Het is van zeer groot belang aandacht te besteden aan Primary, de voorverkiezingen, die plaatsvinden in de USA als voorloper op de presidentsverkiezingen van 2016 in dat land. De USA is immers een wereldmacht op politiek-economisch en militair gebied. Laat mij voorop stellen dat ik in deze bijdrage het accent zal leggen op de Primary van de Republikeinen. Dit, omdat het absoluut zeker is dat Hillary Clinton de nominatie als presidentskandidaat bij de democraten van Bernie Sanders zal winnen. Ik denk dat Sanders, die meer links van het centrum is, om de spanning, maar meer nog om politiek-strategische redenen zich opgeworpen heeft als tegen kandidaat van Hillary Clinton bij deze Primary. Deze politieke strategie van de democraten dient mijns inziens als afleidingsmanoeuvre om de Republikeinen af te houden van het attaqueren van de vrouwelijke kandidaat van de democraten, reeds in deze Primary fase. Ik zeg dit omdat het bekend is dat met name in het kamp van de Republikeinen, maar ook binnen andere cultuurgroepen in USA de vraag gesteld wordt of dit machtige land ready is voor een vrouwelijke President. Soortgelijke vraag werd ook opgeworpen bij de kandidaatstelling van de zwarte Barack Obama in 2008. Is USA ready om een zwarte man als president te hebben, werd toen gesteld. Uiteraard is de voornoemde politieke strategie binnen de denktank van de democraten ontwikkeld en besproken. Dit proces wordt zeker ook op high level gemonitord. Na enkele debatten is al gauw gebleken dat Hillary de presidentskandidaat van de Democraten zal zijn. Bij de Republikeinen, de Grand Old Party, zoals deze partij ook populair wordt genoemd, is de situatie heel anders en zelf complex van aard. Tegen deze achtergrond of vaststelling zal ik de Primary van de GOP in beschouwing nemen.
De kandidaten van de GOP
Het aantal kandidaten van de GOP was aanvankelijk acht. Binnen een maand of twee is dit aantal teruggelopen tot vier kandidaten, namelijk Ted Cruz, Marco Rubio, Donald Trump en John Kasich. De enige zwarte ex-neurochirurg Ben Carson trok evenals Jeb Bush zich terug uit de strijd om genomineerd te worden als presidentskandidaat van de GOP. Dat er zoveel kandidaten zich in de strijd geworpen hebben, is voor mij een teken dat er een leiderschapsprobleem bestaat in de GOP. Het gaat dus niet zozeer om een vorm van ver doorgevoerde democratie in de partij. Nee, echt niet. Dit probleem manifesteerde zich al tijdens de verkiezing van 2008 toen John Mc.Cain het opnam tegen de jonge zwarte Presidentskandidaat Barack Obama. U herinnert zich nog de zeer opmerkelijke zwakke indruk die Mc.Cain maakte ten opzichte van Obama tijdens de debatten. Er was zelfs sprake van een intellectuele suprematie of dominantie van Barack ten opzichte van Mc.Cain. Ook bij de verkiezing van 2012, heeft de GOP-kandidaat Mitt Romney geen schijn van kans gehad tegen Barack Obama. Er bestaat ook al geruime tijd een zichtbare polarisatie in de GOP, namelijk tussen de conservatieve vleugel de ‘The tea Party ’ en de gematigden. De The tea Party predikt een subtiele vorm van segregatie en is discriminerend naar diverse immigranten groepen toe. Nou weet ik niet exact tot welk kamp de diverse kandidaten behoren. Ik vermoed echter dat Ted Cruz en Marco Rubio, die beiden een Latino achtergrond hebben, geen deel zullen uitmaken van de The tea Party. De kandidaat Donald Trump lijkt mij ook geen directe verbondenheid te hebben met de The tea Party, omdat hij een eigen (egoïstische) manier heeft van benaderen van maatschappelijke vraagstukken. Dit ondanks de steun die hij geniet van Sarah Palin, die aan de zijde van The tea Party staat. In elk geval reken ik Donald Trump niet tot een fanatieke aanhanger van The tea Party stroming. Wat wel opvalt uitgaande van de informatie die ik uit nieuwsberichten en op het net haal en ook via mijn familie en vrienden in USA, lijkt Donald Trump de zegen te hebben van de zwakke leiding van de GOP. Omdat het voor mij duidelijk is dat Donald Trump de genomineerde van de GOP zal zijn, zal ik mij slechts beperken tot deze kandidaat.
Wie is Donald Trump?
Donald Trump is uiteraard een Amerikaan, geboren op 14 juni 1946. Hij is een vastgoedmagnaat, schrijver en televisie persoonlijkheid. Donald Trump heeft Duits bloed van vaderskant en Schots bloed van moederskant. Ik heb op het net verder kunnen halen dat Donald een Bachelor of Sciences graad in economie heeft behaald op de universiteit van Pennsylvania (de Wharton school). Donald Trump is charismatisch en behoort absoluut tot de categorie: rechtse politieke populist. Hoewel hij – en dat is teken voor elke populist- nooit diepgaand issues bespreekt, weet hij veel aanhangers achter zich te krijgen. Zelfs in Staten (o.a. Florida) waar veel Latino voorkomen, wist hij van de kandidaten met een Latino achtergrond grandioos te winnen. Dit beeld is in de wereld niet onbekend. De populisten die vaak charismatisch zijn, weten goed in te spelen op de sentimenten van met name de lager opgeleide massa. Dit arrogante of zelfs naar paternalistisch neigende gedrag van Donald Trump, was ook te zien bij Adolf Hitler (historische bron) en in de contemporaine politieke historie bij Chavez en Berlusconi. Menigeen heeft zich afgevraagd hoe het kwam dat Berlusconi steeds terugkeerde als Premier, ondanks zijn dubieuze en haast maffia-achtig gedrag. Dit heeft zeker te maken met het populistisch gedrag en de arrogante opstelling van hem. Vele arme Italianen waren financieel afhankelijk van deze Berlusconi. Dezelfde kenmerken vertoont Donald Trump ook. Hij stelt zich als ‘miljardair’ zeer arrogant op, terwijl hij ook op zeer dubieuze wijze haast vier faillissementen heeft overleefd. Donald Trump is denigrerend naar vrouwen, naar de Islam en naar Immigranten uit bepaalde landen toe. Hij, overigens de hele GOP, leeft nog in de veronderstelling dat de USA, anno 2016 , de rol van wereldpolitie moet vervullen. De GOP is voor wat dit laatste betreft blijven steken in de koude oorlog periode. Als Donald Trump tijdens zijn campagne zegt dat het land terug moet komen in hun handen, proef ik een ondertoon hierin. Houd vast dat Donald een racist is. Donald Trump predikt openlijk geweld tegen andersdenkende tijdens zijn campagne. Reeds zijn enkele personen door het ordeteam van Trump in elkaar geslagen en hij keurt dat niet af, integendeel. Geen wonder dat enkele Amerikanen reeds eraan denken het land te ontvluchten als Donald Trump onverhoopt de President wordt van Amerika. Dit omdat men uitgaande van het gedrag en karakter van Donald Trump erg angstig is dat Amerika zowel economisch als militair in een avontuur gestort zal worden.
De Democraten lusten Donald Trump
Alles wijst erop dat de democraten het het liefst willen opnemen tegen de populist Donald Trump. Er is al vastgesteld dat Hillary Clinton qua intellectuele capaciteiten en experience de meerdere is van Donald Trump. De meerderheid van de Amerikanen zijn met name na het debacle van George Bush in Irak en de aanval op 9 september 2001, de populair genoemde 9/11, gaan beseffen dat zij als wereldmacht (economisch-militair) niet onkwetsbaar zijn en dat er een houding van defence the country aangenomen moet worden. Verder hebben de Amerikanen meer aan banencreatie dan aan verlies van mensenlevens in het buitenland. De democraten hebben die taxatie zeker gemaakt en zullen het pragmatisch beleid van Obama voortzetten, waarbij er sprake is van een sterker wordende Amerika. Uiteraard zullen de democraten in hun politieke strategie hebben meegenomen dat de strijd tegen de populist Donald Trump geen ‘easy walk-over’ zal zijn, omdat hij de armen middels het wat ik noem Pre-electoral Fraud System (PFS), zal trachten te beïnvloeden. Geloof me er zijn duizenden of zelf miljoenen republikeinen die in de rechtse populist Donald Trump een reddende peetoom zien. Gelukkig zijn de democraten al bezig met het bewustmaken van de bevolking om een prudente keuze te maken ten faveure van de USA. Ook diverse gerenommeerde media en sociale groepen, maken zich ongerust omtrent een eventuele verkiezing van Donald Trump tot president van Amerika. Het is teleurstellend dat Ben Carson enigszins heeft laten doorschemeren, zijn aanhangers op te roepen de nominatie van Trump te ondersteunen. Ben Carson, die lid is van de GOP, weet als geen ander dat Trump neerziet op bijvoorbeeld alles wat zwart en latino is. Ben Carson wordt in kringen van de blacks nu al kwalijk genomen om het gesprek dat hij heeft gehad met Donald Trump de afgelopen week. In elk geval liggen de kaarten voor de democraten op dit moment beter dan voor de Republikeinen bij de komende verkiezing in november 2016. De publieke opinie spreekt voor zich.
Bert Eersteling
