‘Vanwege de devaluatie, de verhogingen van de brandstofheffing, andere belastingen en tarieven van energie en water de afgelopen zeven maanden, zijn vele bedrijven en gezinnen in ernstige financiële problemen terechtgekomen. De recente tweede verhoging van de energietarieven heeft geleid tot verdere verslechtering van de situatie. Bedrijven die op de rand van sluiting stonden, moeten nu overgaan tot sluiting en bedrijven die plannen hadden om te investeren, gaan niet meer over tot uitvoering. De verlichting in de stad en woonwijken wordt met de dag minder, terwijl de armoede, criminaliteit en werkloosheid zowel in stad als district ernstige vormen aannemen. De tweede verhoging van de energietarieven heeft onder de huidige omstandigheden een heel negatieve uitwerking op zowel de consumptie- als de productiezijde, waardoor de complete ontwikkeling in de gevarenzone kan terecht komen. Het is daarom raadzaam om met de meeste spoed de verhoogde tarieven te herzien.’ Dit stelt de voorzitter van de Politieke Vleugel van de FAL, Soedeshchand Jairam.
‘Energie is de kracht voor de ontwikkeling op zowel micro- als macro-economisch niveau. Met betaalbare energie worden investeringen gestimuleerd, wat leidt tot verhoging van inkomsten en dus toename van besparingen. De toegenomen besparingen leiden tot meer investeringen, waardoor de inkomsten verder toenemen, dus ontstaat een opwaartse spiraal en groei van de economie. Maar vanwege de recente verhoging van de tarieven is de toegang tot energie voor zowel de klein-, middenstands- als grootondernemers beperkt en onbetaalbaar geworden, waardoor er juist een neerwaartse spiraal is ontstaan, waarbij de investeringen, inkomens en arbeidsplaatsen in een versneld tempo afnemen.’
‘Vermoedelijk is er bij de besluitvorming geen juiste taxatie gemaakt van de totale schade voor de economie. Er is alleen maar uitgerekend hoeveel de EBS meer kan verdienen en de overheid aan subsidies kan besparen. Men zou ook rekening moeten houden dat enerzijds de staatsinkomsten zullen afnemen als gevolg van de daling van de productie en dat anderzijds de druk op de staatsuitgaven zal toenemen in de vorm van sociale voorzieningen of subsidies vanwege de toename van de armoede en werkloosheid. Bij een nuchtere berekening zou men tot de conclusie komen dat de totale verliezen en nadelen voor onze economie als gevolg van de verhoging veel hoger bedragen dan de besparing van de overheid. Daarom zou men in deze fase de tarieven niet moeten verhogen. Subsidies zijn gerechtvaardigd zolang de voordelen voor de economie groter zijn dan de nadelen.’
De PVF constateert dat er vanaf september 2015 in een versneld tempo koopkracht verzwakkende maatregelen worden doorgevoerd, terwijl de noodzakelijke productie en productiviteitsverhogende maatregelen daartegenover uitblijven. Uiteindelijk kunnen de effecten van voortzetting van dit beleid leiden tot meer onrust en ontevredenheid onder de samenleving, terwijl juist maximale participatie van het volk een belangrijke voorwaarde is om uit de huidige crisis te geraken. Alle beleidsmaatregelen moeten daarom vooraf diepgaand en breedvoerig bestudeerd worden met alle belanghebbenden en in maximaal overleg doorgevoerd worden.’
