De rol van de media bij de criminaliteitsaanpak moet niet worden onderschat. De media helpen de regering om de boodschap van het beleid inzake de criminaliteit te verspreiden. Tegelijkertijd geven de media ruimte aan burgers die dat beleid willen prijzen als aan burgers die dat beleid willen bekritiseren. De burger weet in een ontwikkelde samenleving zowel het eerste als het tweede op zijn juiste waarde te schatten. Het is heel opvallend dat welgeteld drie verdachten zich binnen een tijdspanne van een paar dagen zich vrijwillig bij de politie hebben aangemeld. Wij denken dat dit niet in de laatste plaats komt door de berichtgeving via de media waarbij men ertoe overgegaan is de verdachten bij naam te noemen. Op dat moment wordt Suriname te klein en is de kans groot dat verdachten zich aanmelden. Het aanmelden van criminelen moet aangemoedigd worden, omdat dit , uiteraard na preventie, de meest voordelige wijze is om criminelen uit de samenleving te halen, in het belang van de samenleving en de crimineel. De politie moet bij het verhoren en het vooronderzoek moderne tactieken en technieken toepassen en het pad van de middeleeuwse aanpak van martelingen, waarmee men soms via Bollywood-films kan zijn opgegroeid, verlaten. Het is moeilijk te vatten dat in een land als Suriname, waar Surinamers bekend zijn als flexibele mensen die om kunnen gaan met medeburgers van verschillende afkomst, er bewoners zijn die ervoor kiezen om te roven. Wij denken dat via onderwijs veel criminaliteit kan worden voorkomen en dat het van belang is dat de kritiek die verwoord wordt door burgers vanuit de media, zeker versneld ertoe moet leiden dat er gelijke behandeling van elk kind is op dit grondgebied. In het kader van de korte termijn-aanpak van de criminaliteit wordt het door de betrokkenheid van de media moeilijk om lang voortvluchtig te zijn. De media stellen verdachte criminelen bloot via berichten en foto’s. Het is daarom tot op zekere hoogte toe te juichen dat de Juspol-minister in de openbare ruimte camera’s wil laten plaatsen waarmee de openbare orde kan worden gemonitoord. Deze camera’s werken in die mate preventief dat daders die om zich heen kijken voordat ze iets doen, nu zullen weten dat er altijd een oog is dat kijkt. Er zijn echter criminelen die zich niet laten storen door een camera. In deze gevallen kunnen de media met gebruikmaking van camerabeelden verdachten zichtbaar maken bijvoorbeeld in de krant.
De media zijn een belangrijke partner bij de criminaliteitsbestrijding en dat besef moet er zijn bij de regering. Dat aspect van de media moet door de bevoegde autoriteiten worden onderkend, maar tegelijkertijd moet het besef er ook zijn dat er andere aspecten aan de media kleven die bijvoorbeeld kunnen maken dat een justitieminister zijn functioneren wordt besproken of dat de werking van het politieapparaat aan de kaak wordt gesteld. Dat moet hand in hand kunnen. In dit kader is het daarom van belang dat bijvoorbeeld de pg het niet te gemakkelijk voor zichzelf maakt. De pg of de politiechef moet regulier met de media in contact zijn en openbaarheid geven aan de ontwikkeling van spraakmalende zaken en de trends met betrekking tot de soorten criminaliteit. Deze functionarissen dienen naar de media toe een rapportageperiode te hebben, waarbij ze bijvoorbeeld op kwartaalbasis of tweemaandelijkse basis steeds teruggrijpen en de periode tot voor een week belichten. De uiteenzetting die in de media wordt gegeven, zal het politieapparaat scherp houden en men zal meer letten op performance. De politie moet wel kunnen voelen dat de burgerij en de media naar haar kijken en dat het belangrijk werk is dat door hen wordt verricht. Suriname is relatief afgezet tegen de regio een veilig land, maar de Surinaamse bevolking is anders, onder andere omdat wij een multiculturele samenleving zijn. Het veiligheidgevoel in het land moet hoger en van de media moet aan de andere kant niet worden verwacht dat zij de berichtgeving over criminele voorvallen achterwege laat. Dit deel van de berichtgeving is inherent aan de verslaggeving.
Gesteld moet worden dat het duidelijk is opgevallen dat ‘media exposure’ mogelijk maakt dat de politie op een andere wijze een bijdrage kan leveren aan de criminaliteitsaanpak, dan achter criminelen aan te rennen en op ze te schieten. Alhoewel niet elke verdachte deze keus zal maken, is het toch mogelijk dat verdachten na mediaberichten zich aanmelden bij de politie. De bevoegde autoriteiten moeten in hun strategie om de criminaliteit aan te pakken, plaats inruimen voor de media als partner. Daarbij moet ook regulier overleg zijn. Maar opgemerkt moet ook worden dat het naïef zou zijn om alleen te werken met oproepen om zich aan te melden. Het zal nog nodig zijn dat de politie criminelen fysiek achterna gaat om hen te dien berechten. Onder alle omstandigheden kunnen de media instrumenteel zijn. Een betere samenwerking tussen de politie en de media is daarom onontbeerlijk.
