Politici zullen politici blijven. Thans is er een enorme heisa in DNA over de ratificatie door Suriname van het handvest van de OIC, waar Suriname sinds 1996/1997 lid van is. Deze politici spelen in op emoties van een deel van de bevolking en willen deze gelegenheid aangrijpen om zich wederom te vestigen bij de kiezers: men wil benadrukken dat men christen is en dat men opkomt voor de christelijke zaak. Men wil Suriname zogenaamd met hand en tand verdedigen, zodat het geen moslimstaat wordt. Een Islamitische staat is een staat waar de Islam de staatsgodsdienst (de officiële godsdienst van de regering) is en waar de Islamitische wetgeving (de sharia) min of meer van toepassing is. Het tegengestelde van zo een staat, waar godsdienst en politiek verschillende hiërarchieën hebben, worden seculiere staten genoemd. Suriname is een seculiere staat. Bij de toetreding tot de OIC heeft Suriname zich nooit gecommitteerd om (op termijn) zich om te vormen tot een Islamitische staat. De OIC is in de jaren’60 wel opgericht door een aantal landen met een nagenoeg complete moslimbevolking. Derhalve is het handvest van de organisatie ook navenant. De Islamitische stijl is geaccepteerd in de internationale politiek. Zo beginnen alle spreekbeurten van staatshoofden en ministers van de landen, die een bijna overwegende moslimbevolking hebben, bij de VN en VN-organisaties met de gebruikelijke woorden ‘In naam van Allah, de meest barmhartige, de genadevolle’. Officiële vertalers die bij de VN en andere VN-organisaties werken, die zullen deze woorden ook simultaan vertalen in andere VN-talen, men slaat het niet over. Het OIC-Handvest begint ook met deze woorden. In het handvest van de OIC wordt vaak verwezen naar Islamitische waarden, die wij als natie duidelijk ook in onze grondwet herkennen, en die evengoed aangeduid kunnen worden als christelijke of hindoewaarden. We noemen eenheid, broederschap (van de mensheid en tussen de lidstaten), vrede, barmhartigheid, tolerantie, gelijkwaardigheid, gerechtigheid, matigheid, diversiteit en menselijke waardigheid. Deze waarden worden als Islamitische waarden genoemd, maar welbeschouwd zijn ze meer dan dat. Het handvest zegt dat de Islam een pioniersrol heeft in het vestigen van duurzame ontwikkeling, vooruitgang en voorspoed voor de natie van de betreffende landen. Over dit laatste kan er discussie en verschil van mening zijn, maar de politici die populaire statements in DNA maken om stemmen te winnen, moeten ook de durf hebben om wat deze historische gegevens betreft, van mening te verschillen en zich wat dat betreft uit te zonderen. Het handvest zegt dat er een sterkere binding moet zijn tussen de moslimbevolkingen in de wereld en de vraag kan worden gesteld wat wij daar mee te maken hebben, alhoewel een deel van onze bevolking uit moslims bestaat. Het handvest gaat uit van respect, veiligstelling en verdediging van de nationale soevereiniteit van de lidlanden en onafhankelijkheid en territoriale integriteit. Zijn wij daartegen vanuit onze grondwet? Het handvest zegt dat de OIC moet bijdragen aan internationale vrede (niet allen dus in landen waar moslims leven of alleen in de lidlanden). Het handvest heeft het over ‘understanding and dialogue among civilizations, cultures and religions’, vrij vertaald begrip van en dialoog tussen beschavingen, religiën (in meervoud dus) en culturen (ook in meervoud, niet alleen de Islamitische cultuur). De Islam is in veel landen onder druk, zo ook de Islamitische symbolen. Er zijn landen in de wereld die wereldwijk preken over beschaving en vrijheid van religie, maar ik hun land niet toestaan dat moskeeën worden gebouwd en/of dat hoge minaretten worden opgezet. Er wordt zelfs opgeroepen om korans in het openbaar te verbranden, o.a. in Nederland. Vandaar dat in het handvest er opgeroepen wordt om de Islamitische symbolen, die hier en daar onder druk staan, te beschermen. Heikel punt zou in de internationale diplomatie kunnen zijn het erkennen van het Palestijnse volk en zijn zelfbeschikkingsrecht met als hoofdstad ‘Al-Quds Al-Sharif’, dat is de stad Jeruzalem. De regering van Suriname heeft ondertussen al herhaaldelijk dit recht van het Palestijnse volk, welke zijn oorsprong vindt in VN-resoluties, erkend. Het handvest geeft ten overvloede aan dat het erkent de beginselen van het Handvest van de VN, de internationale humanitaire wetgeving en zich zal houden aan het principe van non-interventie in interne aangelegenheden van de lidstaten. Het herziene handvest van de OIC incorporeert een aantal tekstuele aanscherpingen en een aantal organisatorische ‘verrijkingen’ en aanvullingen. Verder worden enkele delen in deze tijdsgeest sterker geformuleerd in aansluiting om modernere VN-instrumenten. De heisa die de DNA-leden over het handvest maken, kunnen zij de kiezers echt besparen. Suriname is geen moslimstaat, noch formeel noch impliciet. En dat zal het ook niet worden.
