Het is betreurenswaardig dat de subtiele etnische politiekvoering nu nadrukkelijker aanwezig wordt in Suriname. Op weg naar 25 mei 2015 zullen partijen die geen issues hebben, de etnische snaar beroeren en een doembeeld opwerpen. De verpersoonlijking van dat doembeeld voor de Abop en de NDP is nu de voorzitter van de VHP als persoon en niet die van de PL, NPS of BEP. De NDP, de Abop en de PL worden al ervan verweten dat ze, bij gebrek aan een goede oriëntatie wat door deze regering is verricht en/of bij gebrek aan een traditie om de nadruk te leggen op beleid(issues), via etnische sentimenten stemmen willen vangen. Nu is door de Abop verkondigd dat stemmen op de BEP betekent dat men een bepaalde bij naam genoemde persoon – de VHP-voorzitter – binnenhaalt als president. De vraag rijst waarom de traditionele stemmers op de genoemde partijen indirect niet mogen stemmen op deze persoon en wel op de huidige president. Is de Abop-voorzitter bereid om met partner NDP te concurreren voor het presidentschap? Zo niet, dan betekent stemmen op de Abop het stemmen voor een tweederangspositie binnen de Megacombinatie. De VHP zelf kan tot nu toe niet verweten worden van een etnische politiekvoering, integendeel. De partij is open gesteld voor alle Surinamers en er wordt zelfs actiever geworven binnen delen van de Surinaamse bevolking die niet traditioneel op de VHP stemmen. In het stedelijke gebied zijn er zelfs jongeren die in het binnenland zijn geboren, die nu de ruimte hebben om deel te zijn van de structuren. De VHP-voorzitter heeft eerder melding gemaakt van etnisch getinte uitspraken van NDP’ers – soms in formele functie – naar de VHP toe. Hij zou audiomateriaal daarover bezitten. Op de staatsradio probeert de persman van de regering ook de etnische sentimenten te bespelen door te insinueren dat het een afgang en een vernedering voor individuele NPS’ers zou zijn om binnen de NF-combinatie op voorhand een VHP-president te ondersteunen. In zijn communicatie met NPS’ers op de radio zet hij deze vorm van communiceren voort. Het resultaat is niet zonder succes. Het is opvallend dat men bij de gehanteerde manier van communiceren de nadruk legt op niet de gangbare verkorte versie van de voornaam van de VHP-voorzitter, maar de lange versie. Men legt dan extra nadruk op het tweede deel van de voornaam welke een gebruikelijke traditionele ‘achtervoegsel’ is bij een deel van de bevolking. Het gaat hem om de ondertoon die wij als Surinamers wel begrijpen en die op het lagere niveau zich explicieter zal vertalen.
Uit de stemcijfers van 2010 is getoond dat de grootste bevolkingsgroep in Suriname, politieke de meest geïntegreerde groep is. Vanwege een relatief goede scholing is de nadruk op thema’s. Het gaat dan om veiligheid, werkgelegenheid, infrastructuur, onderwijs, huisvesting, ondernemerschap, sociale zekerheid en belastingen. Het grootste deel van de VHP bestaat nog steeds uit de grootste bevolkingsgroep, waardoor dit een invloed heeft op de kandidaatstelling voor DNA. Belangrijk is dat deze partij in theorie en in de praktijk de deuren geopend heeft voor niet-traditionele leden en ook actief de hand uitreikt. Maar er mag eenmaal geen dwang zijn in de politiek, waardoor de veranderingen geleidelijk aan en niet drastisch zijn. Vanwege de ontwikkeling is de VHP-voorzitter gedwongen om steeds over thema’s te praten. Dat doet hij al sinds hij zich profileert als kandidaat.
Op dit moment is de partij die het gevaarlijkst bezig is, de Abop en met name de Abop-voorzitter en ook de NDP die de zaak opstookt binnen NF. De Abop-voorzitter noemt niet de naam van de VHP, maar uitdrukkelijk de naam van de VHP-voorzitter. Hij laat blijken dat binnenlandbewoners deze persoon niet moeten ondersteunen. De Abop-voorzitter borduurt daarbij voort op de wijze waarop men deze persoon in 2010 bij de achterban heeft geportretteerd. Hij zegt ook dat de BEP de binnenlandbewoners voor de gek houdt. Wil hij dan daarmee zeggen dat de binnenlandbewoners alleen een ‘binnenlander’ kunnen ondersteunen als presidentskandidaat? Is de Abop-voorzitter een concurrent van de huidige president en heeft hij ambities voor het presidentschap? Is het niet tijd dat politieke leiders dat denken veranderen? De Abop-voorzitter stimuleert dit denken en probeert daaruit munt te slaan. De Abop-voorzitter geeft wel aan wat het stemmen op de BEP zou betekenen, maar verzuimt om te zeggen wat het stemmen op hem betekent. Inmiddels is duidelijk dat de partij die de meeste zetels haalt binnen de NF-combinatie de president mag leveren. De VHP en eventueel de PL lijken daarbij de grootste kanshebbers. Uit de uitspraken van de Abop-voorzitter blijkt dat zijn partij koste wat kost in de regering is gaan zitten, omdat alleen dan de stem van de binnenlandbewoners gehoord kan worden. Als dat het is, dan verdient de Abop wel een dikke onvoldoende, want nog steeds ontbreken de meest elementaire zaken in het binnenland. Nog steeds wordt de sleutel tot succes en tot het geraken uit de achtergestelde positie – onderwijs – schromelijk verwaarloosd door de Abop. Het is de NDP die zich daarvoor inzet. Of wil men steeds te maken hebben met een ongeschoolde achterban die men naar believen mag bewerken met sentimentele zaken? De Abop had moeten springen op het ministerie van onderwijs bij de regeerformatie, maar de partij mijdt dit ministerie als de pest. Men wil wel Sozavo om via de patronagepolitiek de achterban aan zich gebonden te houden.
Concluderend kan gezegd worden dat de NDP-structuren niet doordrongen en op de hoogte zijn van de verworvenheden en misstappen van deze regering. Men is geprogrammeerd op een cultus rondom de partijvoorzitter en onvoorwaardelijke loyaliteit. De Abop heeft geen wapenfeiten en etaleert geen politieke visie, maar teert op een primitieve kuddestrategie. Op de VHP-voorzitter is kennelijk niet veel aan te merken. Het gevolg daarvan is daarom dat men de etnische snaar bespeelt. De verkiezingsautoriteiten moeten een oogje in het zeil houden en een verdergaande escalatie voorkomen.
