Er is een groep burgers die zich wakamangs of stratiemangs noemt. Deze subculturele groep beweert dat de president van ons land tot hun groep behoort, hij zou een wakamang of stratiemang zijn. De groep beweert dat stratimangs niet bewogen worden door constitutionele middelen, zoals vreedzame betogingen en stakingen. Volgens de groep zijn wakamangs dus mensen die aan de rand van de samenleving leven. De president heeft niet ontkend dat hij een wakamang is, hij heeft het ook niet beaamd. Maar hij heeft de groep wel uitgenodigd om ze op excursie mee te nemen naar allerlei projecten. Wakamangs en stratiemangs hebben een bepaalde betekenis in Suriname. Het zijn mensen die op straat leven, kinderen maken maar geen aandacht besteden aan het gezin, niet de intentie hebben om een goed voorbeeld te zijn voor hun eigen en andermans kinderen, meestal drugs gebruiken of dealen en meningsverschillen met geweld oplossen. Wakamangs en stratiemangs zijn ook vaak betrokken in straatgevechten en criminaliteit. Wakamangs en stratiemangs beginnen als hangjongeren en evolueren naar wakamangs en stratiemangs. De levensstijl van de stratiemang houdt in het verwerpen van het staatssysteem, hij gelooft niet daarin. Wakamangs zijn per definitie niet geschoold vanwege armoede, ze distantiëren zich van officiële zaken als politieaangiftes, onderwijs en huwelijk. Wakamangs zijn vaak betrokken in ‘brawls’ met de politie, men provoceert de politie openlijk en gaat met de politie in het gevecht. Wakamangs zoeken hun middel van bestaan vaak in illegale activiteiten. De term wakamang en stratiemang heeft geen positieve lading. Wakamangs vertonen een onvolwassen gedrag en weigeren om volwassen te worden. De ideale Surinaamse burger die bij kan dragen aan een goede generatie Surinamers en kan bouwen aan een degelijke economie, is geen stratiemang. Als de stratiemang de norm wordt, zal Suriname een tweede Haïti worden. Het is wel opvallend dat de president zich niet heeft gedistantieerd van het etiket van wakamang. Hij heeft de zogenaamde wakamangs uitgenodigd om aan landbouw te doen. Dat staat dus gelijk aan het beledigen en uitschelden van de wakamang. Er zijn stratiemangs bekend in Suriname die aan landbouw doen, hooguit kan men een paar canabis-planten voor eigen gebruik planten. Bij de laatste acties zijn ook rovers opgeroepen om mee te lopen in de protestmars. Een groep te Flora typeerde zich als wakamang. De politie had eigenlijk de groep stratiemangs en wakamangs moeten registreren. Dan zou het wel zin hebben gehad om ze uit te nodigen voor een gesprek. De president heeft 50 hectare landbouwgrond beschikbaar gesteld aan de wakamangs en wel achter Pikin Poika. De president heeft de wakamangs bijzondere aandacht gegeven. De wakamang-vertegenwoordiger Pique beweert dat hij ongeveer 150 personen heeft geregistreerd die een werk zoeken. Hij heeft de president beloofd dat hij ze gaat mobiliseren om aan landbouw te doen. De president heeft geprobeerd om de wakamangs te motiveren dat veel mensen een bestaan hebben gevonden in de landbouw en pluimveesector. De president weet niet dat wakamangs dit leven van landbouwer en veeteler afwijzen. Personen die zich met deze zaken bezighouden, zijn dom volgens de wakamangs. De president heeft tegenover de groep beloften gedaan die hij hopelijk waar kan maken. Hij heeft de wakamangs beloofd dat hij de personen van ontbossen tot zelfs huizen kan laten bouwen in de jungle. Het een en ander is echter heel moeilijk voor te stellen: stratiemangs in de jungle. Waarom de president speciale aandacht heeft besteed aan de wakamangs en zoveel aandacht aan hen heeft besteed, is niet bekend.
In elke geval kan gezegd worden dat het vreemd is dat de president niet ontkent een wakamang te zijn. Ten tweede is opvallend dat de regering geen standpunt heeft ingenomen tegen de levensstijl van de wakamangs. Daardoor is de indruk gewekt dat het allemaal geen probleem is voor deze regering als mensen niet werken en op de rand van de maatschappij leven. Er is geen voorbeeld gesteld voor de jeugd en de hangjongeren. Kennelijk is voor deze strategie gekozen, omdat de grootste regeringspartij kiezers haalt onder de zogenaamde wakamangs. De regering dient vanuit zijn ministeries maar ook vanuit het kabinet, het gedrag en de levensstijl van burgers te veranderen. Het is niet verplicht dat men zich beperkt tot de levensstijl van een wakamang of een stratiemang, dus dat men geen verantwoordelijkheid accepteert. Deze gelegenheid was heel gelegen voor de regering om jongeren die zich aangetrokken voelen tot deze levensstijl te ontmoedigen en hen te wijze op de correcte weg. Integendeel is het signaal gegeven dat het niet fout is.
