Een weekend in Nickerie

Op zondag 23 en maandag 24 december 2012 heb ik weer een bezoek gebracht aan mijn geboortedistrict Nickerie. Dit district staat bekend als de rijstschuur van Suriname. Deze rijstschuur zorgt ervoor dat er voldoende rijst geproduceerd wordt voor de totale Surinaamse samenleving en de rest, (ruim 70%) wordt geëxporteerd. Zodra wij de grens van Coronie voorbij rijden, zien wij rechts van de weg delen van de Bigipan. Deze ‘pan’ heeft een oppervlakte van 683 km² of 68.300 ha. Een deel van Bigipan ligt in het district Coronie en het andere deel in het district Nickerie. De Bigipan trekt veel toeristen aan, vooral om de vogels, vissen, garnalen en het natuurschoon die deze pan ons te bieden heeft. Velen in Paramaribo vragen zich af wat Nickerie te bieden heeft. Vol enthousiasme gaan de mensen naar Nickerie. In de omgeving van de markt is het erg druk. Zij parkeren hun auto’s voor het commissariaat en gaan een wandeling maken onder de markt. Na een bezoek aan de markt, gaan zij vervolgens naar de Zeedijk. Op Zeedijk is er ook niet veel te halen. Als je op de Zeedijk bent, geniet je van het bruisende water van de Atlantische Oceaan. Ga je naar de Rijsdijksluis en kijk je naar de overkant van de Corantijnrivier, dan kan je de bomen en de huizen van Skeldon nog zien. Sta je langer op de Zeedijk dan kan je de activiteiten van de kleine boten, die de backtrack route onderhouden, goed waarnemen. De dagtoerist gaat vervolgens naar een restaurant in Nieuw Nickerie of naar een warung aan de Pisang Kapokweg. Na flink gegeten te hebben, keren zij soms dezelfde dag terug naar Paramaribo of zij gaan naar hun logeergelegenheid. In de avonduren is het heel rustig in Nieuw-Nickerie. Als ze eenmaal terug zijn in Paramaribo, dan zeggen zij tegen hun vrienden en kennissen: “Mi ben go na Nickerie”.
Bekendheid geven aan Nickerie
In 2004 is door de toenmalige districtscommissaris Hardeo Ramadhin een boek over Nickerie geschreven met als titel: “Het district Nickerie in Ontwikkelingsperspectief” (242 pagina’s in A4 formaat en ook in kleur). In dit boek kunt u veel gegevens over Nickerie vinden. De onderwerpen die in dit boek goed belicht zijn, zijn onder andere: het fysisch milieu, het Bigipan-gebied, de westgrens, de geschiedenis van Nickerie, de politieke ontwikkelingen, het grondbeleid, de demografie, de migratie, de polders, het dagelijkse leven, de ontwikkeling van de rijstbouw, de veeteelt, de visserij, de bacoveteelt, de ontwikkeling van de houtsector, over het onderwijs, over de volksgezondheid, over de religie, over de banken en nog meer. Dit district wordt heel weinig in positieve zin belicht. Nickerie kent ook een “president”. Hij denkt dat hij alles beter weet dan welke Nickeriaan dan ook. Die kennis en die macht schrijft hij zichzelf toe vanwege zijn politieke kleur. Het is te hopen dat de Nickerianen over drie jaren (25 mei 2015) tot het besef komen dat deze “president”, die meer kwaad dan goed doet voor het district, van het politieke toneel moet verdwijnen. Nickerie heeft goed geschoolde, beschaafde en moreel hoogstaande politieke leiders in het parlement nodig die zich ook daadwerkelijk willen inzetten voor vooruitgang en ontwikkeling van het Nickeriaanse volk.
Gesprekken gevoerd met rijstkenners
Een wandeling maken in Nieuw-Nickerie, lekker eten en drinken, geeft vaak een vertekend beeld van het district Nickerie. Om Nickerie goed te begrijpen zal je ook gesprekken moeten voeren met rijstboeren, verwerkers en pelmolenaars. Van de heer Harinandan Oemraw (voorzitter van de boerenorganisatie SPBA) heb ik begrepen dat er dit seizoen minder is ingezaaid. De grote boeren aan de rechteroever van de Nickerierivier, gaan dit seizoen waarschijnlijk niet kunnen inzaaien. De ondernemer Soechit heeft zijn droge grondbewerking al gedaan. Het wachten is op zoetwater. Het water van de Nickerierivier kan dit seizoen niet gebruikt worden, vanwege de extreme droogte. De rivier voorbij de Henarbrug is al verzilt. De zoutgrens is aan het verschuiven richting Wageningen. Volgens de Nickerianen gaan zij dit seizoen de 25.000 ha inzaai niet kunnen halen. De Wakaypompen moeten continu gevoed worden met diesel, anders gaan de rijstboeren in de diverse polders in grote problemen komen. De natte rijstbouw consumeert veel zoetwater. De verdamping is erg groot op dit ogenblik.
Het MCP-kanaal (het Suezkanaal van Suriname)                                                                                                                 Velen horen wat over het MCP-kanaal, maar de achtergrondinformatie hebben zij niet. Ik citeer uit het boek van Hardeo Ramadhin (blz.103): “Op 8 mei 1979 werd het startsein gegeven voor het graven van het Corantijnkanaal. Het zou tot juni 1986 duren voordat dit 66 km lange kanaal (40 meter breed en 4 meter diep) met twee zijkanalen, Pand–E (7 km) en South Drain (12 km) gerealiseerd zou zijn. Op veilige afstand van de zoutgrens werd te Wakay (aan de Corantijnrivier) een pompgemaal gebouwd, waar vier centrifugaalpompen in totaal 30 m³ water per seconde uit de Corantijnrivier kunnen pompen. Dankzij de Wakaypompen zijn de rijstboeren in Nickerie in staat beide seizoenen in te zaaien. Wat een grote aanwinst voor Nickerie.
Aan alle Surinamers, maar in het bijzonder de Nickerianen, wordt een gelukkig en productief 2013 toegewenst.
Hardeo Ramadhin

error: Kopiëren mag niet!