De VN-klimaattop in Peru met ca 190 landen heeft toch vruchten afgeworpen. Er is een raamwerk afgesproken voor een nieuw klimaatverdrag dat in 2015 gestalte moet krijgen. Dit verdrag moet dan in 2015 in Parijs, waar een klimaattop zal worden gehouden, worden getekend. De inzet van het verdrag moet dan zijn om de verdere opwarming van de aarde (global warming) tegen te gaan en zal dienen als de opvolger van het Kyoto Protocol uit 1997. Eerst leek het erop alsof een ruzie tussen China en de USA de klimaattop zou doen stranden. Nu is een akkoord bereikt, waarvan gezegd wordt dat het gaat om afgezwakte afspraken. Partijen hebben dus water bij de wijn gedaan. De lidlanden hebben in Peru huiswerk meegekregen om plannen in te dienen bij de VN hoe men de kooldioxide-uitstoot in het eigen land zal terugdringen. Dat geldt dus ook voor Suriname. Een eerdere afspraak was dat de lidlanden ernaar zouden werken dat deze eeuw de opwarming van de aarde niet de grens van 2 graden Celsius overschrijdt. Nu concludeert de VN dat als alle inspanningen van alle landen worden opgeteld, het heus niet ertoe zal leiden dat de grens niet wordt overschreden. De mate waarin de zeespiegel zal stijgen, hangt ook af van de mate waarin de aarde zal opwarmen (lees: het ijs zal smelten op de ijskappen). Het is al ettelijke jaren bekend uit het Dasgupta-rapport van de Wereldbank dat Suriname in de top-5 thuishoort van de ontwikkelingslanden wereldwijd die grenzen aan zee die het meest schade van de zeespiegelstijging zullen ondervinden. Suriname behoort in deze groep dus tot de superbedreigde landen en zal slachtoffer worden van een kwaad dat hij niet heeft veroorzaakt. We zijn geen grote mondiale vervuiler, we zijn geen geïndustrialiseerd land, als China en de USA, dat broeikasgassen uitstoot. Het kwaad geschiedt in andere landen en wij zullen het slachtoffer ervan worden. Wat hebben wel onze natuurlijke bescherming aan de kust, de mangrovebossen, onbeschermd gelaten dus overgelaten aan burgers en vreemdelingen op het te kappen en te gebruiken als brandhout o.a. in de verwerking van vis. China en India hebben de leiding genomen in de top onder de ontwikkelingslanden, maar hun belangen zijn primair industriële belangen. Suriname trok kennelijk op in de subgroep onder de ontwikkelingslanden namelijk de SIDS: de Small Island Developing States (kleine eilandstaten). De belangen van deze groep landen liggen dichter bij elkaar en een deel van deze SIDS-landen zal veel schade lijden onder de zeespiegelstijging. De zogenaamde ontwikkelingslanden verschillen onderling divers. Landen die op grote schaal broeikasgassen uitstoten, zoals India en China, lijken niet op ons en daarom is het niet in de haak dat ze de steun van ook de kleine niet-industriële landen als Suriname meenemen in hun soms absurde egoïstische standpunten. Zo wordt nu bericht dat deze landen willen dat eerste de rijke landen beginnen met het terugdringen van de uitstootmaatregelen. De EU wil tegen 2030 minstens 40 procent minder kooldioxide uitstoten in vergelijking met 1990. Maar de industriële grootmacht China wil pas vanaf 2030 zijn uitstoot reduceren. De vraag rijst waarom China nog 16 jaar moet wachten, terwijl de EU nu al begonnen is. Ontwikkelingslanden, meestal ex-koloniën van de groep rijke landen, zitten nog steeds met de zure nasmaak van de dekolonisatie en hun falen om het beter te doen. Internationale fora worden aangegrepen om wraak te nemen en dwars te liggen in een soort massahysterie, waarbij men soms het echte doel uit het oog verliest.
De kwetsbaarheid van Suriname is schokkend, maar iets dat 10 jaar voor ons ligt, daar maken we ons geen zorgen over. Wij in Suriname denken dat we het op de Surinaamse manier zullen oplossen: ‘komt tijd, komt raad’, ‘als morgen komt dan zien we wel’. Dat kan in een aantal gevallen, maar wanneer de machtige natuur eraan te pas komt, dan zullen we staan kijken of… verzuipen. Het Dasgupta-rapport was al halverwege Venetiaan 3 bekend. Onder andere de huidige DNA-voorzitter uit de NDP pleegde vaak en terecht te wijzen op de laksheid van de NF-regering als het gaat om het treffen van maatregelen die de bevolking en het land kunnen beschermen tegen het verwachte oprukken van het zeewater. Nu is haar partij onderdeel van de regering en we zien dat ook onder deze partij de vijand van de zeespiegelstijging geen prioriteit is van de regering. Zij zelf zwijgt nu. De burgerij denkt alleen maar aan prijzen, zuipen, eten en zich misdragen in het verkeer op dit moment en heeft niks te maken met de zeespiegelstijging. Men gaat ervan uit dat de regeringsmensen als goede huisvaders toch een oplossing zullen bedenken. Men denkt dat machtshebbers hier zullen zijn wanneer het water geleidelijk aan begint te stijgen en dat is een grote denkfout. Venezuela, Brazilië en enkele andere landen in Zuid-Amerika en Amerika en West Europa behoren tot de uitwijkopties die men al gereed heeft of gemakkelijk zal kunnen regelen. In de penarie zal zitten dat deel van de bevolking dat zich heeft laten uitbuiten. Politieke bedelaars stappen nu uit hun mooie auto’s om huis aan huis te bedelen voor de stemmen van de mensen die men normaal veracht. De eerste vraag die aan deze mensen moet worden gevraagd, is welke nationaliteit hun naasten hebben en welke concrete plannen ze zal beloven in hun partijprogramma om de bevolking en haar hebben en houwen te bescherming tegen zeespiegelstijging. Als men daar vaag over is of om de hete brij draait, is het alleszins gerechtvaardigd om deze grappenmakers resoluut de deur te wijzen, want per slot van rekening heb je toch niets aan ze. Ter uwer informatie, een paraplu in de heilige partijkleuren zal u niet beschermen tegen de zeespiegelstijging, al is het geraamte ervan onuitroeibaar van staal.
