Abu Ghraib en de wereldpolitiek

Personen die onterecht hebben vastgezeten, hebben in de Abu Ghraib gevangenis in Irak tijdens de Irak-oorlog een dienstverlener van de Amerikaanse defensie voor het gerecht gedaagd en een schadevergoeding afgedwongen voor martelingen en vernederingen die ze ondergingen. Deze gevangenis is een uitvloeisel van de (etnische) verhoudingen tussen de volkeren op onze aarde. De wereldgemeenschap kon getuige zijn van martelingen, misbruik en vernederingen door Amerikaanse militairen toen foto’s uitlekten naar de internationale media. De USA waren toen genoodzaakt een aantal militairen, betrokken bij de criminele handelingen in de gevangenis, te vervolgen, op te sluiten en oneervol te ontslaan. Maar terwijl de USA het proces voerden tegen hun eigen soldaten, werd getracht om de schade te beperken door te refereren aan de toestanden in de Abu Ghraib gevangenis in de Saddam-periode. Deze gevangenis was de meest beruchte om opposanten van de dictator Saddam Hoesein te martelen, verminken en te vermoorden. Wat er onder het Amerikaanse regime gebeurde in Abu Ghraib was dus niets vergeleken met de periode van Saddam. De vlieger gaat internationaal en juridisch uiteraard niet op, omdat elke overtreding een overtreding is en zijn consequenties heeft. Nu heeft daags terug zich een andere ontwikkeling voorgedaan inzake de eens ook onder USA beruchte gevangenis. Het is gangbaar in de USA dat gevangenisbeheer uitbesteed wordt aan private bedrijven, in het geval van Abu Ghraib een ‘defence contractor’. Dit bedrijf, dat toen L-3 Communications heette en nu Engility Corporation, is in de USA gevonnist om een schadevergoeding van meer dan 5 miljoen USD te betalen. De eisers zijn 72 voormalige gevangenen geweest in de gevangenis. Het Amerikaans bedrijf was betrokken bij het helpen gevangen houden en ondervragen van de gevangenen tijdens de Irak-oorlog in Abu Ghraib en andere gevangenissen. In het rechtsproces beschuldigden 72 voormalige gevangenen dat de werknemers van de ‘defence contractor’  L-3 Services hen hebben gemarteld en misbruikt. De werkwijze van de werknemers omvatte slagen, gedwongen naaktheid, blootstelling aan extreme temperaturen en het wakker houden voor lange uren. Het bedrijf, nu genaamd  Engility Corporation, pleitte voor niet ontvankelijkheid, omdat het zijn werknemers als deel achtte van de ‘bezettende strijdkrachten’ (dus het Amerikaanse leger). Daardoor zou het bedrijf niet aanspreekbaar zijn bij civiele vorderingen. De eisers accepteerden een schadevergoeding van 5.28 miljoen USD in oktober 2012 om de zaak af te wikkelen. Sinds 2004 werden foto’s van de Abu Ghraib gevangenis rondgestuurd. Het betroffen naakte gevangenen die op elkaar moesten liggen om zodoende een piramide te vormen. Een vrouwelijke militair was ook op de foto te zien, helemaal in haar sas. Ze werd deel van de 11 in Amerika gevonniste en ontslagen militairen. Het verweer van het bedrijf dat het niet vervolgd kon worden voor feiten gepleegd in het buitenland ging ook niet op. Egility is op zich geen klein bedrijf. Het vloeide voort uit L-3 Communications en is thans 1.6 miljard USD waard. Het bedrijf biedt voornamelijk militaire hulp waaronder ook vallen training en logistiek. Het bedrijf is ook gespecialiseerd in producten met betrekking tot de nationale veiligheid. Daaronder vallen bijvoorbeeld ook cybercrime.
Het verhaal en de ontwikkelingen van de situatie rond de Abu Ghraib gevangenis is relevant voor regeringen, ook de onze. Het geeft aan dat de militaire macht van de USA groot is en niet vergelijkbaar met die van ons. Het geeft ook aan dat wereldburgers risico’s lopen als ze verblijven in landen waar het nationaal belang van Amerika in gevaar is. Onze regio is de laatste periode zich gaan ontwikkelen tot een vreedzame met minder gewapende conflicten. Desondanks moet erkend worden dat een bepaald type leiderschap, dat niet gecharmeerd is van Amerika, wel in een aantal landen politiek de ruimte heeft gehad om te regeren. De zaak van Abu Ghraib is een zaak met betrekking tot medemenselijkheid waarvoor Suriname nog niet gevoelig is. Maar dit soort zaken moeten ons wel gaan regarderen en in regionaal verband moeten wij een opvatting hierover hebben. Het verhaal van Abu Ghraib is aangrijpend, omdat daarin zeker wel een disrespect en soms zelfs een haat te proeven is door Amerikanen en bepaalde gestationeerde Amerikaanse militairen tegenover vreemde culturen. Het is hetzelfde racisme dat ten grondslag heeft gelegen aan kolonialisme en slavernij. Deze attitude is de Westerse wereld eigen. Een goede beschouwing leert dat in die attitude de laatste eeuw in principe niet veel is veranderd. Na de Abu Ghraib-affaire is er ook niet veel veranderd, getuige de wijze waarop Amerikaanse militairen ongestraft in Pakistan en Libië zijn tekeer gegaan. De ACP-landen moeten dat beseffen en weten dat er meer gehaald moet worden uit de communicatie met de EU. De ACP is voorzichtig en wil waarschijnlijk geen verwijten maken, maar er is een sociale schuld die nog niet is ingelost als gekeken wordt naar de geschiedenis. Het verhaal van de Abu Ghraib gevangenis verklaart de positie waarin een aantal landen op de wereld nu verkeren, de ontwikkelingslanden. Het heeft te maken met de etnische verhoudingen tussen de wereldvolkeren.
 

error: Kopiëren mag niet!