Het houdt maar niet op met de politie. De zonen van hermandad zijn te vaak negatief in het nieuws. Politieagenten rijden vaak een scheve schaats en verlenen hand- en spandiensten zoals laatst weer het geval was bij het ontvluchten van een aantal arrestanten. Het punt van de integriteit van het politiekorps maken we al een hele tijd. Zo is het opvallend dat leden politiediensten die ‘in burger’ hun werkzaamheden verrichten zich overdadig omhangen met goud. Het lijkt dan alsof deze wetsdienaren in wedijver zijn met de dc’s. De politieagenten van ons moeten steeds actief zijn in een vijandiger geworden omgeving. Het malafide deel van het bedrijfsleven, druk van de eigen omgeving om door de vinger te kijken en de georganiseerde crime trekken aan de agent. Bovendien zit een aantal wetsdienaren met zichzelf, omdat men op zich niet geschikt is voor de dienst. Dit laatste komt door pathologische neigingen die niet te onderdrukken zijn. Het korps zat al met grote problemen toen de huidige minister het roer op het ministerie overnam. Vanaf toen is het alleen maar erger geworden. Deze minister gaat ervan uit dat hij aan niemand verantwoording hoeft af te leggen. Zo houdt deze minister de hand boven het hoofd van zes politieagenten die een strafrechtelijk verleden hebben verzwegen. Nadat deze zes eerst de laan worden uitgestuurd door de korpschef vanwege het afwezig zijn van garanties voor een plichtsgetrouwe vervulling van de wettelijke taken, zouden ze zijn gerehabiliteerd door de minister. Met dit soort handelingen geeft de minister als het ware een vrijbrief aan de ‘zwevende politieambtenaren’ om hun gang te gaan. De minister heeft ook met zijn dubieus toelatingsbeleid bij de inspecteursopleiding desastreuze signalen gegeven aan het korps. Het lijkt er soms op alsof de minister erop uit is het al getergde korps te breken. Is het korps, dat soms aangeduid wordt als ‘Babylon’, een vijand van delen van de samenleving waar de minister wat mee heeft? Het is algemeen bekend dat de samenleving ‘hostile’ is geworden voor de politie. Met de voortschrijdende urbanisatie heeft de politie een uitdaging te meer, omdat delen van de Surinaamse bevolking moeite hebben met staatsgezag. Men provoceert erop los, wetende dat agenten niet gemakkelijk zullen schieten. Uit beelden die op sociale media hebben gecirculeerd, hebben we gezien dat het respect voor de politie er niet altijd is. De politiek heeft het politiekorps verziekt, en de neergang is versneld onder deze minister die een verkeerd jargon gebruikt om stemmen te winnen. Onze huidige politieminister is geen man van wet en recht, hij profileert zich als een veldman met veel sympathie voor alles wat zich in de informele sfeer gebeurt. Toen de functionaris op de eerste dag zijn speech afstak, was op de tv duidelijk te zien dat hij niet serieus werd genomen. Zijn manschappen hadden geen aandacht voor hem, en maakten zelfs sarcastische opmerkingen. Met zijn rekruteringsbeleid is de zaak verder afgenomen. Al geruime tijd wordt het politiekorps gezien als een soort dienstverschaffing. Politieke partijen hebben het korps gebruikt om werkloze jongeren in de achterban te accommoderen met een baan. Geschikte jongeren die veel voor het korps kunnen betekenen, worden door het korps geweerd. Deze minister laat het toe dat veroordeelde inspecteurs moeten oordelen over het benoemingsbeleid. Deze zaak stuitte recent op protest van leden van het KPS. Het rekruteringsbeleid moet ook eens onder de loep worden genomen. Wie beslist welke Surinamers in politiedienst moeten komen en wie niet? In het kader van de bestrijding van de corruptie hebben we herhaaldelijk hier geschreven dat het korps bekend moet maken wie allemaal voor de politiedienst heeft gesolliciteerd en aanstaande zijn om tot het korps te worden toegelaten te worden. De gemeenschap moet de ruimte hebben om bezwaren aangaande rekruten of sollicitanten kenbaar te maken. In het Caribisch gebied worden ook de pasfoto’s van de mensen gepubliceerd. Er moet bijvoorbeeld consistentie zijn tussen het privégedrag en het (verwachte) gedrag in dienst. Burgers moeten de ruimte hebben om inconsistentie door te geven. Ook maatschappelijke organisaties als sportclubs moeten de ruimte hebben om hun twijfels over een sollicitant of rekruut door te geven. Zo is een persoon die een sportclub heeft opgelicht door bijvoorbeeld gelden te ontvangen en nooit meer zijn gezicht op trainingen te laten zien, niet geschikt voor de politiedienst. Een persoon die bijvoorbeeld zijn sportclub onder druk heeft gezet om geld te ontvangen voor uitoefening van zijn plichten als clublid, moet niet toegelaten worden tot het korps. Er zijn een heleboel foute jongemannen en –dames in dienst binnen ons korps. Veel politiemannen hebben foute vrienden en hangen op de verkeerde plekken. Er is veel inconsistentie tussen privé en beroep. Er zijn wellicht geen instituten in het korps die daarop letten, of de instituten zijn verlamd door een foute invulling. In het kader van het inter-Amerikaans Verdrag tegen Corruptie zijn aanbevelingen gedaan aan de lidlanden om het rekruteringsproces transparant te houden en puur op basis van puntenscores wetsdienaren toe te laten. In Suriname loopt dit stuk helemaal verkeerd en de politiek zal het niet aanpakken, omdat iedereen op zijn beurt zit te loeren om het korps verder aan te vullen met werkloze achterban. De leden van het KPS zijn teveel negatief in het nieuws. Op den duur zal dat zich ook doen gevoelen in de beleving van de veiligheid en de mensenrechten. Er zijn geen kredietwaardige maatschappelijke organisaties die de minister en de korpsleiding kunnen wijzen op hun foute sturing van dit belangrijk grondwettelijk orgaan.
