Door de actievoerende groepen is voor deze week een reden gevonden om de stakingen uit te stellen. Er is aangegeven dat men respect heeft voor de lijdensweek en dat men dus de acties na het paasweekend zal oppakken. Veel stakers zijn van oordeel dat men het momentum niet had moeten laten wegebben. Het opstarten van elke actie kost moeite en extra energie. De laatste actiedag had wel een iets grimmiger verloop. Zo hebben de stakers getracht om het belastingkantoor aan te doen en het gebouw te betreden. Het zou een paar agenten zijn gelukt om toch door de poort, die dicht werd gehouden, te lopen. Dat betekent dat de stakers geen geweld hebben toegepast of gebruik hebben gemaakt van de kracht van de massa. Het zou enkele politiemannen echt niet zijn gelukt om de poort gesloten te houden, het is de menigte geweest die geen grenzen wilde opzoeken met de staking, dat is duidelijk. Door de regering zou een verklaring zijn uitgebracht waar zou zijn gezegd dat er momenten waren bij de laatste stakingsdag waar men dreigde de grenzen van wet en recht te overtreden. De regering drukt de stakenden op het hart om de grenzen van wet en recht niet te verlaten. Verder is door regeringszijde beweerd dat er elementen zijn in de groep stakenden die chaos willen creëren in het land. Die indruk hadden wij niet op de laatste dag. Er zijn critici die aangeven dat de regering zal optreden wanneer de acties grimmig worden. De regering moet echter terughoudend zijn met het aanwenden van geweld. De acties zijn tot nu toe altijd vreedzaam. De toon die is gezet door de actievoerenden is er een van liefde en vrede. De indruk is door de echte leiders van deze stakingen (C-47, BvL/ALS) nooit gewekt dat de groep andere intenties heeft. De vraag rijst wel wat de BvL/ALS bedoeld dat de actie in tweede, derde of vierde versnelling moet. Maandag heeft men een gebouw van Minowc betreden en daar wel enigszins intimiderend bezig geweest door te vragen waar bijvoorbeeld ‘Roberta’ (verwijzend naar minister Robert Peneux) was. Men was op het terrein en in het gebouw van Minowc. Op gegeven moment zei een persoon door de luispreker dat men het gebouw vanaf dat moment had bezet en dat men de hele dag daar zou blijven. Uiteindelijk nam de BvL-voorzitter de luispreker over en gaf aan dat er van geen bezetting sprake was en dat men de acties zou beëindigen voor die dag. Het bezetten van overheidsobjecten kan een zeer riskante aangelegenheid zijn. Het wordt riskanter wanneer leidinggevenden en directieleden klem komen te zitten en werkwilligen vast zitten of er een spanning met hen ontstaat. Bij een bezetting heeft de eigenaar van het object het recht om de sterke arm in te schakelen, zodat mensen die vast zitten, kunnen worden bevrijd. Stakenden mogen het niet zo ver laten komen dat de regering in de noodzaak of positie komt dat overheidsgebouwen moeten worden bevrijd. Ook het barricaderen van wegen is een aangelegenheid die zeer riskant is. Als een barricade van een weg langdurig wordt, zal het algemeen belang van de burgerij zodanig worden geschonden, dat de regering genoodzaakt zal zijn om de politie in te zetten. Het is heel erg jammer dat de president zich niet publiekelijk heeft gericht tot de zogenaamde wakamangs die barricades van wegen hebben laten vallen. Het moet duidelijk zijn dat massa’s soms opgezweept kunnen worden in een soort massahysterie, waarbij men massaal overgaat tot een groepshandeling, zonder na te gaan wat de consequenties ervan zullen zijn. Het is een oerreactie dat te maken heeft met de groepsoverleving en het bevechten van een levensbedreigende vijand of het gezamenlijk jagen op grootprooi. Deze oersentimenten liggen nog verscholen in de mens. Het is opvallend dat wakamangs nu zelfs uitgenodigd worden op de staatsradio en dat ze zich zelfs openlijke associëren met ‘murderers’. De uitdrukking van dit laatste is niet geheel bekend in Surinaamse context, maar een vrije vertaling levert ongelukkig op de uitdrukking ‘moordernaar’. We hopen niet dat er plannen zijn om wakamangs in te zetten tegen wakamangs. Het is de leiders van de acties aangeraden om het opschroeven van de versnellingen niet te laten afhangen van chaos, maar eerder te denken in het zoeken van meer draagvlak voor de stakingen, de massa’s te laten aanzwellen en duidelijk aan te geven wat men eigenlijk van de regering wil. Daarin moet de groep wel eensgezind zijn. Op de radio is verklaard dat er op vergaderingen is besproken dat wanneer de regering toegeeft aan de eis van de menigte (terug draaien van de brandstof) de stakenden dan met andere eisen zullen komen totdat de regering valt. Het is uitkijken geblazen wat de komende week met zich zal meebrengen. De regering heeft enkele dagen de tijd om met een goed antwoord te komen en de stakers de wind uit de zeilen te halen. Bij elke staking lijden ondernemers miljoenen verlies en derft de staat inkomsten. De meest ideale en ook haalbare situatie is dat partijen tot een oplossing komen aan tafel. Dat is naar ons oordeel wel haalbaar.
