Na jaren weer even blij geweest, opening nieuwe powerplant. Eindelijk! dacht ik. En toch vraag ik mezelf af wat nu het werkelijke probleem is. Maar ik heb daar zo ook mijn voorstelling van maar met volle zekerheid weet ik het niet. De powerplant was amper enkele uren geopend of herhaalde malen werden we weer geconfronteerd met stroomuitval in verschillende buurten. Hoe rijm je dat? Hoe moet je daarmee als bedrijf in dit land omgaan? Hoe moet dat met de vele huishoudens die moeten zorgen voor kinderen. Hoe moet het nou met al de schade die veroorzaakt wordt door de regelmatige stroomuitval. Allemaal vragen waar men kennelijk geen boodschap aan heeft. Zijn dit de gevolgen van mismanagement van het bestuur in het land over de afgelopen 15 jaar? Sinds mensenheugenis hebben we in Suriname te maken met stroomonderbrekingen. En na 20 lange jaren zijn we nog steeds niet verlost van deze ellende. We lijken wel een tweede Guyana te zijn geworden of is dit een erfenis van het feit dat onze voorouders uit India en Afrika komen? Want daar komt dit fenomeen ook dagelijks voor. Het toeval wil dat Suralco kortgeleden heeft aangegeven dat zij het bedrijf niet meer kunnen draaien en de regering heeft kennelijk geen tjepotie mentaliteit getoond en wat denk je? Nu is er te weinig water in het Blommensteinmeer! Is dit niet het systeem dat in de wereld wordt toegepast door de multinationals om zoveel mogelijk weg te dragen uit de ontwikkelingslanden? Ik krijg zo langzamerhand het gevoel dat de maffia in Suriname opereert.
Nu zie ik ook dat er vragen hierover gesteld worden in DNA. Maar met alle respect, juist hier kan ik me verschrikkelijk aan ergeren. Ik vind dat die mensen zich constant bezighouden met een hoop bijkomstigheden in plaats van serieus te kijken naar een oplossing op lange termijn zodat het land verder haar ontwikkeling oppakt. Nee, men is bezig met zaken als wie gronden heeft gepikt en wie de opdrachten daartoe heeft gegeven en aan wie en of het een bepaalde familie is of niet. Dat is nou ‘bestuur’. Ik ben wel blij dat ongeschoolde krachten ook aan hun trekken komen want ze kunnen toch nog in de politiek. Zoveel jaren zitten we al met een zeer verpauperde infrastructuur op haast alle niveaus. Het verkeer, woningbouw, afvalverwerking, medische zorg, wegenbouw, rechtspraak en ga zo maar door en dat demotiveert de mensen in het land. Op DNA-niveau wordt herhaalde malen opgeroepen om corruptie te bestrijden en ieder keer vraag ik me af welke schoolopleiding deze mensen wel hebben. Corruptie is namelijk niet uit te roeien door wetgeving, maar door de infrastructuur aan te pakken en door constante controle uit te oefenen waardoor je een mentaliteitsverandering gaat krijgen. Dat is pas corruptie bestrijden. Mensen constant dwingen om verantwoordelijkheid te nemen en de bekende ‘zweeftekie mentaliteit’ achterwege te laten. Stel dat de regering wil ingrijpen in het management van EBS. Wat denk je dat het gevolg zal zijn. Mensen worden weggehaald vanwege hun politieke kleur, zal de reactie zijn. Hoeveel geld is er niet vernietigd in het West-Suriname project terwijl we onze eigen krachtcentrale hadden kunnen hebben waardoor we niet afhankelijk zouden zijn van de Amerikanen maar ja, dan moeten we wel eerst een ontwikkelingsvisie hebben.
Hoeveel bedrijven gaan er nu kapot vanwege de regelmatige stroomonderbrekingen, maar opeenvolgende regeringen hebben dit probleem niet kunnen oplossen en dat is ook logisch. Ze waren nog aan het sparen want er was nooit geld om problemen aan te pakken maar nu hoor je dat ze zoveel gespaard hebben dat deze regering nu wel kan uitvoeren. Ik hoor wel eens roepen dat de president zich nooit vertoont in DNA en ik moet u eerlijk bekennen dat ik steeds weer moet lachen om de mensen die dat roepen want die begrijpen het echt niet. Sterker nog, zij horen wel maar luisteren niet. Suriname zal pas dan vooruit komen als we de drang naar macht opgeven en serieus gaan voor de ontwikkeling van het land. De voorwaarde is dan wel dat we de bekende krabbenmentaliteit achterwege laten.
Rebien
