaarden nodig.
De vraag die alom wordt gesteld, is wie de kar beter kan trekken op weg naar 2020!
Roy Harpal

error: Kopiëren mag niet!