Er zijn burgers in Suriname die hebben meegemaakt hoe onder het leiderschap van één en dezelfde persoon van Suriname, de huidige president, het land van een gunstigere situatie steeds weer naar een financiele afgrond werd gebracht. Dat gebeurde in de militaire periode in de jaren ’80, in de periode 1996-2000 en weer in deze periode van de NDP. Hoe is het mogelijk dat steeds onder het leiderschap van dezelfde persoon, als een standaardprocedure dezelfde financieel-monetaire misstanden plaatsvinden? Het opmaken van de monetaire reserves, onverantwoord monetair financieren, hoge schulden die men niet kan afbetalen, devaluaties, inflatie en een zwakke munteenheid zijn de hoofdkarakteristieken van het monetairfinancieel beleid in verschillende periodes onder het huidig leiderschap. Voor de verkiezingen is er onder de zelfde persoon flink gelogen voor de kiezers wat betreft de financieel-monetaire situatie van Suriname. Mensen die dat tegenspraken, werden uitgemaakt als leugenaars. Artiesten leenden zich ervoor om de waarschuwers in hun campagnenummers vast te leggen als leugenaars, het werd een bijaan voor de VHP-voorzitter. Dezelfde leugenaars kregen na de bekendmakingen van de president na de verkiezingen van 2015, gelijk. Binnen de regeringspartij de NDP is een ware gevecht uitgebroken met als onderwerp ‘de oorzaak van de precaire financiele situatie’. De exponenten wijzen elkaar de vinger de oorzaak te zijn, maar de coalitieparter DOE heeft aangegeven dat de president zelf de halve waarheid vertelt door de situatie alleen op te hangen aan marktfactoren en niets te zeggen over het verkwistend (en corruptief) beleid van de regering. In het laatste regeringsdebacle zijn direct betrokken de minister van Financien (Hoefdraad), de voormalige Financien- en huidige TCT-minister (Rusland), de voorzitter van de vaste commissie Financien (Abdoel) en het DNA-lid en fractileider van de NDP (Misiekaba) die ook veel uitlatingen over de financiele situatie heeft gedaan, met name voor en rond de verkiezingen in mei 2015. De voormalige governor van de centrale bank werd door de president naar Suriname gehaald op basis van kwalificaties die hij in hem zag. Hij werd gepresenteerd als een zeer kundige man van het IMF. Het volk zag al sterren bij het horen van ‘IMF’. Tenminste het voetbalkijkend publiek had moeten weten dat ingeschreven zijn bij een club nog niet veel zegt over je kwaliteiten als speler. De man werd goed gescreend en de president vond dat hij zo goed was dat hij het verdiende om enkele malen meer dan onze voormalige governor te verdienen die een voortreffelijke job had gedaan. Wij hebben toen onze kritische kanttekeningen gemaakt, die door de mensen onder de president niet werden gelust en leidde tot een boycot tegen ons o.a. door de persdienst en de governor zelf. De kundige eerste minister van Financien (Boedhoe) was voorstander van een niets en niemand ontziende harde en consistente lijn. Al vroeg moest zij de laan op, de president vond haar niet goed genoeg en/of kon haar door zijn keuzes, door hem gesanctioneerd beleid en haar keuzes en beleid niet handhaven. De uit het systeem afkomstige Wijnerman werd aangesteld om weer door de president vervangen te worden door de politieke vriend Rusland. Deze meneer die geen financiele track record en wapenfeiten heeft, maar heel goed in staat is om moeilijke en lange Nederlandse zinnen uit te spreken, zou het financieel beleid van Suriname gezond maken met een programma genaamd de ‘Financiele Reconstructie’. Het resultaat van dit programma – we nemen aan dat het is uitvevoerd – is de huidige precaire situatie waarin we nu zitten, en dat binnen de ruimte die door de president aan de minister is gegund. Rond de verkiezingen hebben vooral Abdoel en Misiekaba alle waarschuwende geluiden consistent de grond ingeboord. Dit gebeurde maandenlang. De verkiezingscampagne staat onder de partijvoorzitter zijn verantwoordelijkheid, het verloop heeft hij in elk geval gesanctioneerd. De NDP’ers Abdoel en Misiekaba functioneren geheel onder de vleugels en het beleid van de partijvoorzitter. De onwaarheden over het fiancieel beleid en onze monetaire situatie verhevigden zich vanaf januari 2015. Zowel de governor van de centrale bank, als de minister van Finanien en de leden Abdoel en Misiekaba hebben gefunctioneerd en een beleid angehouden bij gratie en onder instructie van de president/partijvoorzitter. Het is voor de burgerij meer dan duidelijk dat de governor van de centrale bank een slechte job heeft gedaan. Dat hij nu verwijst naar de Fnancienminister en controlemechanismen en de commissie Financien zijn het bewijs van de onkunde van de governor. Ook de Financienminister heeft een slechte job gedaan. De controlerende DNA-leden Abdoel en Misiekaba hebben als voorlopers het financieel faillisement ingeleid en begeleid en alles met de mantel der liefde bedekt door te staan schreeuwen in DNA. Al deze figuren en soms figuranten zijn ten dienste van één persoon: de partijvoozitter van de NDP en de president van de Republiek Suriname. Zij bestaan bij zijn gratie. Nu het allemaal is verpest gaan de mensen onder de president elkaar de vinger wijzen en afmaken. De man die echter de grootste blaam treft is de president. Waarschuwingen heeft hij herhaaldelijk in de wind geslagen en steeds de verkeerde mensen op de verkeerde posities geplaatst. Het partijpolitiek en regeringsbeleid zijn ook zijn veantwoordelijkheid. Hopelijk kan nu een redding zijn de ‘groovy’ dansmoves en danspasjes van de pres uit de vervlogen jaren die hij nog beheerst. Daarin is hij veel beter dan zijn politieke oppossanten.
