‘Het is een ramp wanneer de dienstdoende arts van Groningen de wachtpoli heeft’, zegt Soma Mohabier zeer gebelgd tegenover Dagblad Suriname. Op nieuwjaarsdag toog zij heel ziek naar de poli voor een behandeling. Voor de nodige medicijnen moest ze echter helemaal naar Paramaribo afreizen. ‘Dat kan toch niet.’ Aan haar werden medicamenten, waaronder paracetamol, hoestdrank en een antibioticakuur, voorgeschreven. ‘Wanneer het zo moet, dan hoeft er helemaal geen wachtpoli te zijn op Groningen’, zegt zij gepikeerd. Zij is woonachtig te Karan Anjar. Van daaruit moet er tientallen kilometers gereden worden naar Groningen. ‘En bij de dokter krijg je te horen dat je helemaal naar Paramaribo moet voor het afhalen van medicijnen. Gelukkig had mijn man voldoende brandstof in de wagen en had hij SRD 20 tot SRD 30 op zak.’ Mohabier zegt dat als de arts van ressort Tijgerkreek de wachtpoli draait, hij er altijd voor zorgt dat hij de medicamenten zelf aan de patiënten verstrekt. ‘Ik ben vaker bij hem geweest en hij geeft zelf medicijnen aan patiënten. Deze arts begrijpt dat we helemaal in Saramacca wonen en dat Paramaribo beslist niet om de hoek is. Waarom kunnen andere artsen dat voorbeeld niet volgen?’
Asha Gajadien-Bhagwat
