‘Vervult de aarde en onderwerpt haar’, zegt de Schepper van hemel en aarde tot de mens nadat Hij die geschapen had (citaat uit het Oude Testament). De aardbodem is dus door toedoen van de Schepper aan de mens onderworpen. In de realiteit blijkt dat ook het geval te zijn. De mens heerst inderdaad over de aarde. De goede gaven uit de aardbodem dienen tot bevrediging van de menselijke behoeften. Er werd in de voorgaande eeuwen door de kerk geleerd dat de mens op een geoorloofde wijze zijn of haar sociale toestand moet zien te verbeteren. Deze leer had tot in zekere mate rust en bemoediging kunnen bewerkstelligen onder de mensheid. Maar vanwege de intense economische ontwikkelingen die in de moderne tijd heel intensief door mensen worden ontplooid heeft die leerstelling niet langer stand kunnen houden. ‘Armoede met ere’, gaat niet meer op voor de mens van nu. De moderne mens streeft immers namelijk naar welvaart voor zichzelf en op zich is dat een hele goede gedachtegang. Elk vooruitstrevende mens wil vooral ook deelgenoot worden van de rijkdommen van de natuur. Indien de mens op een geoorloofde wijze arbeid verricht en de gaven die uit de aardbodem worden verkregen voor zichzelf en voor de mede mens ten nutte maakt, dan is dat geen kwaad. Maar wanneer het streven van de mens overwegend er op gericht is zichzelf te verrijken door van anderen te ontnemen wat hen rechtmatig toekomt dan wordt dat als onrechtmatige toe-eigening en vervolgens als onrechtmatigheid gekwalificeerd. Dit soort daden manifesteren zich veelal binnen de politieke arena. Politici die zich hieraan schuldig maken voeren daarbij ter verdediging van hun eigen handelen aan dat dit model reeds in de tijd van de oude Grieken is gecreëerd. De antiecorruptiewet die al jaren op behandeling door de De Nationale Assemblee ligt te wachten blijkt voor dit Hoogste College van Staat waarschijnlijk geen belangrijk onderwerp te zijn. Althans, het staat niet op de prioriteitenlijst van de voorzitter. Misschien is deze wet niet in overeenstemming met de democratische principes die zo frequent gehanteerd worden. Politici maken gretig gebruik en soms ook misbruik van hun democratisch recht met betrekking tot het verwerken en exploiteren van de gaven uit de aardbodem. Anderen die niet tot een bepaalde politiek elite behoren worden doelbewust terzijde geschoven. Het jammerlijke hierbij is wel dat het steeds geurt onder de noemer van het hanteren van democratische principes. Een duidelijk voorbeeld hiervan is te merken bij de uitgifte van gronden. Het zijn voornamelijk personen die zeer nauw betrokken zijn bij de politiek die ‘toevallig’ bijzondere voorrang genieten boven anderen. De vraag is of de anderen geen aanspraak maken op het recht van toekenning van heel grote lappen grond. Veel van deze terreinen liggen een hele poos braak in afwachting op verkaveling om dan verkocht te worden aan sociaal zwakkeren. De minister die belast is met de uitreiking van percelen heeft onlangs een groot aantal aanvragen voor een lapje grond gehonoreerd. Deze waren in vele gevallen reeds jaren geleden aangevraagd, maar de documenten waren onder in de lade van de betreffende ambtenaren blijven liggen. Hopelijk wordt deze nieuwe ontwikkelingslijn van het uitgeven van de terreinen slagvaardig ter hand genomen en als zodanig ook voortgezet in de komende maanden. De aanvragen van de gemiddelde burgers zijn voornamelijk bedoeld voor de bouw van een woonhuis. Kinderen die opgroeien streven er ook naar om een gezin te stichten, op eigen benen te staan en eens het ouderlijk huis te verlaten. Maar dan moeten er voor deze kinderen mogelijkheden open staan. En die mogelijkheden moeten hen door de staat geboden worden. Er moeten systemen uitgezet worden waarbij er gelijke kansen zijn voor elke burger in het land. Een overheid die zichzelf respecteert zal dit zeker ook wel beseffen. Ook sociaal zwakkeren maken aanspraak op een redelijke huisvesting, maar dan moeten zij de grond daartoe beschikbaar hebben. Het is heel erg belangrijk dat er in de toekomst maatregelen worden getroffen om kinderen ouder dan achttien jaar adequaat te kunnen huisvesten. Ouder worden hoeft niet steeds gepaard te gaan met zorgen over de toekomst. Deze gedachtegang werd helaas in voorgaande decennia, en bij diverse voorgaande Surinaamse overheden in onvoldoende mate in hun beleid opgenomen. Het probleem moet werkelijk structureel geïnventariseerd en aangepakt worden. Democratie mag in de politiek niet worden gebruikt als een middel om onrecht te rechtvaardigen. De democratie is heel duidelijk omschreven. Het gebruik maken van democratische rechten moet in overeenstemming zijn met de geboden van de Schepper van hemel en aarde. Hebt uw naasten lief gelijk u zelve.
Edward Marbach
