Lange tijd is het zo geweest dat Suriname internationaal gepresenteerd wordt als een groen land met weinig significante milieubedreigingen, terwijl Surinamers juist vonden dat het binnenland (onze tropische regenbossen) worden vernietigd. Als er gesproken werd over de vernietiging van tropisch regenwoud werd Suriname niet genoemd tot een bericht enige dagen terug op de Britsche internationale nieuwszender BBC. De vraag naar goud in de wereld brengt een heleboel nagenoeg onaangetaste en afgelegen tropische regenwouden in gevaar, berichtte de BBC. Daarbij herhaalt het medium de bezorgdheid van wetenschappers. De wetenschappers richten hun vizier op Zuid-Amerika. Tussen 2001 en 2013 is in totaal een oppervlakte van 1.680 vierkante kilometer verloren gegaan aan de goudmijnbouw in Zuid-Amerika volgens een studie. Dat is dus gemiddeld 140 vierkante kilometer per jaar. Onderzoekers van de universiteit van Puerto Rico komen tot de bevinding dat de goudmijnbouw een grote bedreiging is geworden in traditionele regenwouden in landen als Suriname en Peru. De onderzoekers hebben een oplossing voor dit probleem en die ligt in handen van de consument. Die moeten voortaan alleen goud opkopen, dat afkomstig is van winning waarbij het milieu niet is vernietigd. Dit kan men doen wanneer men gouden sieraden koopt. In principe praten deze milieuactivisten over een keurmerk van goudproducten, over groen goud. Consumenten kunnen door volharding kracht en inspraak verwerven waarmee men oneerlijke en milieuvernietigende goudwinning kan helpen minimaliseren. Het milieubesef is in bepaalde met een meer ontwikkelde bevolking veel groter dan in Suriname. Veel Surinaams goud vindt zijn weg naar bijvoorbeeld Nederland, waar milieubescherming in het dagelijks leven is geïnstitutionaliseerd, bijvoorbeeld via het afvalverwerkings- en recyclingbeleid. Surinaamse consumenten zijn niet gewend aan keurmerken. Die hebben lage lonen en moeten zien rond te komen en letten in de eerste plaats op prijs, wat het product ook mag zijn. Goud is ingebed in de Surinaamse cultuur en het besef over het milieu is minimaal aanwezig. De studie die door de wetenschappers is gedaan, is gepubliceerd in een internationaal wetenschappelijk blad (Environmental Research Letters) en behelsde het regenwoud in 9 Zuid-Amerikaanse landen: Colombia, Venezuela, Guyana, Suriname, Frans Guyana, Brazilië, Ecuador, Peru en Bolivia. De vernietiging van de tropische regenwouden vanwege de goudwinning nam een vlucht vanaf 2007 na de internationale financiële crisis. De vernietiging van bos was geconcentreerd in 4 hoofdgebieden: de bossen in het Guyanaschild (waar Suriname ook ligt), zuidwest Amazone in Peru, het Tapajos-Xingu regenwoud in Brazilië en het gebied Magdalena Valley-Uraba in Colombia. Procentueel tegen het geheel afgezet was het verlies minder dan 1%, maar de ontbossingen lagen wel in of nabij natuurreservaten. De onderzoekers merken op dat bosverlies over het algemeen minder is bij goudmijnbouw – vergeleken met landbouw en veeteelt – maar de schade wordt wel toegebracht aan de biodiversiteit in de meest biodiversiteitrijke gebieden in de wereld zoals Suriname. De goudproductie is wereldwijd gegroeid van 2.445 ton in 2000 tot circa 2.770 ton in 2013, terwijl de prijzen ook omhoog zijn gegaan. Dit heeft gemaakt dat het voordelig werd om overal waar mogelijk goud te winnen, ook in de grond onder het tropische regenwoud. In Suriname wordt nu zelfs de boden van het stuwmeer niet bespaard door ‘ghost miners’, goudmijnbouwers in skalians waarvan de eigenaren nog steeds niet bekend zijn. De skalians in Suriname lijken onaantastbaar als UFO’s en de eigenaren en de bedieners ervan wel buitenaardse wezens. Regelmatig wordt de zaak van de skalians op het stuwmeer aangehaald, maar angstvallig worden de namen geheim gehouden. De Surinaamse politie weet van niets, de inlichtingendiensten weten van niets, de president weet van niets, het leger weet ook van niets en minister Jim Hok ook niet en zelfs de DNA-leden en de Commissie Ordening Goudsector of… men wil het niet weten. Mijnen op de vloer van het stuwmeer brengt ook schade toe aan de biodiversiteit en zorgt ook voor vervuiling van het milieu. Volgens bronnen wordt bewust geen informatie over de skalian verschaft vanwege de lijn met de grootste coalitiepartij. Autoriteiten binnen de regering die alles weten over de skalian geven geen informatie vrij en zouden volgens de NPS-website mee werken.
Het verwijderen van vegetatie en het ontwikkelen van wegen en treinsporen kan lange-termijn-invloeden hebben, zeggen de wetenschappers. Goudwinning kan milieuvervuilers als kwik introduceren in de rivieren en de atmosfeer, een Surinaamse realiteit. Het kwik wordt meegenomen naar het stedelijk gebied waar het goud verwerkt wordt waardoor ook dit gebied vervuild raakt, zoals delen van Paramaribo. De WWF roept om tot strakkere mijnwetten, vergroting van het bewustzijn en training om de vervuiling en vernietiging tegen te gaan. Het concept van mining schools is er al vanaf het begin van deze regeerperiode, maar is nog steeds niet van de grond gekomen. Hetzelfde geldt voor de kwikloze winning van goud. Kwikimport is verboden, maar controlerende autoriteiten zijn niet gemotiveerd om het impliciet verboden bezit ook te controleren en consequenties eraan te verbinden. De verkiezingen zijn voor de deur: wat is het voorgenomen beleid van de partijen op dit stuk. Wat zal men doen met de illegale goudmijnbouw? Wat zal men doen met de import en het bezit van kwik? Wat zal men als rendabel alternatief bieden en binnen welke termijn is dit alternatief in werking te stellen? En zeer zeker: wat heeft men al gerealiseerd tijdens haar regeerperiode? De goudmijnbouw is een bedreiging voor onze bossen en dat is de realiteit waarop de politiek een oplossing moet hebben, wil ze serieus genomen worden. Het is deze regering in elk geval niet gelukt.
