De leider van de politieke partij “DOE”, dominee Carl Breeveld, heeft tot verbazing van de gemeenschap, zich gisteren als mede -initiatiefnemer van herzieningswet “Terugroep Volksvertegenwoordigers” teruggetrokken. De volksvertegenwoordigers Sapoen en Chitan zetten met alle denkbare juridische wapens hun titanenstrijd voort. Terwijl het volk radeloos ten ondergaat aan de onbetaalbare, moordende dagelijkse prijsverhogingen van alle goederen en de regering dagelijks redeloos aan het vergaderen is.
De “REVO boys”, Palu boys en de NDP hebben vanaf 1996 in alle politieke partijen “ingebroken”: in 1996 was de VHP het slachtoffer van een kapitaalcoup, waarbij alle ten dienste staande middelen zijn gebruikt om de VHP te doen vernietigen. Hierna was de KTPI aan de beurt. De KTPI is compleet weggevaagd. De mofinawangs van de NPS (o.a. Miskin, Hooghart, Kensenhuys, Silos) zijn in zeer luxe paars gekleurde politieke appartementen van de NDP gehuisvest. Ook Sapoen en Chitan zijn met een “gouden stoel”, een ministerpost, blij gemaakt, maar de PL-van SOMO zal tot de laatste adem hiertegen blijven vechten.
Is ons parlement een wetgevend of een rechtsprekend staatsorgaan of staatsinstelling? Moeten volksvertegenwoordigers de wil van de regering (staatshoofd) uitdragen of dienen of behoren zij conform de Grondwet de VOLKSWIL te bewaken en te verdedigen? Dominee Carl Breeveld heeft gistermorgen min of meer een antwoord hierop gegeven. Het is goed om onze volksvertegenwoordigers de les en wijsheid van Pontius Pilatus voor te houden. Pontius Pilatus laat zien wat de gevolgen zijn bij de verafgoding van de staatsmacht, ook van de legitieme, erkende Staatsmacht.
Het staatsgezag, dat door Pilatus belichaamd is, is het gezag van de rechter. De rechter is staatsorgaan in de moderne opvatting, overheid in de Bijbelse zin, doch hij is tegelijk de mens, waardoor het recht tot ons spreekt. Het staatsgezag als een gave Gods toen erkend en dat “gezag” Pilatus toestemming doet geven tot de kruisiging van Jezus Christus. Pilatus is de vertegenwoordiger van het staatsgezag en moet rechtspreken, recht doen (Kerk en Staat waren toen politiek niet gescheiden). Johannes 19: 13 (Bijbel) “Pilatus zat neder op de Rechterstoel…”. In de rechtspraak doet het gezag zich gelden, dit gezag scheidt goed en kwaad, schuldig en onschuldig. Pilatus is het voorbeeld van de slechte rechter. Pilatus aarzelt, hij wil niet veroordelen, maar doet het toch.
Pilatus durft de vrijspraak niet aan uit vrees voor het volk en de angst voor de Keizer. Hij mist de moed der beslissing. Pilatus weet dat Jezus onschuldig is, dat hij geen schuld in hem vindt en hem niet mag veroordelen. Hij zoekt een uitweg en probeert Barnabas tegenover Jezus te stellen. Pilatus weet dat hij zich tot werktuig maakt van het onrecht. Tenslotte geeft hij Jezus toch ter kruisiging over en wast zijn handen schoon. Pilatus probeert hiermee zijn schuld schoon te vegen en weg te wassen. Maar…het geweten werkt door en doet haar werk. Het is het slecht geweten van Pilatus dat Pilatus doet bezwijken en zelfmoord doet plegen. Zijn vrouw had hem van tevoren gewaarschuwd, omdat zij Pilatus zag worstelen met zijn “geweten” (Matth.XXVII: 10 (Bijbel).
Rechtspraak, het scheiden van goed en kwaad in de gemeenschap, de handhaving van dat goede als recht, de veroordeling van het kwaad, is noodzakelijk. Er mag en moet recht gedaan worden. Recht beoogt naast gerechtigheid vrede tussen de mensen, het nalaten van geweld, het zich onderwerpen aan het oordeel van de rechter, het eerbiedigen van de ander: de rechtsvrede. Tenslotte wordt hij, wie deze taak is opgelegd, in zijn geweten gebonden. Bij dit laatste moeten wij altijd langer stilstaan. In het bijzonder onze zeer, gezaghebbende en eerbiedwaardige volksvertegenwoordigers”, gezeten op “gouden stoelen”, in het “hoogste orgaan” van de Republiek Suriname met de bevoegdheid van wetschepper en rechtschepper.
Leendert Doerga
