De VN is niet opgericht om de mensheid naar de hemel te leiden, maar haar van de hel te behoeden. Deze uitsprak komt van Zweed Dag Hammarskjöld, de tweede secretaris-generaal van de organisatie die in een dubieuze plane crash omkwam, terwijl nog in functie was. De Verenigde Naties herdenkt momenteel haar 70-jarig bestaan. Wij zijn als soeverein land lid van de VN sinds 1975. De VN is wat Suriname betekent belangrijk in onze historie omdat Suriname na de verkregen onafhankelijkheid in dit orgaan kon demonstreren dat het een soevereine staat was. De betreffende algemene vergadering was een markant moment. Hoogtepunten hebben wij voorts in de VN niet gehad. Daarvoor zijn een te jonge natie en teveel opererend via regionale organisaties. Op zich is het geen kwaad dat we een minder opvallende rol hebben in de VN. De VN werd in 1945 opgericht, toen de rust zich aan het wederkeren was na de vernietigende Tweede Wereldoorlog. De woorden van Hammarskjöld over hemel en hel is op diverse manieren opgelegd, maar vaak wordt gezegd dat het te maken heeft met de hel van oorlogen en de hemel van vrede en economische stabiliteit. Geloofd wordt dat Hammarskjöld door een grote multinational van kant werd gemaakt nadat hij intervenieerde in een gewapend conflict, waarin de mijnbouwonderneming een hand in had. Wat moeten wij na 70 jaar nog vinden van de wereldorganisatie? We zien dat er grote doelen worden bereikt en dat men nu durft om deadlines eraan te verbinden. We denken aan de 8 millennium ontwikkelingsdoelen, en nu de nieuwe 17 duurzame ontwikkelingsdoelen. De VN probeert via haar agentschappen en gelieerde organisaties assistentie te verlenen aan regeringen, zodat meer welzijn ontstaat in de diverse landen op bijna alle continenten. Maar feit blijft dat het nog een hel is om in bepaalde gebieden van de wereld te wonen, en de machtige VN kan niets doen vanwege de onmacht van de organisatie die zich voltrekt in de VN Veiligheidsraad. Er zijn veel gewapende conflicten gaande in de landen van de VN, waar andere landen, soms ver van de brandhaarden zelf een hand in hebben. Een land dat in relatie wordt gebracht in bijna alle bestaande conflicten in de wereld is de USA. Dit land was vanwege zijn politieke visie jarenlang verwikkeld in een wapenwedloop, een uitvloeisel van de Koude Oorlog, met de Sovjet Unie. In de jaren ’90 viel de communistische staat uit elkaar en betekende het dat het dominante deel Rusland geen tegenwicht kon bieden. Nu is Rusland uit het as verrezen en is er weer een bipolaire wereld in militaire zin aan het ontstaan. Ondanks het bestaan van de VN zijn gewapende conflicten in veel landen gaande. De VN lijkt niet meer de positie te hebben dat het actief intervenieert om te komen tot schorsing en opheffing van deze conflicten. Via de VN Veiligheidsraad worden door de landen in deze raad steun betuigd aan een heleboel regeringen die functioneren op basis van dictatuur, geweld en terreur tegenover de eigen bevolking. De grote landen kijken naar hun eigen belangen en bepalen op basis daarvan welke regeringen hun bevolking mogen onderdrukken en welke niet. In het internationaal recht, dat floreert op basis van de heiligheid van de soevereiniteit en territoriale integriteit, is een behoorlijke kentering gekomen in de jaren ’90. De USA heeft meerderen keren sindsdien landen binnengevallen, regeringen afgezet en andere schaduwregeringen in de plaats gezet. In veel landen waar de USA heeft ingegrepen om zogenaamd de orde te brengen, is de chaos alleen maar groter geworden. De USA leek in sommige gevallen zelfs jaloers te zijn om mooie infrastructuur, paleizen en steden in bepaalde landen en hielp deze te vernietigen. De VN is niet in staat geweest om iets hiertegen te doen. De gewapende conflicten gaan door. Een actueel geval is de situatie in Syrië, waar veel mensen hun land ontvluchten. Veel lasten die op de mensheid rustten, steken weer de kop op. Op het economisch vlak zien we dat uitgebuite landen, opeens op gelijke voet moeten concurreren met landen die de uitbuiters zijn geweest. Landen die niet kunnen concurreren, zijn nog steeds bezig met een zogenaamde ‘race to the bottom’, maar men wil snijden in sociale onkosten (waaronder arbeidsomstandighedenregels) om concurrerend te zijn. De rijkere landen grijpen in om dat te voorkomen via handelsverdragen en economische samenwerkingsovereenkomsten. De VN heeft de corruptie in vele landen niet kunnen voorkomen, waardoor leven in bepaalde landen een hel is. Moderne slavernij steekt de kop op evenals mensenhandel en uitbuiting. De ontwikkeling en bereikbaarheid van medicijnen voor allerlei chronische ziekten worden belemmerd door machtige multinationals. De USA die met veel militaire macht de wereld dirigeert, weigert zelf om zich te conformeren aan mensenrechtenverdragen. Een voorbeeld van het falen van de VN is ook de situatie in Palestina. De VN werd opgericht om de wereldvrede in de wereld te bewaren en dat is slechts gedeeltelijk gelukt. De VN moet zich nu ook gaan richten op de digitale oorlogsvoering en de opkomst van machtige virussen. Door veel landen in de wereld wordt opgeroepen tot hervormingen in de VN Veiligheidsraad. Voor on ligt de nadruk nu op de 17 duurzame ontwikkelingsdoelen. De hoop is dat het de VN lukt om via hervormingen gewelddadige conflicten te voorkomen.
