Bij 01 mei Arbeidersdag die wij straks gaan herdenken moet stilgestaan worden bij de positie waarin de werkende mannen en vrouwen van Suriname zich straks bevinden. We hebben hier ettelijke malen geschreven dat de lonen van de loontrekkers behoorlijk zijn gedevalueerd, de koopkracht om goederen en diensten te betrekken is behoorlijk afgenomen, maar daarover straks meer. In de media is recent melding gemaakt van een rapport waarin de IAO aandacht vraagt voor de onzekerheid waarin de arbeiders in verschillende landen zich bevinden, vanwege een zwakke rechtspositie. Deze onzekerheid van de werkende mensen duurt voort in Suriname. We hebben het over contractarbeid waarover heel veel in Suriname is gezegd. Door Arbeid is een wet over uitzendkrachten ingediend in het parlement die de rechtspositie van deze werkende krachten moet verbeteren. Na heftige discussies is deze wet enkele maanden terug goedgekeurd in het parlement, maar daarna is er niets meer vernomen van deze wet. Surinaamse is een kleine samenleving en in de wandelgangen is er het gerucht dat groepen die belangen hebben bij het uitbuiten van uitzendkrachten niet content zijn met de goedkeuring van deze wet. Deze lobby zou een mogelijke verklaring kunnen zijn dat na de goedkeuring niets meer van deze wet is vernomen. Wanneer dat zo mocht zijn, dan is dat weer een teken van de escalatie die in de Surinaamse samenleving heeft plaatsgevonden. Malafide krachten gaan heel ver in het boycotten van maatregelen die in het belang zijn van de kleine man op straat. Ondanks de interessante discussies in DNA en in de media duurt de onzekerheid van de uitzendkrachten in Suriname voort; althans dat moeten wij aan de vooravond van 01 mei constateren. En omdat de IAO nu aandacht aan deze zaak besteedt, zal Suriname over het uitblijven van maatregelen worden aangesproken. De Surinaamse regeringstop moet duidelijk aangeven waar haar prioriteiten liggen en of de arbeider ook belangrijk voor haar is. Nu zijn er zware twijfels en is er zelfs ruimte voor een veroordeling. Een andere punt dat in hetzelfde kader ook aangekaart dient te worden, is de situatie van de mensen die jarenlang werken maar nooit in vaste dienst komen. Deze onzekerheid van de werkende mensen heeft uiteindelijk ook een impact op de gezinnen en op schoolprestaties. Ook op dit punt duurt de onzekerheid voor de arbeiders in Suriname voort. De vakbeweging houdt zich rustig over deze punten en is alleen bezig om of de regering te verdedigen of de regering ten val te brengen om zodoende in aanmerking te komen voor ministersposten en goedbetaalde banen en privileges zoals dienstauto’s. We hebben aan het eind van het jaar 2016 en begin 2016 een serie van arbeidswetten in het parlement behandeld gekregen, maar van een groot deel van de wetten is verder niets vernomen. Dat is allemaal verloren tijd en geld. Een heleboel zaken moeten in Suriname nog geregeld worden, maar het poldermodel maakt dat maatregelen te lang in studie blijven bij vakbeweging en bedrijfsleven. Maanden en jaren gaan voorbij voordat partijen elkaar kunnen vinden. Het poldermodel waarbij partijen oeverloos met elkaar praten heeft een verlammende invloed op daadkrachtige en snelle maatregelen. Een actieve houding van Arbeid is wel zichtbaar, maar niet het hele systeem is daarop afgestemd, waardoor goedgekeurde wetten toch stranden en niet in werking treden. Zaken die we bij 01 mei zeker willen noemen is een universeel geldende wet over zwangerschapsverlof. We schreven enkele maanden terug dat de Amerikaanse pers het een schande vindt dat de grote USA samen met nog drie kleine landen (waaronder Suriname) wereldwijd niet beschikken over een universele zwangerschapswetgeving, al de andere landen in de wereld hebben dat wel. We schreven eerder dat veel vrouwen in Suriname abortussen plegen om een baan te behouden, of een baan opgeven. Dat is een discriminatie van de Surinaamse vrouw. De zaken die in Suriname nog geregeld moeten worden zijn heel veel. Een groot deel van de zaken zullen niet van de grond komen, omdat het kapitaal en werkgevers hun macht aanwenden om maatregelen in het belang van de werkende klasse te torpederen. Dat werkt demotiverend op ambtenaren. Er is een conclusie dat het kapitaal erop uit is om het hele ministerie van Arbeid, die zaken voor werkenden regelt, onderuit te halen en te liquideren door bijvoorbeeld een fusie, dus een degradatie van een ministerie naar een directoraat. Die ruimte hebben het kapitaal en het malafide bedrijfsleven (die korte lijnen heeft met de politieke top) omdat de vakbeweging voor een groot deel incompetent, afhankelijk en verslaafd is aan regelarij. Bij de herdenking van 01 mei in 2017 concluderen wij dat er wel degelijk sprake is van een klassenstrijd, waar het kapitaal en de malafide ondernemers als winnaars uit de bus zullen komen en de arbeiders van Suriname als de grootste verliezers. Dat komt door een zware miskenning van Arbeid als ministerie, infiltratie van uitbuiters in de politieke top en een gecorrumpeerde vakbeweging over nagenoeg de hele linie.
