Op 8 december werd door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties (VN) het decennium voor mensen van Afrikaanse Decade for People of African Descent) afkomst afgekondigd. Dit decennium zal lopen van 1 januari 2015 tot en met 31 december 2024. De lidlanden van de VN hebben deze lange periode gewenst geacht omdat zij beseffen dat er structureel moet worden gewerkt aan het wegwerken van racisme en sociaaleconomische achterstanden waarmee Afrikanen in Afrika en in de diaspora worden geconfronteerd. Sedert de VN Wereldconferentie tegen racisme, vreemdelingenhaat en aanverwante intolerantie, die in 2001 in Durban, Zuid-Afrika is gehouden, hebben de Verenigde Naties gemerkt dat er niet veel terecht is gekomen van de implementatie van de actieprogramma’s die de diverse landen hadden moeten opstellen en hadden moeten uitvoeren
Tussen 2001 en dit jaar zijn er door de VN diverse initiatieven ontwikkeld. Nog vers in het geheugen staat ons nog bij, de VN resolutie 64/169 van 18 december 2009, waarin het jaar 2011 tot Internationaal jaar voor mensen van Afrikaanse afkomst is verklaard. De organisatie Un Bondru heeft toentertijd de aandacht van de autoriteiten voor dat jaar gevraagd en die deels ook gekregen. Er is toen, weliswaar ietwat aan de late kant een commissie onder leiding van Elvira Sandie gedurende dat jaar aan de slag gegaan.
Ons land kent gelukkig geen grove vormen van racisme die zelfs kunnen leiden tot isolatie van niet alleen personen, maar ook groepen mensen in de samenleving. Wat echter wel voor velen duidelijk is, is dat in de sociale en economische sfeer forse delen van Surinamers van Afrikaanse afkomst heden ten dage achterstanden vertonen die gedurende het uit te roepen decennium grotendeels moeten worden weggewerkt.
In de eerste plaats moet worden gewerkt aan de solidariteit, eenheid en verantwoordelijkheidszin van de Surinamers van Afrikaanse afkomst. Dat wil zeggen dat er in ieder geval een einde moet komen aan de cosmetische verdeling van nazaten van Afrikanen in Creolen, in stamverband vaak in het binnenland van Suriname levende mensen van Afrikaanse afkomst en een deel van de zogenaamde gemengden. De nazaten van de Afrikanen in Suriname moeten steeds meer gaan beseffen dat zij elkaar zowel onderling als collectief moeten ondersteunen, respecteren en helpen. In de tweede plaats zal de bewustwording met betrekking tot onderwijs en vorming enorm moeten worden vergroot door bijvoorbeeld uit te gaan van de stelling van Marcus Garvey: ‘Education is key and knowledge is power ’. Verder kan worden opgemerkt dat educatie vrijmaakt en de basis is voor persoonlijk succes. In de derde plaats zal intensief moeten worden gewerkt aan het wegwerken van sociale en economische achterstanden, die nu duidelijk zichtbaar zijn bij de nazaten van de Afrikanen in ons land. En niet in de laatste plaats moet het ondernemerschap onder de nazaten van de Afrikanen in Suriname worden gepropageerd, als een mogelijkheid om door eigen inzet en doorzettingsvermogen eigen duurzame inkomensbronnen te scheppen. De hiervoor genoemde punten hebben ook betrekking op de Inheemsen in ons land en vallen direct binnen de scope van het door de staatshoofden van de Caricom goedgekeurde Tien Punten Programma voor Reparaties.
Inmiddels heeft de Nationale Reparatiecommissie contacten met het ministerie van Buitenlandse Zaken gelegd in verband met de relevante VN resoluties en de daaruit voortspruitende consequenties voor ons land. In verband met de opstelling van het actieplan en de commissie voor de implementatie daarvan zal de Nationale Reparatiecommissie Suriname binnenkort ook de aandacht vragen van de president van ons land.
De Nationale Reparatiecommissie Suriname is beschikbaar en bereikbaar om alle belanghebbenden en belangstellenden nadere informatie te verstrekken over de ‘International Decade for people of African descent’.Welnu, er is veel werk aan de winkel!
