Karma mi boy. Historische lessen maken wij mee. Lula is opgepakt. Als U mijn artikel getiteld: “Pertamina, Pemex, Petrobras, PdVS, Staatsolie” had gelezen dan had U kunnen zien aankomen dat Lula vroeg of laat opgepakt zou worden in het Petrobras corruptieschandaal. Maduro en anderen staat een soortgelijke behandeling te wachten. Wie gaan we in eigen land verantwoordelijk stellen voor de 1 miljard USD verloren investering in de raffinaderij van Staatsolie? In het jaar 2010 had ik in een interview reeds gewaarschuwd voor de 1 miljard Amerikaanse dollars raffinaderij van Mark Waaldijk en haar consequenties voor met name de werkgelegenheid en de pensioenen bij Staatsolie. Ik had dit project getypeerd als de molensteen om de nek van Staatsolie, het gouden kalf dat een doodgeboren rat zal blijken te zijn. Wie een beetje kan rekenen en zich beziggehouden heeft met investeringsanalyses en het opzetten van investeringsprojecten en die ook nog zoals ik, beschikt over een chemical engineering achtergrond die had kunnen aanvoelen dat dit project rampzalig zou zijn. De oud financieel directeur Iwan Poerske, was toentertijd naar de pers gestapt om te verklaren dat het project de pensioenen van de medewerkers van Staatsolie niet zou aantasten. Maar helaas, precies dat staat te gebeuren. Wanneer Eddy Jharap zich ook zorgen maakt om zijn pensioen, dan is het duidelijk dat het door mij voorspelde drama zeer snel reëel wordt. Wie gaan wij verantwoordelijk stellen voor de sociaaleconomische ramp welke zich nu in ons land voltrekt? Ons politiek bestel is compleet verziekt en beoogt slechts het faciliteren van luilakken en parasieten in ruil voor hun stem. Met de verworven regeermacht gaat men vervolgens zichzelf verrijken. Hoofdoorzaak van onze ellende is de grondwet en het kiesstelsel. Het kiesstelsel brengt mensen aan de macht wier voorouders in 200.000 jaar geen ontwikkeling hebben kunnen realiseren. Dezelfde genen gaan dan in Suriname met een laptop en een heleboel natuurlijke rijkdommen en ontwikkelingshulp en smartphone en diploma ook geen ontwikkeling kunnen brengen. Het bewijs is overtuigend en manifest. Dan heb je weer allerlei figuren, meestal intellectueel onvermogend en quasi academici, bij wie het alleen maar te doen is om alleenheerschappij, want men heeft geen cultuur van samenwerken, en het gaat om de pot natuurlijk. Hun argument is dat je een sterke leider, een sterke president moet hebben die kan ervoor zorgen dat ontwikkeling tot stand komt. Kijk maar naar een Idi Amin, Burnham, Bokassa, en niet te vergeten Robert Mugabe. De achterliggende gedachte is dat die dan kan verzekeren dat de pot slechts bestemd is voor die etnische groep die door het kiesstelsel bevoordeeld wordt. Onze grondwet is uniek, het is wat ik noem een negergrondwet die een president oplevert via een getrapte en vertrapte democratie met dictatoriale macht. Nergens ter wereld is het bewijs geleverd dat een sterke president meer ontwikkeling tot stand brengt dan bijvoorbeeld een zuivere parlementaire Westminster democratie. Wij maken nu mee hoe de Amerikaanse democratie met jaloezie kijkt naar de democratische systemen in West-Europa. Die waarborgen meer stabiliteit. We hebben nu in Suriname op papier met onze grondwet een sterke president hij is in feite een dictator. Maar heeft hij één (1) probleem opgelost, waarom is hij als het ware compleet verlamd door de huidige crisis. Heeft hij een oplossing voor de huidige crisis? Tot nu toe worden zaken op hun beloop gelaten. Stamhoofdig leiderschap was nodig in het stenentijdperk, maar we leven nu in een ander tijdperk. De natiestaat herbergt een diverse samenleving. Daar waar mensen nog denken in termen van stammen en niet in termen van een natie gemeenschap daar heb je alleen burgeroorlogen kijk maar naar het Midden-Oosten en Afrika. Het bindmiddel binnen stam- en clangemeenschappen is bloedverwantschap. Het bindmiddel binnen een moderne natiestaat is de sociale markteconomie, sociale transactiemechanismen en de sociale solidariteit.
Sterk leiderschap in Suriname? Integendeel, we kennen geen sterk leiderschap maar juist zwak leiderschap; bewijzen voor zwak leiderschap zijn er te over. Tijdens de regering Wijdenbosch hebben de monetaire autoriteiten flink gestoeid met onze deviezen en financiële middelen, te vergelijken met Petrobras, Staatsolie, EBS, Adek e.a. schandalen anno heden. Het een en ander is vastgelegd in een lijvig dik rapport opgemaakt door de commissie Staatsschuld waarin onder andere zitting hadden Rudi Roseval en Nardie Johans. Wat heeft de president, tot wier taak het behoorde om de schuldigen te straffen, gedaan met het rapport. Natuurlijk niets. Als je misdaad beloont, dan ga je krijgen wat we nu hebben. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Je voedt niet op met een potje honing en een lollipop als beloning voor slecht gedrag.
Sterk leiderschap is niet gebaseerd op dictatoriale macht maar op kennis, inzicht, visie, ethiek, cultuur en moraliteit, karakter et cetera. De mensheid is meer vooruit gekomen door samenwerken en teamwork dan door blinde competitie. We zitten nu met immense problemen. Problemen die alleen door samenwerken en solidariteit opgelost gaan kunnen worden.
Saneren van de overheid en van de parastatalen is onvermijdelijk, dit terwijl er geen productieve werkgelegenheid is om de uitstoot van personeel te kunnen opvangen. Immers sinds 1975 maakt geen enkele regering meer behoorlijke vijfjarenplannen waarin economische ontwikkeling en planning, diversificatie van de productie, groei van de werkgelegenheid, regionale ontwikkeling, exportproductie etc. geëntameerd worden.
Wat wij nu oogsten is het product van wanbeleid, van corruptie, van incompetentie, van lieden die zich politici noemen maar in werkelijkheid ordinaire profiteurs en rovers zijn. Wij hebben geen leiders gehad; onze politici spelen leider maar zijn het niet. Men beklaagt zich over de heersende decadentie, de Sodom en Gomorratoestanden, maar vergeet dat dit het resultaat is van hun eigen beleid en van die van hun voorgangers. Men is niet in staat om zijn achterban dan wel de samenleving op te voeden.
Voor de laatst gehouden verkiezingen had ik gesteld dat deze verkiezingen geen oplossing zouden brengen; immers pas wanneer wij een zeer diepe crisis gaan doormaken, pas dan gaan mensen leren dat we niet zo op dezelfde voet kunnen doorgaan. Een diepe crisis kan echter heel lang duren kijk maar naar Haïti. Het zal nodig blijken te zijn dat er een brede maatschappelijke discussie tot stand komt over hoe het voor de zoveelste keer zo ver heeft kunnen komen. Immers we hobbelen al langer dan 60 jaar van crisis naar crisis. Na de diagnose vastgesteld te hebben zullen we moeten werken aan het formuleren van een antwoord, een duurzaam antwoord wel te verstaan op de huidige crisis en hoe in de toekomst dergelijke crisistoestanden te voorkomen. Wat de politiek, het maatschappelijk middenveld, de universiteit, en andere relevante groepen nu zouden moeten doen is het intellectuele antwoord op de huidige crisis beginnen te formuleren. Het is triest om te moeten constateren dat vanuit geen enkele hoek, niet vanuit de overheid, niet vanuit het parlement, niet van uit het maatschappelijk middenveld, van nergens is er een antwoord op de crisis geformuleerd. Geen enkel initieel voorstel hoeft perfect te zijn. Het gaat erom dat we middels discussie tot een beter antwoord op de crisis geraken. Het heeft ook geen zin om voorwaarden te verbinden aan een uiteindelijk voorstel omdat harde en pijnlijke maatregelen onvermijdelijk zullen zijn. Dat is de prijs die we gaan moeten betalen voor 60 jaar lamlendig regeren.
Ik ben bereid in deze mijn bijdrage te leveren en dat doe ik vooral middels de artikelen die ik publiceer. In voorbereiding is ook een boek “Inleiding op de politieke economie” een must voor iedereen die de wereld wil begrijpen en leiding wil geven aan een bedrijf of organisatie.
Richard B. Kalloe
