Over de zeer buitensporige, onrechtvaardige, onredelijke, meervoudige staatsvergoedingen, staatssalarissen, staatsprivileges die politici en hun netwerken, familie, gezinsleden, vrienden, partijgenoten, consultants in staatsbedrijven en staatsinstellingen maandelijks ontvangen is reeds heel veel gezegd en geschreven. Maar er is van de andere kant uit heel weinig gedaan om een stop hieraan te brengen. zowel de politiek (parlementariërs, ministers, presidenten, vicepresidenten) ) als vakbonden hebben een gedoogbeleid gevoerd en zichzelf volop en ruimschoots met het kruis van de staatskas gezegend.
Elk maatschappelijk betrokken en objectieve burger zal zich moeten verzetten tegen de corruptie, graaicultuur, parasiteren op staatskosten en dit ongestoord te laten voortgaan, voortbestaan. Het is de kat die de politieke melk bewaakt. Vanaf FISO van Venetiaan – Sardjoe – Joella – Hassankhan – Moestadja en voortgezet door de NDP (vanaf 2010) wordt dit staatvernietigend beleid uitgevoerd. FISO is gestart met buitensporige staatsvergoedingen aan topambtenaren o.a ministers en directeuren. Met FISO als richtsnoer heeft het totale parlement, dus zowel oppositie als coalitie, in het naaste verleden en nu nog, zichzelf eensgezind en regelmatig hun buitensporige staatsvergoedingen doen verhogen en aanpassen.
FISO is een grote ramp voor het goed functioneren van het staatsapparaat gebleken. FISO en personeelswet maken geen koppeling tussen functie – salaris – diploma’s – opleiding en ervaring. Een cipier van Hazard met slechts een mulo diploma kan en mag districtscommissaris van Nickerie, Saramacca enz. worden. Een kapster die niet eens behoorlijk Nederlands / Engels kan spreken en schrijven kan en mag ambassadrice in Indonesië worden. Het is een vrijbrief voor politici en politieke partijen om ten laste van de staatskas naar willekeur hun “dienaren:” in het staatsapparaat te “accommoderen” en aan te stellen als ambtenaar in functies met buitensporige vorstelijke staatsvergoedingen.
DNA-leden, parlementariërs schreeuwen nu pas moord en brand over het bovenstaande! Maar is dit hen nu pas bekend? Alle politieke partijen hebben hiervan gebruik en misbruik gemaakt. Ik ken twee DNA leden die tenminste drie termijnen (15 jaar) DNA lid zijn geweest en tevens onderdirecteur van een ministerie waren( zijn), compleet met dienstauto en diensttelefoon. Deze “eerbiedwaardige ” heren verschenen nooit aan het werk op hun ministerie (Jeugd en Sportzaken en Handel en Industrie). Een van hen is recentelijk nog door zijn politieke partij in de Staatsraad geplaatst. Deze “eerbiedwaardige ” politicus zal dus bij zijn pensionering ontvangen: een staatspensioen als ambtenaar (onderdirecteur), een staatspensioen als DNA lid (vol termijn), een staatspensioen als lid van de Staatsraad en zijn AOV, een totaal van bijkans srd 10.000 per maand.
FISO en personeelswet hebben nooit een wettelijke regeling ingevoerd voor de duizenden “politieke” spookambtenaren die thuis zitten te klussen en maandelijks een vorstelijk staatssalaris ontvangen (tevens alle clo-verhogingen). Ik ken een ex-directeur van het Kabinet vicepresident Radhakishun die vanaf het jaar 2000 thuis zat en maandelijks zijn directeurssalaris ontvangt. Deze “politicus” was tevens visverkoper en docent in de computerkunde (zwartverdiener). Hij had een totaal maandelijks gezinsinkomen ten laste van de staatskas van bijkans srd 15.000 per maand.
Suriname is een moderne bedelaars-staat geworden. een “failed state” vanwege het wanbeleid, wanbestuur van opeenvolgende regeringen en een cultuur van staatsprofiteurs en graaien uit de staatskas, staatsmiddelen. Presidenten, vice presidenten, ex-presidenten, ex-vice presidenten, ministers, DNA leden, Staatsraadleden, allemaal hebben zichzelf en hun gezinsleden met koninklijke, staats financiële, sociale zekerheden en staatsvoorzieningen veilig gesteld. Suriname is een verzorgingstehuis geworden voor de politieke elite.
De beloning van de rechterlijke macht is door alle regeringen stiefmoederlijk behandeld. Rechters zijn de stiefkinderen van de staat Suriname zonder eigen budget en begroting. Het parlement is de “zonnekoning” . De vraag is: “wie zal de kat de bel aanbinden?
Wie zal de topsalarissen nivelleren en tot aanvaardbare, rechtvaardige proporties terugbrengen? Heeft de kat die de politieke melk bewaakt de durf om dat te doen?
Leendert Doerga
