In onze krant was zaterdag een heel interessante tegenstelling te zien met betrekking tot de houding van een deel van de samenleving in het kader van misstanden, die mogelijkerwijs zouden bestaan in de Surinaamse economie bij de productie van goederen en diensten. Bij de conferentie van De Moederbond zijn conclusies aangehaald uit ‘Amerikaanse rapporten’ die betrekking hebben op kinderarbeid, dwangarbeid, mensenhandel, buitenlandse werkers en moderne slavernij in Suriname. Dat zouden geen mooie conclusies zijn over de situatie hier. Vervolgens worden deze conclusies aangevochten door twee personen blijkens het bericht in de krant. Dat zijn een pannellid en de voorzitter van De Moederbond zelf. De Amerikanen zouden het namelijk volgens hun altijd fijn vinden om een stok te zoeken en mensen te slaan. De conclusies in de Amerikaanse rapporten zouden zijn op basis van het incidenteel zien van ‘dingen’ en deze dan vastleggen. De Moederbond-voorzitter meent dat de Amerikanen ons zetten op een plaats waar we niet thuishoren. Ook meent hij dat de positie van de vrouw, qua betaling, veel beter zou zijn dan die van de man.
De Moederbond-voorzitter vindt dat de Amerikanen ‘geen verkeerd beeld’ moeten wekken, ‘waardoor wij verkeerde besluiten gaan nemen’. Wie schetst onze verbazing als we naast dit bericht, waarin gezegd wordt dat de Amerikanen overdrijven met kinderarbeid, dwangarbeid, mensenhandel, buitenlandse werkers en moderne slavernij in Suriname, lezen dat volgens onze eigen in Suriname geboren en getogen minister van Juspol ‘meer dan 30.000 Brazilianen’ ‘slavenarbeid in het binnenland’ verrichten. Uitgegaan van de houding van het pannellid en De Moederbond-voorzitter moet de conclusie worden getrokken dat ook onze Juspol-minister, nog erger dan de Amerikanen, aan het overdrijven is. De mededeling dat er meer dan 30.000 Brazilianen in onze binnenlanden slavenarbeid verrichten, is veel erger dan de constatering van de Amerikanen en de Walk Free Foundation, waarover wij hier 2 keer hebben geschreven. Volgens deze laatste Foundation zouden er naar schatting ca. 5.000 moderne slaven in Suriname voorkomen, nu zegt de Juspol-minister dat het er veel meer is, minimaal het 6-voudige. De Juspol-minister gaat uit van de Tier-3 Watchlist-positie, waarin we volgens de Amerikanen sinds 2012 zitten. Dat is de op een na meest ernstige categorie als het gaat om mensenhandel, en ook daarvoor hebben wij hier vaker de aandacht voor gevraagd. Nu krijgen we een minister die vanwege haar technische vakbekwaamheid en haar houding tegenover nuchter beleid, niet bang is om het kind bij de naam te noemen. Dat is een wereld van verschil van de vorige 2 ministers van Juspol.
Onder hun beheer gleed Suriname wat mensenhandel betreft af van Tier 2 naar Tier 2 Watchlist. De kans is nu heel groot dat door de terecht kritische benadering van de huidige minister, onze volgende ranking kan gaan stijgen naar het niveau van 4-5 jaar terug, waarin de meeste landen vergelijkbaar met Suriname zitten. De minister installeerde de Werkgroep Trafficking in Persons niet routinematig, maar plaatste de commissie voor een duidelijk uitgesproken uitdaging en missie. Dat is de manier waarop in Suriname het beleid moet worden gemaakt. Suriname scoort in de wereld heel slecht op een aantal fronten, op het vlak van de aspecten van de mensenrechten, maar bijvoorbeeld ook wat betreft de ‘ease of doing business’. Zolang wij de problemen niet heel duidelijk benoemen en dat ook in het openbaar, zullen wij geen gericht beleid kunnen maken en zullen wij de samenleving niet mee kunnen nemen in het helpen ondersteunen van de oplossing van de problemen. De Juspol-minister was ook heel ‘grat’hari’ over het misbruik van kinderen in Inheemse dorpen en ze heeft maatregelen getroffen om de situatie te bespreken. Wie zijn de actoren die ageren tegen negatieve situaties, die ook nog eens worden neergepend in rapporten? Doorgaans zijn dat de actoren en personen die debet zijn aan de situatie. Conclusies uit Amerikaanse rapporten, die overigens door de hele wereld worden gebruikt, zijn in twijfel getrokken, maar de Surinaamse Juspol-minister kwam met nog ernstigere constateringen. De minister heeft het ook gehad over kinderporno welke wordt gemaakt in Suriname. Overdrijft onze minister van Juspol? Neen, zeggen wij. Suriname moet, wanneer er overdreven wordt in Amerikaanse en andere rapporten, komen met eigen metingen die niet ‘fake’ maar maatschappelijk verantwoord moeten zijn uitgevoerd.
Onze vakbeweging heeft kennelijk niet graag dat in rapporten staat dat kinderarbeid, dwangarbeid, mensenhandel, buitenlandse werkers en moderne slavernij in Suriname voorkomt, omdat dat zou betekenen dat de vakbeweging in het ‘tripartiet overleg’ met de regering haar huiswerk niet maakt. En misschien moeten wij constateren dat zulks inderdaad zo is. In elk geval weten wij dat de vakbeweging niet bijdraagt aan het meten van de situatie in Suriname, door bijvoorbeeld met eigen cijfers te komen. In elk geval is het heel karakteristiek wat er gebeurd is op de genoemde conferentie. Overigens moet opgemerkt worden dat de situatie van de Brazilianen niet geheel nieuw is. Sinds 1997 is het e.e.a. bekend. De garimperios zijn een beschermde en gesloten groep gezien hun historie. De Braziliaanse politiek komt in het geweer als maatregelen tegen ze wordt genomen, parlementariërs komen helemaal naar Suriname om maatregelen tegen te werken. Zowel tijdens de regeerperiode 1996-2000 als onder de OGS zijn bedragen betaald door de Brazilianen ter regulering. Wat er met deze bedragen is gebeurd, is niet geheel duidelijk.
