Lage soorten verlangens in beeld

Het afgelopen jaar zagen we een aantal opvallende gebeurtenissen: een politiek leider die geld strooit en telefoonnummers van vrouwen noteert, een ondervoorzitter van dezelfde politieke partij die vrouwen aanraadt hun ding met een duurder prijskaartje in de etalage te zetten (ze worden beschouwd als seksobjecten die geen eigenwaarde bezitten en zelf schuldig zijn aan hun lage positie) en een populaire muziekgroep die op een kinderfeestje voor kleine meisjes ‘zak je broekje’ zingt. Het gebeurt allemaal in de vorm van lichte entertainment. Het is vooral een bepaalde groep die steeds lage soorten verlangens open en bloot laat zien. En juist deze groep hangt samen met (jeugd)criminaliteit, seks op jonge leeftijd, tienermoeders, hiv en aids, alleenstaande moeders met kinderen van verschillende vaders (die door de Staat onderhouden moeten worden) en vaders met talloze kinderen bij diverse vrouwen. Een relatie voor altijd is hier niet gebruikelijk. Er wordt minder getrouwd en meer gescheiden.
De godin van de seksuele liefde, Aphrodite, is in de getto een slet. Bij de hemelse godin is sprake van een relatie tussen twee gelijkwaardige partners, die voor elkaar zorgen en elkaar normen, sociale waarden en kennis bijbrengen. Het worden fijne mensen die beschaafd zijn en deugen. De banale Aphrodite wordt anders ervaren. De partner wordt niet gedreven door deugdzaamheid, maar door lage verlangens. De een wil alleen maar een seksueel pleziertje, de ander (meestal jonger) zwicht voor geld of cadeautjes. Er is geen streven en misschien ook niet de mogelijkheid naar zelfverbetering door onderwijs en kennis.
Het is opvallend hoe weinig de vertegenwoordigers van de etnische groep in dit geval te zeggen hebben over de mogelijkheid van misbruik dat altijd mogelijk is bij seks tussen ongelijkwaardige partners. Een slecht persoon die maar op een ding uit is en veelal een jonger en onschuldig persoon in een relatie lokt, kan de ander voor de rest van het leven beschadigen.
Het enige wat gezegd wordt is dat er te weinig geld wordt gevraagd voor de seksuele lusten, niets over aanranding, verkrachting, pedofilie en trauma. Dit wijst op een grote culturele afstand. Er wordt blijkbaar niet veel nagedacht of gepraat over seks vanuit het perspectief van de slachtoffers. Maar de slachtoffers zijn er wel en hun leed wordt misschien nog verergerd door het feit dat het nauwelijks kan worden geuit. Niet lang geleden was seksueel misbruik onzichtbaar, maar toch nog erg duidelijk. Priesters en pandits wisten ervan maar zwegen erover, evenals artsen, die blauwe plekken, verwondingen en breuken met plakband en pleister bedekten. Nu weten we het, pikken het niet meer en komen ertegen in opstand. Zie de verontwaardiging die zulke gebeurtenissen in de media oproept. Vooral seksueel misbruik van kinderen is een constante bron van zorg en collectieve boosheid.
Eeuwenlang was het in Europa en Azië normaal voor een meisje van twaalf jaar om te trouwen. Dit is al lang niet meer acceptabel. Onze houding is compleet veranderd sinds we steeds meer weten hoe kinderen en jonge personen beschadigd kunnen raken door gedrag dat we nu herkennen als misbruik en mishandeling. We krijgen een ongemakkelijk gevoel in de buik als we zien hoe de zuiging van seksuele lust of de obsessie met geld en macht prominenten de verkeerde kant duwt. Je zou liever willen zien dat ze hun passie naar een hoger niveau tillen en het stoppen in liefdadigheidswerken, onderwijs en gezondheidszorg.
Welke lessen kunnen we leren uit de gebeurtenissen? Allereerst, dat je ongeacht je afkomst tot de hoogste sociale posities kan klimmen. Dit is een goede ontwikkeling, want we willen geen sociale belemmeringen zien. Maar klim omhoog door inspanning en ontwikkeling, niet door gangsterpraktijken. Ten tweede, smijten met geld, uitschelden, bespugen of met vuurwapens bedreigen van mensen hoort bij een buitenissige levensstijl. Als men niet wil passen in de beschaafde normen en waarden van de gemeenschap, dan blijft men een rariteit waarvan je hoopt dat er niet meer van zulke zullen volgen. Als men doet alsof normen en waarden niet bestaan, dan laat juist dat gedrag meer dan ooit het bestaan van normen en waarden voelen. Smijt niet met geld, maar steek het in bijvoorbeeld projecten om kinderen en jonge personen bewust te maken van de mogelijkheid van seksueel misbruik en hun recht om zich met hand en tand ertegen te verzetten en het uit te spreken als het staat te gebeuren. Ten derde, we zien ook toenemende sociale corruptie door de seksualisering van personen die nog te jong zijn om hier mee om te gaan. En ten slotte, het publiek is ook schuldig: men klapt of stemt voor excentrieke of licht ontvlambare karakters. Als je er om vraagt, dan krijg je het ook.
D. Balraadjsing

error: Kopiëren mag niet!