Hetgeen V-7 niet door heeft, is dat zij weliswaar op een misdadige wijze reclame maakt voor de regering Bouterse/Ameerali. Immers, de mythe als zou Suriname anno 2015 geen rechtstaat, maar een machtsstaat zijn, een slogan van de V-7, wordt met name door Chandrikapersad Santokhi en Salam Somohardjo hard doorgeprikt. Een belangrijk kenmerk van een democratische rechtstaat is o.a. de vrijheid van meningsuiting. In een machtsstaat is dit laatste ondenkbeeldig. Hetgeen zich zaterdagavond 24 januari 2015 op het podium van De Olifant ontrolde, was een macaber toneel van een slechte beleving van de ‘rechtsstaat Suriname’. De erge vorm waarin de vrijheid van meningsuiting werd beleefd, is daar een goed voorbeeld van. Immers, zoals zij het stelden, het plegen van presidentsschennis, het grof aantasten van de waardigheid van het instituut van de president van de Republiek Suriname, was evident en een zeer slecht voorbeeld voor Suriname, maar ook in internationaal opzicht een affront voor ons land.
In blinde hartstocht naar macht, hebben verscheidene politieke leiders van V-7 zich aan dit laatste vergrepen. En trots dit feit, is en blijft elk van die leiders die zich in dit kader, verfoeilijk hebben misdragen, de waarheid meer dan eens met geweld verkrachtten, in alle vrijheid zich voortbewegen op het door hun buitengewoon vunzig gemaakte verkiezingspad. Met name Chandrikapersad Santokhi en Salam Somohardjo, de twee belangrijkste schakels binnen de V-7, bewezen ongewild dat zij met die stelling, Suriname is geen recht- maar een machtsstaat, hun groot ongelijk en feitelijk de misleiding van het Surinaamse volk. Ongewild werd er ‘qualitate qua’ politieke propaganda voor de rechtsstaat van de regering Bouterse/Ameerali gemaakt. Waartoe blinde haat en de hartstocht naar macht niet toe leiden kan. Het moet gezegd, de enige waardige bijdrage die het niveau van een “prasi oso” ontsteeg, was die van de voorzitter van de NPS, die een inhoudelijk en op niveau staand betoog hield. Suriname op dit niveau met V 7 in zee is reddeloos verloren in redeloze haat en verstandsverbijsterende rancune. Want consequent abject liegen dat er onder de regering Bouterse/Ameerali geen ontwikkeling plaatsvindt in Suriname, is ronduit misdadig en het nemen van een loopje met de intelligentie van het Surinaamse volk. De gerealiseerde projecten van de huidige regering ontrollen zich vrijwel dagelijks aan het oog van de Surinaamse samenleving. Daarvoor zijn de pers en media de doorgeefluiken en al helemaal de overheidsmedia die het gehoor en het netvlies vergasten op de talrijke verworvenheden van de regering Bouterse/Ameerali.
Het eveneens misdadig focussen op niet gerealiseerde projectdoelen die evenwel blijk geven van visie op het ontwikkelen van de Republiek Suriname, zijn daden die onder de noemer onmacht om het eigen regeringsfalen van de afgelopen decennia te maskeren. Dit is vergelijkbaar met het strooien van zand in de ogen van het Surinaamse volk. Maar dan, de verwijten van het introduceren van racisme en haat onder de pluriforme Surinaamse samenleving door de regering, dat gaat waarlijk een groot aantal bruggen te ver. Voornamelijk opererend vanuit de enige echte multiculturele, multi-etnische en multireligieuze politieke partij van Suriname, de NDP, predikt de huidige regering van Suriname, bij monde van president Bouterse, dagelijks publiekelijk, eenheid en samenhorigheid in dit Godgegeven land. De weerspiegeling van het Surinaamse volk binnen de vertegenwoordigende organen van die partij in het Landsbestuur spreekt daarvan trouwens ook boekdelen. In schril contrast daarmee staat de modus operandi van partijen zoals de VHP, Pertjajah Luhur, KTPI en BEP. Die partijen zijn allen stuk voor stuk op etnisch leest geschoeide partijen die een dito leer prediken. De VHP die het heeft gepresteerd om in de opmars naar de onafhankelijkheid van Suriname, in 1975, te pleiten voor de opdeling van Suriname, in één gebied voor Hindoestanen en het ander deel voor de rest van het Surinaamse volk, spant de kroon van het segregatisch denken, en is met dit soort gedachtegoed, de grootste ondermijnende factor van onze natievorming. In dit verband is het soort zoekt soort, aangezien de Pertjajah Luhur in deze context niet veel afwijkt van de VHP.
Voor de zuiverheid van voorlichting aan het volk van Suriname, dient te worden bedacht dat de beleidsresultaten van onafgebroken 15 jaar Frontregeringen, in geen enkele verhouding staan met die van de actuele 4,5 jaar Bouterse/Ameerali regering.
NDP Mediaraad
