Een kennis vertelde mij plagend dat hij op Curaçao desgewenst 100 Mbps internettoegang kan krijgen. Of dit zo is ben ik niet nagegaan, maar ik heb geen reden om zijn geloofwaardigheid in twijfel te trekken. Wat op de website van UTS wel staat geadverteerd is 4, 16 en 26 Mbps voor respectievelijk U$ 28, U$ 58 en U$ 85 per maand. Een vergelijking met de huidige tarieven van ADSL in Suriname dringt zich dan onweerstaanbaar op. De website van Telesur adverteert 1, 2, 3 en 4 Mbps voor respectievelijk U$ 39, U$ 69, U$ 98 en U$ 124 per maand[1]. Twee zaken vallen onmiddellijk op: de minimale toegangsnelheid op Curaçao is bijna 4 x zo hoog als die van Suriname en het tarief van de hoogste snelheid in Suriname is bijna 4,5 x zo hoog als dat van de laagste snelheid op Curaçao. Als wij ook nog meenemen dat het merendeel van de aansluitingen in Suriname 1 Mbps is, neemt het contrast nog meer toe. In dit artikel willen wij de ratio van de verschillen verklaren, aangeven waarom het noodzakelijk is dit soort verschillen weg te werken en welke weg Suriname daarbij moet opgaan alsook de bijbehorende investeringen en regelingen. Gemeten over de periode 2006 – 2011 nam het mondiale data ( met name IP)-verkeer met 500% toe. Dit verkeer bestond voor meer dan 55% uit multimedia-applicaties. Volgens Cisco zal het mondiale verkeer per ultimo 2015 meer dan 1 Zettabyte[2] bedragen. Het aandeel multimedia applicaties zal verder fors toenemen. In 2010 bedroeg het mondiale mobiele dataverkeer nog slechts 1,2% van het totaal, maar zal in 2014 zijn toegenomen tot bijna 11%.
In de onderstaande grafieken wordt de groei tot 2016 geprojecteerd:
Bron: Cisco |
Opvallend is dat de groei per capita in de eerste 5 jaren vanaf 1998 met een factor van 100 toeneemt en in de tweede periode van 5 jaren met een factor 10. Een soortgelijk beeld zien we in het totale internet verkeer eerste een groei van 52x en daarna een groei van 7x. Dit is een duidelijke verwijzing naar de snelle popularisering van het internet en tegelijk een indicatie van het gegeven dat een groot deel van de wereldbevolking geen of nog onvoldoende toegang heeft. In de rechtergrafiek zien we dat Cisco een gestadige groei van het mondiale dataverkeer met gemiddeld meer dan 20% per jaar tot meer dat 1,3 Zettabyte in 2016 verwacht. Belangrijke drijvers zullen waarschijnlijk zijn: de popularisering van de smart-TV, met mondiale tv-programma’s gebaseerd op IP en breedband internettoegang (met mogelijk negatieve effecten voor digitale satelliet-TV), en mobiel dataverkeer.
| Als we verder kijken naar de mondiale verdeling van de toegang tot internet, komen we de volgende tabel met gemiddelde snelheden per continent tegen: Bron: Cisco |
De conclusie dringt zich op dat er blijkbaar een relatie is tussen economische ontwikkeling en adequate (breedband) toegang tot het internet. De projecties indiceren dat Latijns Amerika, het Midden Oosten en Afrika in 2016 nog altijd een achterstand van meer dan 5 jaren zullen hebben op Noord Amerika en West Europa. Azië, aangedreven door China, Japan en Zuid Korea, is de snelst groeiende regio en zal in 2016 op gelijke hoogte staan met Noord Amerika en West Europa. De vraag komt natuurlijk naar boven of we ons daarover druk moeten maken. Waarom moeten wij toegangssnelheden van de meer ontwikkelde landen nastreven? De reden is dat de applicaties voornamelijk ontwikkeld worden in die regio’s en daarbij wordt er van uitgegaan dat er voldoende bandbreedte beschikbaar is. Hoe groter het volume dataverkeer, hoe meer bandbreedte per tijdseenheid (Mbps) er nodig is. Anders gezegd wij zullen niet in voldoende mate gebruik kunnen maken van de mogelijkheden van het Internet als wij niet steeds over voldoende bandbreedte beschikken. En dat zal direct van invloed zijn op onze maatschappelijke, en vooral economische ontwikkeling. In 2009 heeft de Wereldbank een studie gepubliceerd die bevestigt wat wij al vermoedden t.w. dat er een stevige relatie is tussen economische ontwikkeling, gemeten met de groei van het BBP en de toegang tot ICT. Dit wordt weergegeven in de onderstaande grafiek waar het effect van een toename van 10% penetratie van ICT op het BBP is gemeten. Hierbij is het goed te wijzen op de meetperiode t.w. 1980 – 2006. Pas in de tweede helft van deze periode begon het internet aan de spectaculaire groei zoals uit de hiervoor gepresenteerde metingen en projecties van Cisco blijkt. Verder, dat multimedia applicaties met name in de tweede helft van het laatste decennium begonnen het internet te overspoelen. Twee zaken vallen op: op de eerste plaats dat het effect voor de minder ontwikkelde economieën significant groter is dan voor de meer ontwikkelde en verder dat het effect groter is naarmate de bandbreedte groter is. Wij weten nu dat de groei, vandaag de dag, vooral is in mobiel t.w. LTE en 4G technologieën, en breedband en dat deze twee en het internet niet meer separaat te beschouwen zijn. Alles convergeert op basis van IP-technologie.
De reden voor adequate internettoegang moet daarom niet primair in de sfeer van entertainment worden gezocht. In het buitenland hebben we voorbeelden te over van applicaties die gebruik maken van het internet en in gigantische ondernemingen hebben geresulteerd met duizenden arbeidsplaatsen. Namen als Amazon, Google, Yahoo, AKAMAI, You Tube enz. spreken voldoende tot de verbeelding. Belangrijk is daarbij te bedenken dat veel van deze ondernemingen ontstaan zijn in huiskamers en garages als gevolg van de creativiteit van individuen die adequate toegang tot het internet hadden. Wij kunnen daarom niet om de conclusie heen dat breedband internettoegang nu een belangrijke voorwaarde is voor economische ontwikkeling en de werkgelegenheid positief beïnvloedt. Welke is de positie van Suriname in de regio? Allereerst refereren wij aan één van de millenniumdoelstellingen. Deze is, in 2015 internettoegang van minimaal 2 Mbps voor ten minste 40% van de huishoudens voor een tarief van maximaal 5% van het huishoudinkomen.
| Voor de Caricom hebben studies, uit 2011, de volgende rangschikkingen opgeleverd:
Zeer opvallend is dat Suriname niet is meegenomen. Mogelijk heeft Suriname geen data verstrekt. |
De linkergrafiek geeft weer hoeveel procent van het huishoudinkomen besteed is aan 2 Mbps internettoegang. Suriname zou uitgaande van een gemiddeld netto huishoudinkomen van SRD 1.600 met ruim 14% samen met St. Vincent op de laatste plaats belanden. De rechtergrafiek geeft de penetratie van breedband ( minimaal 2 Mbps) aan. Om de plaats van Suriname te bepalen is wat rekenwerk nodig. Wij gaan uit van ongeveer 35.000 ADSL klanten. Indien voorts van wordt uitgegaan dat 15% van het bestand de beschikking heeft over 2 Mbps of hoger betekent dit een penetratie van ca. 4%. Suriname belandt met deze score in de buurt van Belize, maar boven Guyana, dus ook in de onderste regionen. Onze rangorde op het stuk van breedband internettoegang in de regio is dus bepaald niet in overeenstemming met onze status als groot land in de Caricom. Echter, veel meer van belang dan kijken naar status is dat we waarschijnlijk qua maatschappelijke ontwikkeling op gebieden, die interacteren met ICT achterlopen. Zeker is dan dat wij onvoldoende werkgelegenheid, en dus welvaart, creëren uit ICT.
Terugkomend op Curaçao, en het voorgaande mee in beschouwing nemend, geeft de vergelijking van de volgende parameters meer inzicht in de verschillen. Curaçao telt ca. 140.000 inwoners en de bevolkingsdichtheid is gemiddeld 284 per km2. Het aantal vaste telefoonaansluitingen is ruim 80.000. Paramaribo alleen telt ca. 250.000 inwoners en de dichtheid varieert van 321 tot 4.350 per km2 met een gemiddelde van 1.334/km2 (ABS 2004). Telesur heeft landelijk ook ongeveer 80.000 vaste aansluitingen. Gegeven dus ongeveer gelijke schaaleffecten, het gaat immers om zeer kapitaalintensieve ondernemingen, lijkt de conclusie gewettigd dat de kosten van levering van telecommunicatiediensten in Paramaribo waarschijnlijk lager zijn dan op Curaçao. Er is echter één factor die allesbepalend is voor de lagere tarieven op Curaçao. In 2008 werd op Curaçao een Internet Exchange (IXP) operationeel. Dit als een samenwerking tussen de daar opererende, elkaar beconcurrerende, telecombedrijven (waaronder de incumbent UTS en Digicel). Het “Bureau Telecommunications and Post” (vergl. met de TAS) ondersteunt deze samenwerking. De directe gevolgen waren forse dalingen in de tarieven van internettoegang en verbreding van het aanbod resulterend in de hiervoor gemelde tarieven.
T.R. Adney ([email protected])
