Acties en hun effect op ontslagen en prijsverhogingen

Door delen van de vakbeweging is voor volgende week een tweede protestactie gepland. We schreven eerder dat er enige inconsistentie is te merken in de uitgangspunten van de vakbeweging. Enkele protesterende vakbonden geven aan dat het het IMF is dat de regering dwingt om de energietarieven drastisch te verhogen, in elk geval om de subsidies af te schaffen. Een ander deel zegt dat het de regering zelf is die de subsidies wil afschaffen. In het FEP rapport hebben de partijen in het platform onderkend en geaccepteerd dat de subsidies moeten worden afgeschaft. Men heeft wel uitdrukkelijk aangegeven dat de maatregelen, inclusief dus de afbouw van subsidies, gefaseerd moeten plaatsvinden en dat tegelijkertijd maatregelen moeten worden getroffen om opvangvoorzieningen te treffen. Wat het energiebeleid betreft is het dus niet geheel duidelijk wat het precies is wat de protesterende vakbeweging niet zint, los van het feit dat de verhogingen niet gefaseerd zijn doorgevoerd. Door de EBS is duidelijk aangegeven dat de verbruikers die minder dan 450 kwh per maand verbruiken, geen verhoging zullen moeten betalen. De meeste normale huishoudens van de normale burgers die een gematigd leven leiden, hebben een verbruik dat ver beneden deze grens ligt. Direct zullen de stroomverhogingen dus geen gevolgen hebben voor de leden van de vakbeweging die normale werkende mensen zijn. Indirect kan de verhoging van stroomtarieven een impact wel hebben, omdat de bedrijven hogere prijzen zullen betalen. De kostprijsberekeningen van goederen en diensten zullen hoger uitvallen. De prijzen zullen daardoor hoger uitvallen, maar hoeveel? Wat is het energiecomponent in de kostprijscalculatie van de verschillende goederen en diensten die doorsnee consumenten afnemen? Hoeveel impact op de productiekosten zal de stroomverhoging hebben wanneer de kostprijs en de productiekosten omhoog gaan. Zal dat twee effecten hebben? In de eerste plaats kunnen de bedrijven, dus de werkgevers van de leden van de vakbonden die in het geweer zijn, minder omzetten. Bedrijfsomzetten zullen omlaag gaan, door verhoogde prijzen, mensen gaan minder afnemen. Bedrijven zullen wellicht noodgedwongen personeel moeten inkrimpen. In dit kader heeft de vakbeweging wel belang om op te komen, maar zo worden de acties niet toegelicht. Welke sectoren zijn in gevaar? Zullen werkgevers aanleiding moeten hebben in de stroomverhogingen om bedrijven te sluiten? Zal de vakbeweging zonder slag of stoot deze bedrijfssluitingen, die misbruikt kunnen worden door werkgevers, accepteren? Het is niet duidelijk wat de impact van de stroomverhogingen zal zijn op werkgelegenheid, de vakbeweging speelt eigenlijk niet goed bedoelende werkgevers in de kaart door prematuur en zonder goede uitleg acties te voeren. De vakbeweging rechtvaardigt met de acties eigenlijk ontslagen die bedrijven misbruik makend van de situatie zullen toepassen, eigenlijk lokken de protesterende vakbonden dit soort ontslagen uit. Deze ontslagen kunnen politiek van belang zijn, om grotere stakingen los te weken. Wat nu opgemerkt moet worden met betrekking tot de stakingen is dat er een duidelijk samengaan is van de politiek en de vakbeweging en eigenlijk schikt de vakbeweging zich naar de agenda van de politiek. Het gevaar dat nu potentieel bestaat, is dat de vakbeweging de hoogst noodzakelijke onafhankelijkheid in haar optreden heeft verloren ten faveure van de politiek (de oppositie). Feit blijft wel dat de vakbeweging mag ageren wanneer overheidsmaatregelen duidelijk en potentieel een significante invloed hebben op de werkgelegenheid. Naast mogelijke ontslagen is een tweede effect dat werknemers als consumenten kunnen ervaren, de door de stroomverhoging gestegen prijzen van lokaal geproduceerde en opgeslagen goederen en diensten. Dat betekent dan dat de koopkracht van de loontrekkers ook omlaag gaat. Maar ook hier moet goed worden nagegaan hoe groot het stroomcomponent is in de totale productiekosten. Zeer zeker is het niet zo dat de de verhogingen 1 op 1 moeten worden doorgevoerd. Dat kan alleen wanneer de productie van een goed of dienst hoofdzakelijk in financiële termen bestaat uit het stroomtarief. Dus het is simplistisch om te beweren dat de stroomverhogingen indirect een gat zullen slaan in het loon van de werknemers die ook consumenten zijn. In principe rechtvaardigen de protesterende vakbonden ook hier een 1 op 1 verhoging van de prijs van goederen en diensten door de bedrijven en lokken ze in principe deze verhogingen ook uit. Een 1 op 1 verhoging biedt immers een gunstigere voedingsbodem om sociale onrust te kweken ten faveure van de politiek. Dat de afschaffing van de subsidies een impact zal hebben op het dagelijks leven, op werkers die consumenten zijn en op werkgevers die bedrijven draaien, is buiten kijf. Hoe groot dat impact zal zijn is zelf onbekend bij de vakbeweging, men laat traditiegetrouw geen berekeningen maken. Gezegd mag dus worden dat de acties en de uitgangspunten van de acties in plaats van de samenleving te behoeden, juist ruimte creëren voor escalaties aangezet vanuit een deel van het bedrijfsleven.

error: Kopiëren mag niet!