In vroeger dagen konden heersers om allerlei gekke redenen oorlogen beginnen. Er bestond niet zoiets als democratie en publieke opinie, dus hoefde er niet moeilijk gedaan te worden. Echter, sinds de opkomst van de democratie en de daar onlosmakelijk aan verbonden zijnde publieke opinie ligt dat anders. Tegenwoordig vereist de aanvang van een oorlog de adhesie van de publieke opinie. Alhoewel, in theorie. In de praktijk is er ondanks de existentie van democratie en publieke opinie nog weinig veranderd. Er zijn namelijk trucs om de publieke opinie te manipuleren. Met name de Amerikaanse elite manipuleert schaamteloos de publieke opinie bij iedere oorlog. Als men een oorlog wil voeren dan voert men die gewoon, wijst de praktijk uit…
In februari 1898 explodeerde het Amerikaanse oorlogsschip Main in de haven van Havana, Cuba. De Amerikaanse pers wees onmiddellijk het vingertje naar de Spaanse overheid, en begon om het hardst te schreeuwen om een oorlog met Spanje. De oorlog met Spanje kwam er, en deze oorlog wordt als het officiële startsein gezien van het Amerikaanse imperialisme. Later zou een gepensioneerde Amerikaanse admiraal onderzoek doen naar de explosie, en hij concludeerde dat Spanje niets met de explosie van doen kon hebben gehad.
Op 7 maart 1915 zonk de Britse oceaanstomer de Lusitania, waardoor 1198 mensen jammerlijk verdronken, waaronder 128 Amerikanen. Duitse duikboten kregen de blaam. Deze ramp behoorde officieel tot de belangrijkste redenen dat de VS de oorlog zou gaan verklaren aan Duitsland. Maar de Lusitania was geen onschuldig passagiersschip, want het vervoerde eveneens 170 ton aan munitie voor de geallieerden. Bovendien had de Duitse ambassade in Washington middels berichten in tientallen kranten wereldkundig gemaakt dat het reizen op geallieerde passagiersschepen risico’s inhield, waarbij in het bijzonder de Lusitania werd genoemd. Waarom brachten de geallieerde autoriteiten bewust het leven van zoveel burgers in gevaar door explosieven te vervoeren in een passagiersschip?
Op 7 december 1941 voerden de Japanners een succesvolle verrassingsaanval uit op de Amerikaanse marinebasis te Pearl Harbor. Maar in werkelijkheid waren de Amerikaanse autoriteiten goed op de hoogte dat de aanval aanstaande was, omdat ze de geheime taal van het Japanse leger hadden ontcijferd. Er werd heel bewust geen poot uitgestoken om het te voorkomen. Resultaat was wel dat het Amerikaanse publiek geschokt was en er een draagvlak was ontstaan om oorlog te gaan voeren. In 1964 vond er een incident plaats in de Golf van Tonkin, waarbij twee Amerikaanse oorlogsschepen werden aangevallen door Noord-Vietnamese torpedoboten. Resultaat van deze confrontaties was dat er een wet werd aangenomen die het de Amerikaanse president toestond militaire acties te ondernemen tegen landen in Zuidoost Azië (Vietnam). Echter, achteraf bleek dat de NSA zo brutaal was geweest om het incident te verzinnen, en dat er in werkelijkheid helemaal niets was gebeurd. In de loop van 1990 werden er verschillende berichten ‘gehyped’ over vermeende gruwelijkheden gepleegd door Irakezen na de invasie van Koeweit. Hoofdrol in dit alles speelde de 15-jarige dochter van de Amerikaanse ambassadeur, die een hartverscheurend verhaal naar buiten bracht over Irakese soldaten die baby’s uit couveuses rukten. Onderzoek van het tv-programma 60 minutes zou later aantonen dat dat verhaal compleet uit de duim gezogen was, maar het droeg wel bij tot een atmosfeer die Amerikaans ingrijpen sanctioneerde. Op 11 september 2001 vond er een terroristische ramp plaats in de VS die zijn weerga niet kent. Ook de officiële lezing van de treurige gebeurtenissen op die datum zijn zeer verdacht. Hoe was het bijvoorbeeld mogelijk dat building #7 instortte zonder dat het door een vliegtuig werd geraakt? Te meer omdat later bleek dat voor 9-11 de beslissing reeds gemaakt was om bepaalde landen aan te vallen. Dat kon niets of niemand nog verhinderen. Vooral buiten de landsgrenzen van de VS was de publieke opinie faliekant tegen een invasie van Irak. Om die stemming om te krijgen, werd er heel stellig beweerd door Bush en consorten dat Saddam Hoessein chemische wapens had. Een inspectieteam van de VN kon ze niet vinden, maar dat deed er niet toe. De VS en Groot-Brittannië bleven keihard volhouden dat Irak chemische wapens had, met als gevolg dat bepaalde volgzame bondgenoten zoals Nederland ze ondanks een chronisch gebrek aan bewijs ze op hun blauwe ogen ging geloven.
De geschiedenis wijst dus luid en duidelijk uit dat de Amerikanen er totaal geen problemen mee hebben de publieke opinie met valse vlag operaties te manipuleren. Het gebeurt al een dikke honderd jaar. Al meer dan een eeuw worden rampen gecreëerd of bewust niet voorkomen of desnoods geënsceneerd om het onnozele publiek ‘dood hem, kruisig hem!’ te doen roepen. Momenteel gaat het om een aanval met chemische wapens, waarvan het (objectieve) bewijs uitwijst dat de door het Westen en bondgenoten gesteunde terroristen er zelf achter zitten. Kerry’s argument dat die terroristen de vaardigheden niet hebben om chemische wapens te gebruiken is grote onzin, aangezien iedereen kant-en-klaar aangeleverde chemische wapens zo kan afschieten met een raketwerper. Dat vereist echt geen opleiding aan de militaire academie. Zo wordt de cirkel rond: in vroeger dagen trokken ‘bellicose’ machthebbers zich weinig aan van de publieke opinie, en dat lijkt tegenwoordig ook weer het geval, zelfs als de manipulatie mislukt. Want ondanks de recente valse vlagaanval is een meerderheid der Amerikaanse staatsburgers tegen een oorlog met Syrië, maar zelfs dat lijkt Obama en consorten niet van ramkoers af te kunnen houden.
Carlo
