Deryck Ferrier: “Landbouw is voltooid verleden tijd voor Suriname”

“Landbouw is voltooid verleden tijd voor Suriname. Wij hebben geen positie om te kunnen concurreren. Vraag het maar aan de mensen in de bacoven industrie”, dit stelde Deryck Ferrier onlangs tijdens een presentatie voor de leden van het Overleg Platform van Bedrijfslevenorganisaties.
Suriname was tot 1798 een geweldig landbouwland. Met de technologie van toen, was het land concurrerend genoeg. Daarna kwamen er nieuwe ontwikkelingen welke Suriname niet meer kon bijbenen. “In de loop der jaren hebben Surinamer allerlei zaken geprobeerd, en zijn uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat het land waarin wij zitten, alleen maar geschikt is voor grassen, palmen en bananenachtige gewassen. Met alle andere gewassen ben je in het minimum”, stelt Ferrier.
Fysieke potentie
Suriname heeft niet voldoende licht om de juiste kwaliteit voor haar gewassen te krijgen. Planten moeten licht omzetten in vaste stof. Suriname ligt op zeeniveau(laag). De zonnestralen die de energie bevatten, moeten als zij de planten willen bereiken, door een 500 meter dikke vocht laag heen. Zo verliezen de stralen een deel van hun eigen energiewaarde. Van die waarde kan de plant maar een deel gebruiken. “Landen die op bijvoorbeeld 400 meter boven de zeespiegel liggen hebben veel meer over aan de waarde van de zonnestralen. Als je op midden Java, pinda plant, haal je 4 ton uit een hectare. Als wij die zelfde pinda in Suriname planten halen wij nauwelijks 1 ton op 1 hectare. Het verschil ligt in de hoeveelheid licht die zij daar op Java hebben. Alle gewassen die wij hier kunnen planten, kun je elders goedkoper planten, en je krijgt ook een betere kwaliteit”, legt Ferrier uit.
Te ontwikkelde mensen
Voor bulkproducten, om de Surinaamse economie erop te baseren, zijn er volgens Ferrier geen potentiele gewassen in Suriname. Naar zijn mening kan Suriname niet gewoon een land zijn van kokos aanplanten. In vergelijking met de concurrentiepositie van Indonesië bijvoorbeeld die bijkans 15 miljoen hectare aan kokos plant, wordt een investering in Suriname niet rendabel. “Wij kunnen maximaal 50.000 hectaren aanplanten. Wie ben je dan om te willen concurreren? Wij hebben tevens de mensen niet om het werk te doen. Onze mensen zijn ‘te ontwikkeld’ om met een houwer en tjap te werken”, meent Ferrier.
Politieke wil voor investering niet aanwezig
Als men dan nog aan landbouw wil doen, dient de landbouwer volgens Ferrier gebruik te maken van dingen waar hij comparatief voordeel aan heeft. Men zal bijvoorbeeld met klimaat gecontroleerde kasten moeten werken. Dat is nieuwe technologie, waar Suriname veel perspectieven in zou kunnen hebben. Echter eist dit gigantische investeringen, waar er zeker ook een politieke wil voor nodig is.
Kavish Ganesh

error: Kopiëren mag niet!