DNA-voorzitter ten einde raad

Het is schering en inslag: nog nooit is het in de Surinaamse parlementaire geschiedenis voorgekomen dat geplande DNA-vergaderingen zo vaak worden afgeblazen wegens gebrek aan quorum. Dat is niet alleen te wijten aan de krappe meerderheid die de coalitie nu heeft; ook ten tijde van een ruime meerderheid had deze coalitie te kampen met dit verschijnsel.
Wat heeft mevrouw Simons gedaan ( liever gezegd nagelaten ) om af te rekenen met de onverantwoordelijke opstelling van sommige parlementariërs die regelmatig het laten afweten en dus DNA-vergaderingen niet bijwonen?
1. Eerder had de DNA-voorzitter aangekondigd hard te zullen optreden tegen DNA leden die laat kwamen; ze kondigde een wetsvoorstel aan om parlementsleden te dwingen tot het bijwonen van DNA-vergaderingen. Zij wilde niet langer toestaan dat vergaderingen niet op tijd konden beginnen, omdat er geen quorum was. Het was de DNA-voorzitter menens om vanaf toen strakker te letten op de aanvangstijden van DNA-vergaderingen. Ondanks deze aankondiging bleef ze zich mild opstellen en desbetreffende leden van haar college de hand boven het hoofd houden.
2. Op vrijdag 5 april 2013 waarschuwde ze de DNA-leden dat indien binnen een half uur na de afgesproken aanvangstijd geen quorum was, zij niet langer zou wachten. Desondanks gaf zij desbetreffende DNA-leden een kans: ze mochten een half uur en daarna ook nog laat komen.
3. Voorts was zij voornemens bij gebrek aan quorum de namen van afwezige parlementariërs op te noemen: “Zodra we niet kunnen beginnen na een half uur, ga ik dat doen, misschien helpt dat”, aldus de DNA-voorzitter in het parlement.
4. Nu moedigt zij de kiezers aan zich uit te spreken over het parlement, in het bijzonder over de leden die zij hebben gekozen om in het parlement hun belangen te dienen. De publieke opinie is volgens mevrouw Simons op dit moment belangrijk: “Voor parlementariërs die naar een verkiezing toegaan, is het erg bepalend hoe de kiezers denken over hun participatie in de vergadering en de mate waaraan zij er aan deelnemen”. De onverantwoordelijkheid van parlementariërs legt de DNA-voorzitter op het bord van het volk: “Zolang de samenleving dit gedrag accepteert, zal dit blijven doorgaan”, stelt Simons. Het eindoordeel van de prestaties van de leden van het hoogste college van Staat laat zij over aan de achterban van de NDP.
Geen van de aangekondigde maatregelen heeft deze parlementsvoorzitter hard gemaakt; het is alleen bij woorden gebleven. Omdat deze voorzitter een sterk gedoogbeleid heeft gevoerd, is de situatie verder gaan escaleren. Desondanks vinden sommigen haar een sterke voorzitter. In mijn ogen verdient zij deze kwalificatie beslist niet. Zij mist de kwaliteiten van een sterke parlementsvoorzitter. Haar uitspraken: “Als lid Doekhie niet naar het parlement wil komen, is hij zelf verantwoordelijk voor zijn uitspraken en daden”, en “De partijaanhang zal Doekhie en anderen van repliek dienen”, spreken boekdelen.
Veel van onze parlementariërs zijn gewend laat op vergaderingen te komen of deze niet bij te wonen. Dat is cultuur in het Surinaamse parlement. Mevrouw Simons heeft deze cultuur gevoed/gedoogd door ruim vier jaar niet krachtig op te treden tegen laatkomers en afwezigen. Nu de voorzitter de controle over het stuur volkomen kwijt is, gaat ze steun zoeken bij de gemeenschap. De gemeenschap bepaalt niet welke personen op de kandidatenlijsten komen te staan; het is de partijleiding die dat bepaalt. Mevrouw Simons legt dus onterecht de verantwoordelijkheid bij de achterban van de NDP. Of roept ze de kiezers indirect op bij de komende verkiezingen niet te stemmen op de heer Rashied Doekhie?
Ze moet de leiding van haar partij oproepen om desbetreffende DNA-leden niet opnieuw te plaatsen op de kandidatenlijsten bij de komende verkiezingen. Kan haar partijleiding zich permitteren om de heer R. Doekhie niet te plaatsen op de kandidatenlijst van Nickerie? Dat lijkt mij een onmogelijke opgave, wil de NDP in Nickerie een goede verkiezingsuitslag behalen. De heer R. Doekhie van de lijst weghalen is vergelijkbaar met de eigen pols doorsnijden. Dus ook deze maatregel van mevrouw Simons stelt niets voor.
Mevrouw Simons hoopt dat parlementariërs hun gedrag zullen verbeteren uit angst om bij de komende verkiezingen niet herkozen te worden. Als dat gebeurt, is mevrouw Simons hoogstwaarschijnlijk gerustgesteld, echter ik en met mij vele anderen niet: de motivatie om parlementsvergaderingen altijd en op tijd bij te wonen mag geen angst en dreigement zijn, maar vaderlandsliefde, plichtsbesef en verantwoordelijkheidsgevoel. Mevrouw Simons slaat de plank weer volledig mis.
Als de DNA-leden goed geschoold waren in plichtsbesef en vaderlandsliefde, als de DNA-voorzitter geen gedoogbeleid had gevoerd, maar de aangekondigde maatregelen strak had toegepast, dan zou zij nu hoogstwaarschijnlijk geen zucht slaken van machteloosheid. Zij is nu een kat in het nauw gedreven; zij maakt rare sprongen door het electoraat op te roepen af te rekenen met bepaalde DNA-leden bij de komende parlementsverkiezingen.
Jack Mohanlal ([email protected])

error: Kopiëren mag niet!