We kennen allemaal “de sheriff” uit de cowboyboeken en films. En tevens de rondzwervende cowboy Lucky Luke: “The poor lonesome cowbow”. Hierin is Wyatt Earp (O.K. Corral) de sheriff. Meestal een stoere man op een paard (zoals Jolly Jumper) met aan beide zijden een pistool die vaak door geweld te gebruiken recht en orde wil handhaven. Lucky Luke kon sneller schieten dan zijn schaduw. En natuurlijk Rataplan de domste hond ter wereld. Leest u maar de verhalen van Lucky Luke dan begrijpt u wat ik bedoel. In de literatuur is een sheriff een openbaar bestuurder in landen met het van oorsprong Engelse common-law stelsel waaronder Engeland, Schotland en de Verenigde Staten. Natuurlijk begrijp ik dat de leider van een grote politieke partij voor deze benaming heeft gekozen als een geuzennaam, omdat hij eerder door de huidige president met deze term werd bespot. Maar dan rijst de vraag: “Moet ons land na een sergeant-majoor geleid worden door een sheriff?”. Hebben wij echt geen beter kader. Een goede jurist of politicoloog? Zelfs een ervaren afgestudeerde bestuurskundige of een psycholoog zou nog denkbaar zijn. Maar een sheriff! Moet je op een sheriff stemmen? Zelf vermoed ik dat deze leider meer in zijn mars heeft dan zich alleen maar te bedienen van deze denominatie. Deze titel zal hem niet zoveel voordeel opleveren, omdat hij in onze kleine samenleving al is gekleineerd met deze naam. Die persoon heeft het zelfs tot president geschopt en waarschijnlijk zal hij de heer Santokhi van de VHP wederom bespotten en uitschelden als sheriff. Het is mij niet helemaal duidelijk wat ertoe heeft geleid dat de voorzitter van de VHP nu propaganda maakt met: “Stem op sheriff” terwijl hij al diverse hoge functies in ons land heeft bekleed zelfs die van minister van Justitie en Politie. Het zal toch niet weer zo zijn dat deze uitstekende leider zich heeft omringd met zeer matige adviseurs die alleen maar roepen: “Neks no fout” zonder diepgaand na te denken over de implicaties van een leus. Met figuren uit een stripserie kun je behoorlijk belachelijk worden gemaakt. Dat weet menig volwassene nog uit zijn schooltijd! Volgens mij kunnen de verkiezingen gewonnen worden door een combinatie met een deskundige leider die charisma uitstraalt en onder andere vol overtuiging alsmede met kennis en wijsheid wil opkomen voor de belangen van alle Surinamers. Ook zij die vooralsnog achter een sergeant-majoor staan, kiezen dan voor deze leider. Maar toch niet voor een sheriff? Daarom moet de term “sheriff” wellicht heroverwogen worden om uit de sfeer van roem, strijd en of geweld te geraken. Ik besef wel dat Chan Santokhi het goed heeft bedoeld met zijn keuze. Toch heb ik mijn bedenkingen daarbij. Wij hebben een nette, integere en waardige president van Suriname nodig zonder een crimineel verleden. Zeker nu wij in de Corruption Perceptions Index van 2014 op de 100-ste plaats staan. Dit is echt een grote schande!
Er heeft zich al een actiegroep gevormd die tegen de trambaan is die meer dan 130 miljoen euro moet kosten, en vooralsnog gebouwd gaat worden door de Nederlandse Strukton Group. De lijn gaat lopen van Poelepantje (let u op die naam want ik moet er altijd om lachen) naar Onverwacht in het district Para: een traject van meer dan 30 km. Nu we toch in de Lucky Luke lachsfeer zijn, wil ik de actiegroep geruststellen door nu al te stellen dat deze trambaan nooit komt. Vooral als Jozefzoon de trekker is. Zo beweerde Jozefzoon in de jaren zeventig van de vorige eeuw dat God dood was. Als filosoof wilde hij daar graag over nadenken. Ik word huiverig als ik over dit axioma mijn hersens moet breken – hoewel ik tevens wiskunde en filosofie heb gestudeerd – maar voor Jozefzoon was het geen probleem. Ik vertelde hem in een persoonlijke ontmoeting dat ik niet begreep waarom hij in een diepgelovig land als Suriname dit beginsel aanhaalde. Ik heb nooit afdoende antwoord hierop gekregen. Een tweede reden waarom ik betwijfel dat de trambaan komt, is dat ik voorspel dat de samenwerkende combinaties de verkiezingen gaan winnen. Dit gebeurde ook toen de NPK-regering in de jaren tachtig van de vorige eeuw bezig was een spoorlijn te maken van: “In the middle of nowhere to nowhere”. Toen kwam de staatsgreep in 1980. Die spoorlijn is gemaakt maar het is weggegooid geld. Nooit heeft er volgens mij een trein op gereden! Honderden miljoenen Amerikaanse dollars heeft het gekost, en nu ligt het te rotten en te verroesten in de jungle van West-Suriname. Dit terwijl ons land zoveel armoede en andere noden kent. Een derde reden is dat deze regering zoveel populistische beloften heeft gedaan, en dat bijna geen enkele hiervan is nagekomen. Ik denk niet dat men nu durft om vijf maanden voor de verkiezingen met dit opzienbarende project te starten onder leiding van een filosoof. Dan zou het een story van The poor lonesome cowboy worden met Rataplan terwijl de sheriff lacht: “Het treintje zal nooit komen”. Wellicht kan hierop in de loop naar de verkiezingen een leuk deuntje gecomponeerd worden door een goede zanger. Niet één die discrimineert!
Robby Roeplall
