Organisatie

Regelmatig worden wij geconfronteerd met berichten omtrent het gedrag van politieambtenaren. Het is een fenomeen dat heel erg is, omdat het volk juist verwacht dat de politie het goede voorbeeld moet geven. Het kan ook niet anders. Een geval waarbij een agent mij een boete oplegt voor het rijden onder invloed, terwijl hij dat zelf ook doet is natuurlijk helemaal te gek. Dat is maar een voorbeeld omdat er meerdere variaties zijn op te noemen omtrent het onverantwoordelijke gedrag van de politie. Ik ben mij gaan afvragen hoe dat kan en hoe dit kan worden voorkomen. Als voormalige Nederlandse politieambtenaar ben ik van mening dat elke politieambtenaar op de eerste plaats trots moet zijn op zijn functie en dat kan alleen als er sprake is van een degelijke organisatie. Als dat het geval is, gaan de politieambtenaren steeds meer hun verantwoordelijkheid op de juiste wijze uitdragen.
Van groot belang is dat het hart van de organisatie goed moet werken en dat is de politiemeldkamer. Deze organisatiestructuur mag nooit functioneren als een telefooncentrale omdat de organisatie altijd uit moet gaan van het gegeven: elke seconde telt.
Elke medewerker van de meldkamer moet weten dat bellers heel vaak emotioneel zullen reageren, maar nooit de medewerker zelf willen beledigen. De beller moet in ieder geval het gevoel hebben dat de politie adequaat reageert en dat is een uitgelezen mogelijkheid voor de meldkamer, als zij zelf dienstvoertuigen kunnen inzetten, een directe verbinding hebben met ambulance en brandweer.
Voorbeeld: elke politiebureau heeft de beschikking over twee of drie voertuigen. Bij het begin van elke dienst, wordt een voertuig uitgemaakt als assistentie meldkamer en een als preventieve surveillance van het bureau.
Het voordeel hiervan is dat zodra een dringende telefoon naar de meldkamer komt, de medewerker dan direct het dichtstbijzijnde voertuig al in die richting kan dirigeren en dat wordt gehoord door de beller. Direct hierop kan de medewerker rustig alle info verzamelen en tussendoor de aanrijdende wagen informeren. Indien noodzakelijk kan direct de preventieve surveillance al meerijden als back-up. Nu is al rekening gehouden met het gegeven, als elke seconde telt en de veiligheid van het personeel en de beller werkelijk “serieus” is genomen.
Als dit in place is, gaan de agenten al zien dat de organisatie hen serieus neemt. Op de politiebureaus een aparte ruimte maken voor slachtofferopvang. Netjes ingericht, met wetboeken, om eventueel nog iets op te zoeken, en indien mogelijk de aangevers iets te drinken aanbieden. Dit laatste brengt emotionele aangevers weer tot rust, want ze worden met respect behandeld.
Er moet regelmatig getraind worden; dit geldt voor alle takken binnen de politieorganisatie. Communicatie moet goed zijn, het opmaken van een proces-verbaal, hoe om te gaan met geweld en ga zo maar door. Het is hierbij geenszins mijn bedoeling om de organisatie te bekladden. Ik wil ondersteunend werken omdat ik het politiewerk heel mooi vind en ik het steeds weer zonde vind dat dit mooie werk teniet wordt gedaan door organisatorische tekortkomingen. Altijd de beschikking hebben over reserve politievoertuigen, omdat de meldkamer nooit met minder auto’s mag komen te zitten vanwege mankementen. Emotionele situaties ombuigen door communicatie is verschrikkelijk belangrijk omdat daardoor minder geweld wordt gebruikt.
Ik vraag me steeds ook af waarom er nooit een technische ongevallendienst komt bij zware ongevallen. Waarom er nooit op professionele basis foto’s worden gemaakt van de situatie. En dan liever niet met een mobieltje van de agent die de zaak moet overzien en naderhand moet analyseren. Met foto’s voorkom je corruptie en leugens. Bij kleine aanrijdingen hoeft de politie niet te rijden maar juist de verzekeringsmaatschappijen, zolang de situatie middels foto’s wordt vastgelegd.
Dit zijn enkele van mijn voorstellen om de politieorganisatie naar een hoger niveau te tillen. Uiteraard is het aan de verantwoordelijken gelegen om eventueel hiermee op een gepaste wijze om te gaan.
Rebien

error: Kopiëren mag niet!