Het verkeerde systeem

Het is klinkt wellicht vreemd voor bepaalde mensen, maar je mag niet alles doen met je eigen geld. Om het in voetbaltermen uit te leggen: ‘ te yu bai wang karta, yu no mag broko a stadion’. De Abop-voorzitter heeft er een gewoonte van gemaakt om op openbare plekken, geld uit te delen a la Robin Hood en zoals dat gebeurt in de landen van Sub-Saharaans Afrika waar potentaten en fossielen vastgelijmd zitten op hun gouden stoelen. Deze landen behoren tot de meest arme in de wereld en de menselijke ontwikkeling is niet ver van de primitieve staat van menselijk leven, ondanks een overdaad aan natuurlijke hulpbronnen. Terwijl de burgerij crepeert aan ziekten en oorlogen, leeft een politieke elite in royale luxe. Af en toe strooit men wat met brood en spelen. Het verhaal van de vis of de hengel in het ontwikkelingsdenken kreeg internationale bekendheid in deze situatie. Op korte termijn hebben hongerige mensen brood nodig, maar om structureel te overleven heeft men een hengel nodig waarmee men kan vissen. De Abop-voorzitter is geen leider meer van een minderheid. Noch numeriek noch in termen van politieke vertegenwoordiging is dat het geval. De genoemde partij heeft de neiging om de politiek in de binnenlanden te monopoliseren. De binnenlanden worden nog steeds aangeduid als achterstandsgebieden en dat zijn ze ook, omdat de bevolking aldaar niet zit op een spoor van duurzame ontwikkeling, maar op een spoor van kortstondige satisfactie (goud) en kortstondige bevrediging. Men zit niet op het spoor van de hengel, maar men krijgt zich altijd een worst voor de neus gehangen door de eigen politici/monopolisten en men krijgt steeds een vis, niet een hengel. De bovengenoemde politieke leider deelt heel vaak in het openbaar geld uit. Daarbij is te zien hoe mensen gefixeerd naar het geld staren. Deze leider wil kennelijk geen waardige burgers onder zijn aanhang, maar bedelaars die altijd ‘sjwaki’ zijn en op zoek zijn naar gratis ‘sowtu’. Deze leider creëert burgers die het niet gênant vinden om gratis geld te ontvangen, terwijl men gezond en wel is om te werken. De lage prestaties van ons nationaal voetbalelftal hebben allemaal hiermee te maken. Deze politieke leider heeft beweerd dat het zijn systeem is om geld uit te delen. In ontwikkelingsperspectief bekeken zit deze politicus op een compleet verkeerd spoor en heeft hij inderdaad geen politieke en ontwikkelingsvisie zoals zijn belangrijke partner in de politiek dat zegt. Deze politicus discrimineert wanneer hij zijn geld in het openbaar uitdeelt. Het ging op Beekhuizen om vrouwen die hij leuk vindt, die kregen een hoger bedrag. Bovendien zou hij de telefoonnummers van de vrouwen verzamelen, kennelijk voor een afspraak voor een potje dambord later. De tweede waarnemende voorzitter van onze DNA heeft geen respect voor vrouwen en ziet ze dus als een lustobject. Nu wordt dus duidelijk dat hij niet eens begrijpt wat hij tijdens de begrotingsbehandeling moeizaam voorleest vanuit een blaadje. Deze politicus vergiftigt met dit voorbeeld de mind van dat deel van de jeugd – dat al aan de rand van de samenleving woont – dat naar hem opkijkt. De grootste vijand van de Surinaamse burgers in de achterstandsgebieden – en dat is zelfs het stedelijk gebied Beekhuizen – zijn de politici die brood en spelen verdelen, maar de staatsstructuren en organen voor onderwijs en vakscholing niet versterken, zodat de burgers uit deze buurten trots worden en niet op het podium stappen als een bedelaar. Deze soort politici hebben dus het systeem om de Surinaamse burger kwetsbaar en zwak te houden. Daarom zijn onderwijs en vakscholing geen prioriteitsgebieden voor hen. De politicus wijst met zijn gedrag dat het geen schande is om een bedelaar te zijn. Deze politicus toont ook dat hij niet gelooft in sterke vrouwen, maar dat hij liever afhankelijke vrouwen heeft die gratis geld accepteren en hun nummers uitdelen aan personen die in staat zijn te geven. Indirect stimuleert deze politicus ook prostitutie, een soort ruilhandel. Jongeren zien dus nu dat als ze iemand wat geven of helpen, ze het recht hebben om van die (jonge)dame een telefoonnummer te krijgen. Als dat niet gebeurt, dan is die dame onredelijk en dan mag op de geëigende manier een maatregel worden getroffen. Saddam Hoessein en zijn zonen en Moammar Gaddafi hadden vanuit hun macht ook een zekere aandacht voor vrouwen die men in het openbaar uitkoos. De aanduiding Robin Hood viel hierboven en de vraag rijst wiens geld deze politicus allemaal uitgeeft. In de krant verscheen het bericht dat de man een korting die de regering van een autobedrijf heeft gekregen zelf in zijn eigen zak heeft gestoken. Het zou gaan om een bedrag van USD 20.000 en omgerekend SRD 67.000. Er is een gezegde dat beweert dat geld welke men met moeite heef verdiend, niet onbedachtzaam wordt uitgegeven en dat er niet mee wordt gestrooid. Door met geld te strooien, toont de Abop-voorzitter dat hij geen voorstander is van duurzame ontwikkeling en een modern Suriname waar zowel mannen als vrouwen zelf een eigen behoorlijke boterham kunnen verdienen. Hij stimuleert de cultuur van ‘handje ophouden’ dat ook algemeen te zien is bij sporters uit een bepaald gebied. De Abop-voorzitter heeft gediscrimineerd tegen vrouwen en heeft indirect ook prostitutie gestimuleerd. Hij heeft vrouwen die wellicht echt in de put zitten vernederd, door ze op het podium te halen. In elk geval heeft hij getoond dat hij een radicale omscholing nodig heeft en zowel spiritueel als theoretisch moet worden geprogrammeerd, in zijn eigen belang vooral. Deze politicus is ongeschikt om Suriname beschaafd te houden. Net als de Ping-voorzitter krijgt ook deze politicus een vroegtijdige rode kaart.

error: Kopiëren mag niet!