Dagblad Suriname heeft de wenk vanuit de samenleving opgevolgd en schrijft over de militaire omwenteling die op 25 februari 1980 plaatsvond en een revolutie inluidde. Dit relaas is opgetekend uit de mond van talrijke personen, het legt de gedachte en zienswijze van landgenoten bloot, de hedendaagse geschiedenis wordt besproken. Medegedeeld wordt hoe zij de “Revolutie” hebben ervaren vanuit de persoonlijke beleving in een decor dat gedurende 36 jaar zo veranderd is.
De creativiteit die aan de dag gelegd wordt bij het betreuren en beschrijven van de zorg en kwel die Suriname in 2016 beleeft, is fijnzinnig. Wij hoeven het oor maar te luister te leggen om veelsoortige, luchtige acts, met een actueel karakter op te vangen in de samenleving. Zo hoorden wij over Bouterse die een luku man raadpleegde die kundig was in het waarzeggen uit de lijnen van de hand.
Met vernauwde ogen kijkend naar de handpalm van Bouterse deed de ziener zijn zegje:
“U hebt alle hulp bij de hand, velen stellen zich blindelings ter uw beschikking. U wordt op handen gedragen. U zet mensen naar uw hand. U bent een genie in het onder handen nemen van mensen. U weet mensen op uw hand te krijgen, helemaal in te palmen en aan handen en voeten te binden. U regeert met krachtige hand. U helpt de natuur graag een handje. U bent een kei in het overspelen van uw hand, maar de vinger op de knip houden is niet uw sterkste kant. U hebt uw handen vuil gemaakt en in onschuld gewassen, zie ik. U bent niet geneigd om de hand in eigen boezem te steken. Uw volk staat met lege handen en heft, als gebaar van machteloosheid de handen ten hemel voor een oplossing van de problemen. Uw toekomst lezen uit uw hand gaat niet, alles is zo wazig”, besloot de ziener zijn sessie.
Bouterse antwoordde: “Neks no fout, ik hou altijd een verrassing achter de hand”.
Na deze schets, die theatraal, als in een ‘Du prey’ werd opgevoerd, werd er serieuzer gesproken over de actuele stand van zaken binnen de revolutie.
Spreiding van verantwoordelijkheid
De struikelaars die Suriname op het verkeerde been hebben gezet en het land gestuurd hebben naar het verkeerde pad doen aan spreiding van verantwoordelijkheid. De scheve gang van zaken in Suriname wordt gerechtvaardigd door te verkondigen, dat de “oude politiek”, geen haar beter was. De verantwoordelijkheid wordt afgeschoven op anderen. Getracht wordt zich moreel te ontkoppelen van negatieve handelingen en de gevolgen daarvan. Met een beschuldigende vinger te wijzen naar anderen wordt getracht verwijten te pareren. Het geweten wordt gesust met het zogenaamde doel “Suriname vooruit brengen”. Feit is dat de militairen niet in staat zijn geweest om de Republiek Suriname op het juiste spoor te krijgen, integendeel hebben zij opvattingen, benaderingen, gedragingen en werkwijzen die schadelijker zijn dan die van de “oude politiek”. Straffeloosheid is norm, het huidig bewind doet niet aan zelfregulering en zelfsanctie, zodoende bekommert zij zich niet om het leed dat zij collectief veroorzaakt.
