Het zal wel aan ons zelf gelegen zijn als wij de immense populariteit van president Bouterse en zijn NDP niet kunnen begrijpen. Zonder aan de kennis van zaken, aan de gedegen kennis van en ervaring in de materie van de deskundige op dit gebied te komen, vragen wij ons af waar de constatering of de echtheid van de gegevens vandaan komt.
Als al in dezelfde editie van de krant artikelen voorkomen zoals: “Surinamers eten minder en lenen geld vanwege de financiële situatie” als ook “Kabinet Bouterse wordt overschaduwd door corruptieschandalen”, dan staan wij er paf van en stellen ons dan de vraag, van waar die plotselinge immense populariteit? Uit welke hoek van dit land komt het? Uit welke overweging? Uit welk milieu? Zovele vragen die roepen om een antwoord.
Voorts is het opvallend dat de geënquêteerden nooit voorkomen of bestaan uit onze intellectuele vriendenkring. Niet één onder hen heeft nog toegegeven er bij betrokken te zijn geweest. Een heel vreemd en toevallig gebeuren. Het lijkt alsof bepaalde lieden vermeden worden. Kortom, komen ze uit de gelederen van “Het Park”, van de economen of van de marktventers. Allemaal vragen die ons ernstig bezig houden.
Wij hebben de indruk dat de medewerker met de microfoon in de hand door de keuze die hij maakt bij het naderen van niet alleen de omgeving, maar ook nog de persoon die hij kiest voor een dergelijk interview, de uitslag grotendeels kan beïnvloeden.
Los van het feit dat de opiniepeiling nog lang vóór de concessieperikelen van de twee genieters aan de orde was en het zogenaamde misverstand van de verhoging van AOV nog niet bekend was, lijkt het ons onvoorstelbaar dat onder dit bedrogen volk nog zoveel lieden zijn die het onderscheid tussen minder goed en bergafwaarts niet kunnen maken. Waar ligt het dan aan?
Een volk dat zo zwaar geleden heeft in de zgn. revo-periode en vandaag ongeveer onder dezelfde leiding van toen in de praktijk opnieuw moet meemaken hoe onverantwoord men tekeer gaat met de rijkdommen van het land en de genieters toch populair acht, heeft inderdaad weinig nodig om tevreden te zijn. Brood en spelen zijn zo te zien voldoende om hen blij te maken en hun idool op een hoog voetstuk te plaatsen.
Het zijn deze momenten die onze vrienden gebruiken om ons erop te wijzen dat wij onze energie nuttiger zouden kunnen gebruiken in stede van met voorbeelden vruchteloos te trachten dit volk erop te wijzen dat het anders kan. Nog meer moet! De liefde van dit mooie land vraagt van ons een bijdrage naar vermogen en dat willen wij op deze bescheiden manier blijven verlenen tot in lengte van dagen.
Wat ons ook bezig blijft houden – hoe gek het ook klinkt – is de vorm van onnozelheid onder dit volk. Doen alsof men onnozel is. Zeer begaan met hun lot raakten ook wij onze verwachtingen kwijt bij het lezen van de nieuwe beloften toen hun idool hen deze bij de jaarwisseling zonder enige schroom opnieuw voor ogen hield. Ofschoon duidelijk herkenbare voorbeelden te over zijn om hen te overtuigen dat een groot deel van de beloften bij beloften zullen blijven, wachten zij even geduldig als Job op de verwezenlijking daarvan in de verre toekomst. De hoop op wat vandaag niet kan, kan morgen wel. Maar de morgen wordt overmorgen en die op zijn beurt wordt volgende week. En zo sukkelen ze verder en verder. Hij weet wel wat hij met het kruis moet doen.
Maar ook al willen wij – zij het tegen beter weten in – de echtheid van de Idos-peiling niet in twijfel trekken, het leven van alledag dwingt ons toch tot het stellen van bepaalde vragen. Vragen die veelal voortvloeien door andere berichten uit de zelfde kranten die de jubeltonen los laten over de resultaten van die bewuste peiling. Een krant schrijft bijvoorbeeld de president zijn populariteit toe aan zijn “sociaal beleid”. Wordt daarmee bv. bedoeld een woning voor mevrouw Wesje of SRD 3000 per maand voor nieuwe gezinnen met drielingen? Wij hebben eerder al het begrip “onnozelheid” gebruikt en hier kunnen wij een prachtig voorbeeld van geven. Worden bv. de bushouders en de mensen van de naschoolse opvang voor hun bewezen diensten op tijd betaald? Hoelang daarna mogen deze lieden – na smeekbeden en dreigementen – hun rechtmatig loon in ontvangst nemen? Hun loon voor verrichte arbeid! Dit is beslist niet hetzelfde als de “schadeloosstelling” van over onze ruggen bereikte geneugten. De president c.s. weten het kruis wel voor zichzelf te gebruiken en het gewone volk krijgt zeer spaarzaam wat kruimels toebedeeld. Vandaar ook dat algemene verbeteringen voor het ganse volk nog steeds uitblijven.
Als – volgens de Idos-peiling – het grootste deel van het Surinaamse volk deze president met ongekende populariteit omhangt, dan zet dat ons zeer zeker tot nadenken. Een president zou voor altijd en iedereen een rolmodel moeten zijn. Dat hij toch wel een rolmodel is valt niet te ontkennen, maar hij is niet één die het volk positief weet te inspireren. Kijk maar om u heen hoeveel onbetrouwbaarheid in alle vormen zich in dit land ontwikkelt. Kijkt u maar eens naar de gevallen van roof en verkrachting, van corruptie en moord. Zijn deze zaken ons land waardig? De uitslag van Idos-peiling zegt ons meer over ons als volk dan over onze president. Als wij onder vertrapping van onze grondrechten moeten leven – so be it. Maar laat ons bedenken dat niet voor niemendal de Tria’s Politica bestaat, de checks and balances in een normaal landbestuur. Ons hart doet zeer als wij denken aan toekomstige generaties te beginnen bij onze kinderen van vandaag!
