Ten tijde van een te houden algemene verkiezingen zijn wij Surinamers nogal wat gewend. Woorden als chantage, omkoperij, verraad, overlopen klinken dan heel bekend. Politieke partijen en vele politici zorgen op hun eigen wijze ervoor dat het begrip politiek een slechte lading blijft hebben. De laatste tijd wordt de gemeenschap overladen met een vorm van overheidsinformatie die soms het karakter van intimidatie en indoctrinatie heeft. Recentelijk zijn vele burgers verrast en nieuwsgierig gemaakt door het tv-programma van de overheid, InfoAct, waarin de eens welbekende buurtmanager van Paramaribo, Kesopersad GangaramPanday, werd geïnterviewd door presentator Limburg.
De kijkers die dit programma hebben gezien, kunnen zonder enige verbeelding slechts tot de conclusie komen dat het doel geen andere was dan propaganda te maken voor de President en de NDP.
Het programma had geen enkel raakvlak met het beleid van de regering. Velen die werkzaam zijn op het Kabinet van de President zullen jaloers zijn op de “koninklijke ” begroeting van Kesopersad door de president. Waarom wordt er zoveel aandacht besteed aan een persoon die zich wil inzetten voor het land, zoals vele anderen dat ook al doen?
Het jammerlijke is dat Kesopersad, die in het tv-programma heel integer probeert over te komen, zich heeft geleend voor dat doel. Het is opmerkelijk dat een politiefunctionaris meewerkt aan dit soort vraaggesprekken.
Het is niet de eerste keer dat een belangrijk lid van partij A besluit lid te worden van een andere partij B. De motieven kunnen velerlei zijn. Bovendien heeft elke burger het democratisch recht om een keuze te maken; dat wordt vaak gesteld. Maar een prominent lid van een partij draagt ook verantwoordelijkheden. Uit deze verantwoordelijkheden vloeien plichten jegens de partij(leden) voort. Hoe zwaar de plichten wegen, is van persoon tot persoon verschillend. Dit verschil wordt duidelijk als we het gedrag van de NPS’er Polak vergelijken met dat van de VHP’er Kesopersad. De heer Polak wil het beleid van de regering ondersteunen om zich dienstbaar te maken voor zijn district Commewijne. Maar hij blijft NPS’er. Ook de NPS heeft zich als een “volwassen” partij opgesteld door geen onvertogen uitlatingen te doen aan het adres van Polak. Dat is helaas anders in het geval Kesopersad. Deze laatste vindt o.a:
1) dat als de president van het land hem vraagt het land in een andere hoedanigheid te dienen en hij nog over de nodige vitaliteit beschikt, hij moeilijk het aanbod kan weigeren; 2) dat hij het sociaal beleid van de president onderschrijft en dus daaraan ondersteuning moet geven in het algemeen belang; 3) dat hij het niet eens kan zijn met de leiding van de VHP wat betreft de aangegane samenwerking met de bekende partijen. Vooral de PL wordt door hem afgewezen; 4) dat de leiding van de VHP een samenwerking met de NDP moet aangaan; 5) dat er geen gronden aanwezig zijn om aan te nemen dat de heer Santhoki president wordt van Suriname ( houding NPS, houding BEP en ontevredenheid onder de VHP’ers).
Dit samenraapsel van motieven is voor mij aanleiding om de vraag te stellen hoe het mogelijk is dat een persoon als Kesopersad met zoveel sociale vaardigheden verblind kan worden. Hoe zuiver kunnen de motieven van Kesopersad zijn indien hij bij de VHP-leiding een onrealistisch ultimatum deponeert? Kesopersad die vrij lang in de politiek zit, is doordrongen van het gegeven dat de VHP de aangegane samenwerking met de NPS e.a. niet kan opzeggen. Door die eis te stellen heeft hij voor zichzelf de deur wijd opengegooid om lid van de NDP te kunnen worden. Bovendien wordt de heer Bouterse straks niet alleen zijn President maar ook zijn voorzitter.
Sluit hij dan zijn ogen voor de steeds uitdijende corruptie? Acht hij de aanname van de amnestiewet niet meer in strijd met de grondwet? Zijn de resultaten van de toegezegde onderzoeken niet meer relevant voor Kesopersad ( Carifesta, Gopie, EBS, TAS) ?
Een integere persoon dient achting te hebben voor normen en waarden.
Kesopersad vindt de combinatie waarin de VHP zit onstabiel vanwege de uiteenlopende belangen der partijen. Hij pleit voor een samengaan van de VHP en de NDP. Als we hem mogen geloven dan staan vele VHP’ers achter deze gedachte. Blijkbaar is hun leidbeginsel: het doel heiligt de middelen.
Deze VH’ers hebben geen moeite dat Bouterse weer president wordt. Morele kwesties zijn voor hen een ver-van-mijn-bed-show. Als zij maar aan hun trekken kunnen komen. Dit gedrag heeft alles van opportunistisch denken. Weten deze personen de regeerstijl van Bouterse nog niet? Als de VHP niet naar Bouterse’s pijpen wil dansen, waar gaat zij dan naar toe? Naar de PL of naar de NPS? En wat gebeurt er als de NDP tijdens de rit besluit a la PL de VHP te dumpen en een andere coalitie te vormen? Dan is de VHP een zinkend vlot.
De heer Kesopersad heeft geen geloof in de kracht van de mammoetcombinatie en heeft, zoals hij zegt, tijdig zijn zinkend schip verlaten. Zijn handelwijze vertoont geen kenmerken van naïviteit maar van volksverlakkerij. Ik hoop dat hij er vrede mee heeft.
Soerdj Badrising
