Dat de verkiezing er aan komt, mag duidelijk zijn. Allerlei verhalen over alles en iedereen behalve over zichzelf. Politici schromen er niet voor om de meest bizarre uitspraken te doen, overigens zonder bij na te denken heb ik het gevoel. Een politicus die in het openbaar roept dat de president drugscriminelen naar Suriname heeft gehaald en dat hij dat kan weten vanwege zijn functie als “skotu” of mogelijk als minister, pleegt mijns inziens een strafbaar feit. Hij draagt dus kennis van een strafbaar feit en in dit geval volgens mij een misdrijf, omdat hij aangeeft dat de president blijkbaar lid is geweest van een criminele organisatie. Als ik mij niet vergis dan zegt de wet dat een ieder die kennis draagt van een misdrijf en dat niet aangeeft, ook strafbaar is. In Suriname kan natuurlijk alles dus het zal niets uitmaken, neem ik aan. Ik zou politieke leiders willen oproepen om professioneel te blijven, want dit soort verhalen gaan sowieso naar het buitenland en dat geeft een slechte indruk over de Surinamers .
Een dagje uit in Suriname is ook niet alles tegenwoordig. Ga ik lekker op de zondag naar Nickerie om even uit te blazen. Het was hartstikke leuk. Het hotel was goed verzorgd, het personeel was erg klantvriendelijk dus ik dacht, dit kan natuurlijk niet meer stuk. In de loop van de middag zaten we lekker op het terras van het hotel en namen het besluit dat we in de avond lekker uit eten zouden gaan. Wij informeerden naar een goed restaurant en iemand verwees ons naar één die op loopafstand was van het hotel. In de avond gingen wij vol vertrouwen er naar toe. Wij liepen door de winkel, maar het viel reuze tegen. Het was in elk geval niet wat wij in gedachten hadden. We deden de bestelling. De order werd opgenomen, maar erg vriendelijk en uitnodigend was het ook weer niet. Amper 4 minuten nadat we de bestelling hadden doorgegeven, kwam het eten al op tafel. Wij dachten nog: ‘Dat is snel!’. Maar ach, nu maar lekker eten. Het stukje kip voelde nogal koud en ik had het gevoel dat deze kip al een aantal keren eerder gebakken moet zijn geweest. Dan maar dus naar de bami. De geur die er uit kwam was er een om geen reclame over te maken. Het rook heel erg muf. Alles er op en er aan deed mij toch besluiten om de chinees erbij te halen. Zijn hele verschijning verklaarde eigenlijk al alles. Het was de kok, en niet de eigenaar. We hebben hem alles laten zien; hij wilde of kon het maar niet begrijpen dat wij problemen hadden met het opgediende eten. Ten einde raad werd de politie erbij gehaald. Die was wel heel snel ter plaatse, maar stelde geen onderzoek in de keuken in. Hoewel wij bleven aandringen op een onderzoek volstond de agent slechts met het maken van enkele notities. Helaas, dit is weer een gemiste kans.
De agenten waren wel heel vriendelijk. Ze toonden begrip voor onze hongerige situatie en zij hebben ons ook begeleid naar een ander restaurant. Heel opvallend stond er bij de ingang een bordje met daarop de vermelding: Airco Dining room. Ik dacht, ‘Yes, dat moet ik hebben’. Ik deed de deur open en liep met de groep naar binnen, maar in feite zijn we met dezelfde vaart weer naar buiten gegaan. De smerige kakkerlakkengeur liet ons geen andere keus. Merkwaardig was wel dat in dit “restaurant” wel een groep mensen zat te eten. Hoe ze het daar hebben volgehouden, gaat nog steeds mijn verstand te boven. Nee, uit eten in Nickerie kan ik onder deze omstandigheden een ieder sterk afraden. Een advies aan het BOG in Nickerie om toch wel zakelijker hun werk te doen. Een eetgelegenheid moet er altijd netjes en goedverzorgd uitzien. Het is jammer, want heel vaak trekken mensen met hun gezin naar dit district voor een weekendje uit. Ze verwachten dan wel dat je ergens op je gemak en in een gezellige sfeer een lekkere portie kan zitten eten.
Rebien
