Het zal wel aan ons zelf gelegen zijn dat wij de immense populariteit van president Bouterse en zijn NDP niet kunnen begrijpen. Zonder aan de kennis van zaken, aan de gedegen kennis van en ervaring in de materie van de deskundige op dit gebied te komen, vragen wij ons af waar de constatering of de echtheid van de gegevens vandaan komen.
Als al in dezelfde editie van de krantartikelen voorkomen, zoals “Surinamers eten minder en lenen geld vanwege de financiële situatie” als ook “Kabinet Bouterse wordt overschaduwd door corruptieschandalen”, dan staan wij er paf van en stellen ons dan de vraag, van waar die immense populariteit? Uit welke hoek van dit land? Uit welke overweging? Uit welk milieu?
Voorts is het opvallend dat de geënquêteerden nauwelijks of nooit voorkomen of bestaan uit onze intellectuele vriendenkring. Niet één onder hen heeft hierop positief gereageerd. Een heel vreemd en toevallig gebeuren; het heeft er veel van alsof bepaalde lieden vermeden worden. Kortom, komen ze uit de gelederen van “Het Park”, van de economen of van de marktventers. Allemaal vragen die ons ernstig bezighouden.
Wij hebben de indruk dat de medewerker met de microfoon in de hand door de keuze die hij maakt bij het naderen van niet alleen de omgeving, maar ook nog de persoon die hij kiest voor een dergelijk interview, de uitslag grotendeels kan beïnvloeden. Los van het feit dat de opiniepeiling nog lang vóór de concessieperikelen van de twee genieters aan de orde was en het zogenaamde misverstand van de verhoging van AOV nog niet bekend was, lijkt het ons onvoorstelbaar dat onder dit bedrogen volk nog zoveel lieden zijn die het onderscheid tussen minder goed en bergafwaarts niet kunnen maken. Waar ligt het dan aan?
Een volk dat zo zwaar geleden heeft in de zogenaamde revo-periode en vandaag ongeveer onder dezelfde leiding van toen in de praktijk opnieuw moet meemaken hoe onverantwoord men tekeer gaat met de rijkdommen van het land en de genieters toch populair acht, heeft inderdaad weinig nodig om tevreden te zijn. Brood en spelen zijn zo te zien voldoende om hen blij te maken en hun idool als een god te dienen.
Het zijn deze momenten die onze vrienden gebruiken om ons erop te wijzen dat wij onze energie nuttiger zouden kunnen gebruiken in stede van met voorbeelden vruchteloos te trachten dit volk erop te wijzen dat het anders kan. Nog meer moet! De liefde van dit mooie land vraagt van ons een bijdrage naar vermogen en dat willen wij op deze bescheiden manier blijven leveren tot in lengte van dagen. Wat ons ook bezig blijft houden – hoe gek het ook klinkt – is de vorm van onnozelheid onder dit volk. Doen alsof men onnozel is. Zeer begaan met hun lot raakten ook wij onze verwachtingen kwijt bij het lezen van de nieuwe beloften toen hun idool hen deze bij de jaarwisseling zonder enige schroom opnieuw voor ogen hield. Ofschoon duidelijk herkenbare voorbeelden te over zijn om hen te overtuigen dat een groot deel van de beloften bij beloften zullen blijven, wachten zij even geduldig als Job op de verwezenlijking daarvan in de verre toekomst. De hoop op wat vandaag niet kan, kan morgen wel. Maar de morgen wordt overmorgen en die op zijn beurt wordt volgende week. En zo sukkelen ze verder en verder. Hij weet wel wat hij met het kruis moet doen. Maar ook al willen wij – zij het tegen beter weten in – de echtheid van de Idos-peiling niet in twijfel trekken, het leven van alle dag dwingt ons toch tot het stellen van bepaalde vragen. Vragen die veelal voortvloeien door andere berichten uit de zelfde kranten die de jubeltonen loslaten over de resultaten van die bewuste peiling. Een krant schrijft bijvoorbeeld des presidents’ populariteit toe aan zijn “sociaal beleid”. Wordt daarmee bijvoorbeeld bedoeld een woning voor mevrouw Wiesje of SRD 3000 per maand voor nieuwe gezinnen met drielingen? Wij hebben eerder al het begrip “onnozelheid” gebruikt en hiervan kunnen wij een prachtig voorbeeld geven. Worden bijvoorbeeld de bushouders en de mensen van de naschoolse opvang voor hun bewezen diensten op tijd betaald? Hoelang daarna mogen deze lieden – na smeekbeden en dreigementen – hun rechtmatig loon in ontvangst nemen? Hun loon voor verrichte arbeid! Dit is beslist niet hetzelfde als de “schadeloosstelling” van over onze ruggen bereikte geneugten. De president c.s. weten het kruis wel voor zichzelf te gebruiken en het gewone volk krijgt zeer spaarzaam wat kruimels toebedeeld. Vandaar ook dat algemene verbeteringen voor het ganse volk nog steeds uitblijven. Een ander begrip dat wij hier nu introduceren is “bedenkelijk”, dat wij als eufemisme gebruiken voor andere omschrijvingen. Als – volgens de Idos-peiling – het grootste deel van het Surinaamse volk deze president met ongekende populariteit omhangt, dan geeft dat zeer zeker aanleiding om de geestesgesteldheid van dit volk dan als “bedenkelijk aan te duiden”. Een president die al jaren toont hoegenaamd geen eerbied te hebben voor de Grondwet en alle wetten (waaronder ook gewoonten en gebruiken). Een president die een rolmodel zou moeten zijn. Dat hij toch wel een rolmodel is, valt niet te ontkennen, maar hij is niet één die het volk positief weet te inspireren. Kijk maar om u heen hoeveel onbetrouwbaarheid in alle vormen zich in dit land ontwikkelt, van roof en verkrachting tot corruptie en moord. Is dat een land waardig? Het betekent dat de uitslag van Idos-peiling meer over ons als volk zegt dan over deze president. Als wij onder vertrapping van onze grondrechten moeten leven – to be it. Maar laat ons bedenken dat niet voor niemendal de Tria’s Politica bestaat, de checks en balances in een normaal landbestuur. Ons hart doet zeer als wij denken aan toekomstige generaties, te beginnen bij onze kinderen van vandaag!
