Vooral opposanten in de politiek blijven maar beuken op de president. Waar blijft toch zijn beloofde kruistocht tegen de wijdverbreide corruptie? Het opmerkelijke is wel dat deze hartenkreten vanuit de oppositie betrekking hebben op wat zij grotendeels geleidelijk aan zelf hebben gevoed. Elkeherinnering aan de huidige president over zijn toegezegdekruistocht in 2010 is immerseen bevestiging van overdracht in dat jaar van een corrupte maatschappij aan de beleidsopvolger. Het protocollair overgedragen kruistochtobject. Ons proces van bestuurlijke decentralisatie voltrekt zich langs het pad van de geleidelijkheid, meer met vallen dan met opstaan. Het centraal gezag bevindt zich hier nog in gewenningsfase, laat moeilijk los, terwijlpolitieke partijen hun traditionele greep op het districtsgebeuren nog altijd solidebescherming bieden.De opvattingdat de districtscommissaris als een administratieve functionaris moet worden beschouwd is onjuist, aangezien wij op dit hoog ambtelijk niveau te doen hebben met de hoogste bestuurder en publieke manager in het district die op lokaal niveau wel degelijk in relatie staat tot beleidsvorming. Het proces van de geleidelijke toename in ons land van onderwijsinstellingen voor hoger beroepsonderwijs voltrekt zich gestadig. Haaks daarop staat de geleidelijke afkalving van het niveau van ons gemeenschapsleven, wanneer de negatieve trend zich voortzet dat zelfs ongeschoolden, op weg naar de verkiezingen, publiekelijk worden bejubeld, bewierookt en door dwaashoofden worden aangeprezen als de beste keuzen voor het presidentschap.Het heeft er veel van dat de graad van geleerdheid in een of ander wetenschap bij ons voor het rapen ligt. Bachelor en master of sciencelijken bij ons nu wel maakbare kwalificatieste zijn. Analfabeten mogen van ons vrijelijk de klim doen op de Surinaamse machtladder.Zelfs academici zijn dan hun goedgelovige en slaafse volgelingen. Terecht wordt gesteld dat ook de ezel, met goud beladen, zijn aanbidders vindt.Welke werkelijkheidswaarde moeten wij nu toekennen aan de recente uitspraak van een directielid van een ministerie, dat resocialisatie van gedetineerden nu meer dan ooit ter hand genomen zal worden, terwijl de justitieminister zeer recentelijk zijn ernstige ontevredenheid over het topmanagement der strafinrichtingen en de daarin heersende wantoestanden heeft uitgesproken.Het resocialisatiebeleid valt ook nog samen met de ongelukkige situatie dat gericht jeugdbeleid nimmer is ontwikkeld en rechten van kinderen wettelijk nauwelijks bescherming genieten. De paradoxale situatie wordt dan dat enerzijds gedetineerden naar zeggen merkbaar geresocialiseerd zullen worden, de gevangenis verlaten, terwijl anderzijds de aanvoerwegenvan jonge scheefgangers naar de politie- en strafcellendrukker worden.Recentelijk nog hebben burgers tijdens georganiseerde intensieve gedachtenwisselingen hun ernstige bezorgdheid uitgesproken over jongerenbeleidin ons land. De basiscondities voor heropvoeding van gedetineerden zijn duidelijk(nog)niet aanwezig. Er bestaan ernstige conflicten en spanningen binnen de gevangenismuren.Dat een korps van enkele honderden penitentiaire ambtenaren geen eigen topmanager binnen de interne bevelslijnen mag hebben, daardoor als beroepsgroep en als werkerscollectief geen gedurige discipline en daardoorgeen eenheid in denken en handelen aankweekt, is reeds op grond van de elementaire beginselen van organisatiebesturing en -beheersing onverklaarbaar. Nergens is vastgelegd, ook niet grondwettelijk of in protocollen, dat de functie van korpschef uitsluitend het politiekorps toekomt. Gevangeniswerkers moeten zowel binnen de departementale organisatieals in de maatschappij hun eigen plaats en identiteit hebben. De geleerde is niet de man die de goede antwoorden geeft, maar hij die de juiste vragen stelt. En de juiste vragen stellen is het echte werk van parlementariers. Zo is thans in de politiek de vraag actueel wat onder ‘levenspartner’ verstaan moet worden. Want er spelen nu zaken rond homokoppels in de debatten in de nationale vergaderzaal. Mogelijk dat wij onsook hier bevinden op het pad van de geleidelijkheid naar wettelijke erkenning van de andere samenlevingsvorm.De belangenorganisatie kijkt reikhalzend uit.Alleszinsprofessioneel in elkaar gezet door de “club van zeven’’ is de geleidelijkheid waarmee het volk nu een rad voor ogen wordt gedraaid. De stelselmatige opzet van de brede coalitie is op geen ander doel gericht dan het verdrijven van een huidige ongewenste politieke machthebber. Het wederom omarmen van corrupte figuren uit afgewezen coalitieconstructies verraadt het reinheidsgehalte van de in gang zijnde bundeling. Geen intervisie, geen belangenafwegingen, geen vergelijking van denkrichtingen, geen missies en voorgestane ontwikkelingsdoelen.Daarom weten wij vrijwel niets over landelijke politieke organiaties.Via sluiproutes wordt een intentieverklaring geformaliseerd en straks verheven tot protocol van samenwerking op parlementsniveau. Dat wordt de volgende slimme stap. Aanstaande partijcongressen moeten wij in dit kader dan ook zien als lakmoes, als de paarden die nutteloos achter de wagens gespannen worden.Een notitie die deze bloemlezing over de geleidelijkheid niet misstaat.
Stanley Westerborg
Organisatieanalist
[email protected]
