Tijdens de launch van de democracy month gaf Hans Breeveld middels een presentatie aan dat de verkiezingen van Suriname betrouwbaar zijn, maar ook tegelijkertijd te duur zijn. In 1996 was het bedrag 5-6 USD voor de verkiezingen in Australie per persoon. In Afganistan was dat 14 – 15 USD. Vermeldenswaard is dat in die periode een oorlogsituatie heerste in Afganistan en dat het bedrag inclusief 1000 voertuigen betrof en dat USD 10 miljoen ging naar het security budget. In Suriname was het bedrag 18- 19 USD per persoon. Voor de algemene verkiezingen van 2015 is het geschatte bedrag 47.8 USD per persoon. Als de president wordt gekozen in de VVV, dan loopt het bedrag op naar 58 USD per persoon. Het thema van deze presentatie was ‘Verkiezingscampagnes en verkiezingen als bouwstenen voor democratie. Wat kan de jeugd daarvan leren?’
Breeveld ging ook in op de randvoorwaarden voor het houden van democratische verkiezingen. Een van de randvoorwaarden is het hebben van een verkiezingsprogramma. Democratie wilt over het algemeen zeggen dat leden de mogelijkheid hebben om het bestuur van hun organisatie (cq. staat) te kiezen en inspraak te hebben op de wijze waarop wordt bestuurd. Breeveld maakte ook een onderscheid tussen volwassen democratie en jonge democratie. Bij volwassen democratie zijn politici, ondank zij verschillen van mening, steeds bereid samen te werken. Tijdens verkiezingscampagnes spreken zij over de toekomst en programma’s en issue’s staan centraal. Daarnaast is het zo dat kiezers stemmen op hun belangen en wat van belang is voor hun samenleving. Ook is het zo dat de leden een duidelijke inbreng hebben als het gaat om de kandidatenlijsten en verkiezingsprogramma’s. Bij een jonge democratie is het zo dat meningsverschillen vaak genoeg slaande ruzies worden met vaak een langdurige vijandige houding. Politici spreken het liefst en in sommige gevallen uitsluiten over het verleden tijdens verkiezingscampagnes. Partijcongressen worden vaak getypeerd als rubberstempels en de loyaliteit aan de leiding staat centraal. Uit het voorgaande blijkt dat Suriname veel weg heeft van een jonge democratie.
G.A.
