Reeds geruime tijd wordt er gesproken over een treinproject. Dit project houdt in dat er een treinverbinding zal komen- als het doorgaat – tussen Paramaribo en Onverwacht. Het is de bedoeling dat de treinverbinding geconstrueerd wordt aan de Indira Gandhiweg en wel ten westen daarvan. Om dit te kunnen realiseren, zullen delen van percelen van de bewoners langs het traject onteigend worden. De trein zal dwars door erven van de huidige bewoners van de westelijke kant van de Indira Gandhiweg heen moeten razen. Er zullen daarvoor huizen, winkels en fabrieken worden afgebroken en terreinen worden onteigend. Tussen het spoor en de huizen van de bewoners zal er een muur worden opgetrokken, waarlangs over enige tijd een trein met een snelheid van 120 km per uur door heen zal razen. Althans dit zijn naar verluidt de intenties van de bedenkers van het project van wie de heer E. Jozefzoon als woordvoerder naar buiten optreedt. Jozefzoon voornoemd heeft bij diverse gelegenheden kenbaar gemaakt dat het plan hoe dan ook zal worden uitgevoerd, al gaan de bewoners en ondernemers van de Indira Gandhiweg op hun kop staan. Enige tijd geleden is hij dit aan de bewoners tijdens een vergadering te Lelydorp gaan mededelen. ‘Ik kom niet met u onderhandelen, maar ik kom u slechts mededelen dat het project zal worden uitgevoerd’, aldus de boodschapper Jozefzoon.
De gevolgde procedure
De wijze waarop Jozefzoon en de zijnen te werk gaan en optreden naar de bewoners/belanghebbenden toe getuigt van grote arrogantie en minachting. In elk beschaafd land worden belanghebbenden, in dit geval de bewoners en eigenaren van bedrijven, gehoord en in de gelegenheid gesteld om hun bezwaren kenbaar te maken betreffende projecten die diep ingrijpende gevolgen in hun levenssfeer met zich meebrengen. Kennelijk acht men dit in het onderhavig geval niet nodig. De bedenkers van het project willen een treinverbinding aanleggen dwars door de erven en huizen van mensen, zonder hun de gelegenheid te geven hun bezwaren kenbaar te maken of zelfs te worden gehoord. Hun wordt slechts medegedeeld en voor de rest moeten zij hun mond houden, althans daar komt de houding van de initiatiefnemers op neer. Ondanks protesten van de bevolking en met name de duizenden bewoners van de Indira Gandhiweg, die have en goed dreigen te verliezen en wier woon- en werkklimaat dreigt te worden vernietigd, zegt men toch door te zullen zetten (zie artikel de Ware Tijd van 15 december 2014, interview Jozefzoon).
Dat met bloed, zweet en tranen gedurende tientallen jaren opgebouwde bezittingen (huizen, winkels, bedrijven) van de bewoners en ondernemers met vernietiging wordt bedreigd, interesseert de heren beslissers en uitvoerders niet. Zij wanen zich kennelijk almachtig, indachtig de spreuk ‘bij God en in Suriname is alles mogelijk’.
Algemeen belang?
De bedenkers van het project stellen dat met de komst van het project het algemeen belang wordt gediend. Als argument voeren zij onder meer aan dat de reistijd van een paar honderd schoolkinderen vanuit het district Para door de komst van de trein zal worden verkort. Is dit het algemeen belang? Weegt dit belang op tegen de aanzienlijke belangen van de twintigduizend mensen die in en om de Indira Gandhiweg al generaties lang wonen en werken en hun levenswerk aldaar hebben in de vorm van woonhuizen en bedrijven?
Het is ten hemel schreiend dat regeerders in dit land menen op deze wijze te moeten omspringen met het leven en welzijn van grote groepen burgers.
Het is evident dat in casu van een evenwichtige en zorgvuldige belangenafweging, zoals het een uitvoerende macht betaamt, geen sprake is. Dat past niet in democratische rechtstaat. Ook de overheid dient regels van behoorlijk bestuur in acht te nemen.
Sociaal contract?
Het treinproject past in het sociaal contract dat de president met de bevolking heeft gesloten, aldus meneer Jozefzoon. Welk sociaal contract? Zijn de duizenden mensen die aan het Pad van Wanica wonen en werken wier leven door dit in elk opzicht onverantwoord project volkomen vernietigd dreigt te worden, geen mensen. Maken zij geen deel uit van de bevolking. Is het sociaal contract (wat dat ook moge zijn ) niet van toepassing op de bewoners van de Indira Gandhiweg en omgeving?
Alternatieven
Is het niet gemakkelijker en verstandiger om de school naar de kinderen toe te brengen? Waarom kunnen indien de behoefte daaraan bestaat geen scholen in het district Para worden opgezet? Dat gebeurt toch in alle districten waar die behoefte aanwezig is (Nickerie, Commewijne enz.). Waarom wordt er niet gekozen voor een ander traject als de trein van de heer Jozefzoon c.s. er zo hoog nodig moet komen? Volgens de heer Jozefzoon verbiedt internationale wetgeving om spoorlijnen door landbouwgebied aan te leggen en zou de spoorlijn heel duur worden als gekozen wordt voor een traject door onbewoond gebied (zie artikel in de Ware Tijd van Annelies Brinkman van november 2014). Dit zijn drogredenen die op geen enkele wijze zijn onderbouwd. Onzin die niet met feiten wordt gestaafd. Alle argumenten voor een alternatief van de spoorlijn worden op een haast nonchalante wijze van de hand gewezen met ongefundeerde beweringen en verwijzing naar voor Suriname niet geldende regelgeving, zo die überhaupt al bestaat. Terwijl bewoners van de Indira Gandhiweg vrezen voor hun welzijn en welvaart, voor sluiting van scholen en bedrijven, vernietiging van het leefmilieu, vernietiging van kapitaal en arbeid, aanzienlijke waardedaling van hun percelen en huizen, aantasting van hun gezondheid door lawaai en stank enz.. heeft men de moed om te zeggen ‘ik kom u slechts mededelen en niet onderhandelen’.
Onrechtmatig handelen van de overheid
Het is overduidelijk dat door realisatie van het project jegens de bewoners en bedrijven die aan de Indira Gandhiweg en omstreken zijn gevestigd in flagrante strijd zal worden gehandeld met de zorgvuldigheid, die de overheid jegens burgers in acht dient te nemen bij het nemen van beslissingen. Waar belangen van grote groepen burgers en bedrijven met onherstelbare schade bedreigd worden, dient uit het oogpunt van deugdelijk, verantwoord en behoorlijk bestuur de uiterste zorgvuldigheid in acht genomen te worden. De enorme materiele – en geestelijke schade, die uitvoering van dit project voor de duizenden bewoners van de Indira Gandhiweg en omstreken tot gevolg zal hebben, rechtvaardigt op zijn minst dat naar de bezwaren van de mensen serieus geluisterd wordt en naar alternatieve mogelijkheden wordt gekeken. Tegenover het belang van een paar honderd schoolkinderen (zijnde het tot nu bekend gemaakte argument) staan de enorme belangen van 20 duizend mensen, bewoners van het gebied.
Door te zeggen ‘ik kom u mededelen en niet onderhandelen’, worden alle principes van behoorlijk bestuur, zoals zorgvuldigheid, evenwichtigheid, evenredigheid, hoor en wederhoor, afweging van belangen, motiveringsbeginselen enz… met de voeten betreden.
Schadeclaims
Dit project zal Suriname indien het doorgaat een veelvoud van de 130 miljoen waarover de bedenkers ervan praten, kosten. Waar denkt men het geld te vinden voor de miljoenen claims die door belanghebbenden (bewoners en bedrijven ) zullen worden ingediend vandaan te halen. De Staat Suriname is niet in staat om de schade die de komst van de trein zal veroorzaken op een adequate wijze te vergoeden. Benadeelden zullen jarenlang moeten procederen voor genoegdoening om uiteindelijk te worden geconfronteerd met een failliete overheid. Heeft men gedacht aan de affectieve waarde die bewoners hechten aan hun bezittingen. Hoe denkt men dat te vergoeden? Tot nu toe wordt er daarover met geen woord gerept. Kennelijk hebben de heren, bedenkers van het plan, daar niet over nagedacht.
Maatschappelijk onverantwoord
Gelet op het bovenstaande dient het project als maatschappelijk onverantwoord te worden gekwalificeerd. Nederlandse bedrijven die bij dit project betrokken zijn, o.a. Structon en ING, zouden het in Nederland niet wagen om aldaar hun medewerking aan de uitvoering van een dergelijk project op de voorgenomen wijze te verlenen. De vraag is waarom zij dat wel in Suriname willen doen. Hier wonen toch ook mensen, of niet?
Of geldt voor hun onder alle omstandigheden dat hun missie is: snel geld verdienen, wegwezen en wat daarna komt zal mij worst wezen. Wij zullen dat zien. Gelukkig denkt men op de Nederlandse ambassade en in de Nederlandse rechtspraak (zie Shell/ Nigeria affaire) er anders over.
De acties
Intussen hebben belanghebbenden zich verenigd in een comité, dat zich ten doel stelt uitvoering van het plan te voorkomen. Het comité zal zich terdege moeten voorbereiden op de harde strijd die hun te wachten staat als de overheid het plan toch doorzet. Dat betekent onder meer het samenstellen van gedegen rapporten over de te verwachten nadelige gevolgen, m.n. milieurapporten, economische- en financiële rapporten, gezondheidsrapportage enz… Nu niets doen en in stilte hopen en bidden dat de trein straks niet over de hoofden van de mensen langs dendert, is geen optie en onverstandig.
Shurley Seetal – Lalloesing
Bewoner Indira Gandhiweg
