De begrotingsbehandeling is al enkele dagen gaande en het niveau is op sommige momenten beschamend laag en op enkele schaarse momenten op een hoger niveau. Het ontwikkelingsplan heeft te maken met een droom die gezamenlijk gedroomd moet worden over de toekomst van Suriname. Die droom behoort uitgedrukt te worden in cijfers en projecties en daarover is er geen gemeenschappelijkheid in de regeringspartij en de coalitie, laat staan in het hele parlement. Er wordt een ontwikkelingsplan behandeld, maar politiek is het niet van belang nog waar Suriname over 15 jaar moet zijn. Suriname wordt nu aangemerkt een hoger-middeninkomensland te zijn. Hoe lang willen we in deze positie zitten? Suriname heeft een bepaalde niet al te rooskleurige plek op de human development index, waar willen we over 15 jaar zijn? Er zijn veel drop-outs in Suriname vooral onder de jongens: op welk niveau willen we dit brengen? Onze bbp is met enkele duizenden USD achteruit gegaan, op welk niveau willen we dat hebben? Aan het bbp wordt in een bepaalde verhouding bijgedragen door voornamelijk de mijnbouw, de landbouw en de visserij. Welke verhouding willen wij hebben in het verhoogde bbp? Beweerd wordt dat de werkloosheid boven de 20% is in Suriname, op welk niveau willen wij de werkloosheid hebben? Suriname heeft nog de identiteit van een importerend land, en de vraag is ook welke identiteit wij willen hebben over 15 jaar. De Surinaamse regering heeft er belang bij om zowel in het eigen verkiezingsprogramma, als in het verkiezingsprogramma van de NF-partijen elementen te vinden waardoor een lange-termijn-plan kan worden uitgestippeld waarover nu al politieke overeenstemming in de verkiezingsprogramma’s bestaat. Daardoor kan de droom worden gerealiseerd, al zou er een ander politiek wind gaan waaien in Suriname. Het is de politiek eigen dat er rivaliteit is en dat er onenigheid is met betrekking tot de wijze van de uitvoering van het beleid. Echter moet het niet onmogelijk zijn om een doel vast te stellen over de positie waarin wij als natie Suriname als land willen zien in 2030. Als de politieke partijen over die positie geen gezamenlijke droom kunnen vaststellen, dan zijn de politieke partijen niet bezig met moderne en echte politiekvoering en dan heeft men de belangen van Suriname bewust niet op het oog. Wat we merken in DNA dat op een heel laag en primitief niveau, verwijten worden gemaakt vooral door enkele leden van de coalitie. Het is heel duidelijk dat een deel van de politici wel in DNA wordt gekozen, maar geen volwaardig begrip heeft van de politiek. Veel DNA-leden hebben geen zuiver beeld, waarvoor ze in de politiek zitten. Het resultaat is dat hun district geen vorderingen maakt en dat bestaande productiesectoren achter lopen. Er zijn veel DNA-leden die vechten als hun voornaamste taak zien. Er zijn maar slechts zeer enkele DNA-leden die tot nu toe in staat zijn geweest om het ontwikkelingsplan in samenhang met elkaar te bekijken en er is geen DNA-lid tot nu toe geweest dat de regering heeft aanbevolen om het OP te corrigeren of aan te vullen. Heel vaak zijn tot nu toe de besprekingen verzand in politieke vuilsmijterij en het graven in het persoonlijk verleden van kritische DNA-leden. Religieuze vooroordelen en haat en zelfs overleden echtgenoten heeft men niet geschroomd om te berde te brengen. Een ontwikkelingsplan behoort samengevat te kunnen worden in een A-4. Met deze samenvatting die de DNA-leden aan beide zijde voor zichzelf moeten maken, wel in alle oprechtheid, moeten de politici hun bijdrage leveren. Het mengen van de begrotingsbehandeling en het OP is geen goede strategie en ook niet logisch. Het OP moet als eerste worden behandeld, daarin wordt de strategie overeengekomen voor de komende 5 jaar. In principe moet het OP een periode van 10 jaar bestrijken en moet over een deel van het OP kamerbreed overeenstemming zijn in het parlement. Dit deel betreft de streefcijfers waar we economisch en sociaal als natie realistisch naar toe moeten. Dat Suriname binnen 10 jaar Hong Kong of Dubai wordt is niet realistisch, omdat we daarvoor het juiste politieke leiderschap, het juiste kader, de echte leraren, de bewuste ouders, de oprechte geestelijke leiders, de productieve beroepsbevolking, de ideale politieke partijen en het economisch immigratiebeleid missen. Deze instituten laten het schromelijk afweten, dus in het OP moet als eerste aandacht zijn voor deze zwakke schakels. Over 50 jaar zou het wel een haalbare kaart kunnen zijn. Het OP is zoals gezegd wordt anders dan de andere OP’s, maar dat mag op zich geen doel zijn. Het OP behoort aan te geven hoe planmatig economische vooruitgang en sociale progressie in Suriname zal worden geboekt, met de materiele en immateriële potenties die wij hebben en kunnen ontwikkelingen in context van de waarschijnlijke internationale en regionale sociale en economische ontwikkelingen. De behandeling tot nu toe leert dat noch de coalitie noch de oppositie en noch de regering dit uit het OP heeft kunnen destilleren. Dat betekent dat het er niet in staat, wat betekent dat het OP dus niet voldoet, of dat het niet gedragen kan worden door de uitvoeders, wat betekent dat het aannemen daarvan gelijk staat aan water naar zee dragen.