Buitenlanders gebruiken onze medicinale ‘koni’ om geld mee te verdienen

Professor Dennis Mans is sinds het jaar 2000 verbonden aan de Faculteit der Medische Wetenschappen van Adek. Hij is in Nederland opgeleid en gepromoveerd en heeft onderzoekservaring opgedaan in de Verenigde Staten en Brazilië. Hij is thans docent Farmacologie op de Faculteit der Medische Wetenschappen. Farmacologie is de wetenschap die zich bezighoudt met de wijze waarop medicijnen werken op het lichaam. In 2009 is Mans geïnaugureerd tot hoogleraar, met als bijzondere leeropdracht ‘medicinale planten’. Mans moet onderzoeken hoe medicinale planten werken op het menselijk lichaam. De professor vindt dat het heel belangrijk is om op zoek te gaan naar nieuwe medicijnen uit ons bos, met name tegen ziektes waarop we op dit moment geen antwoord hebben. Hij zegt stellig dat er voldoende bewijs uit de recente medische historie te halen is waaruit blijkt dat er planten zijn die stoffen produceren waarmee onder andere kanker kan worden bestreden; de vraag evenwel of kanker kan worden genezen is weer wat anders. ‘Op dit moment is ongeveer vijfentwintig procent van alle geneesmiddelen die de dokter voorschrijft afkomstig uit de natuur en in het geval van kanker komt 75% van alle antikanker middelen uit de natuur’.
‘Als u mij dan vraagt of er in Suriname planten voorkomen waaruit medicijnen gemaakt zouden kunnen worden tegen kanker en andere chronische ziektes zoals diabetis, dan is mijn antwoord: “misschien wel en waarom niet”.’ Mans illustreert dit alles door te stellen dat in Suriname op dit moment ruim 6.000 hogere planten voorkomen. Dat zijn planten die zaden dragen en bloemen geven en de veronderstelling is op basis van de statistiek dat ongeveer twee a driehonderd van die hogere planten mogelijkerwijs interessante medicinale karakteristieken bezitten. Er is enkele jaren gelden door het ministerie van Volksgezondheid een brochure uitgegeven waarin gesteld werd dat ongeveer zeshonderd planten in Suriname gebruikt worden voor medicinale doeleinden. Profesoor Mans schat dat dit cijfer lager in en denkt dat het realistischer is om te stellen dat het ongeveer tweehonderd bedraagt. ‘Stel dat van die tweehonderd slechts enkele daadwerkelijk voor medicinale doeleinden gebruikt kunnen worden, dan is dat nog steeds de moeite waard.’ Hij illustreert dit middels het voorbeeld van wilde sopropo. Hiervan worden de gedroogde bladeren fijn gemalen en in een capsule gestopt en in de Verenigde Staten verkocht tegen diabetes. ‘Dat hebben ze van onze inheemsen’, stelt Mans. ‘En het schijnt te werken ook, want de FDA (Food and Drug Administration), de waakhond van voedsel en medicijnen in de Verenigde Staten, heeft dat goedgekeurd. Ik moet weliswaar zeggen milde diabetes. Natuurlijk zullen er nog vele voorbeelden bekend zijn.’
Wat Mans hindert is dat wij zelf,  ondanks onze kennis van de natuur,  er niets mee doen. Vooral die medicinale planten die wat in het laatje kunnen brengen voor de Surinaamse Staat worden niet op een verantwoorde manier geëxploiteerd. ‘Wat we nu zien is dat buitenlanders op basis van onze ‘koni’ medicijnen in het buitenland produceren. Wij gaan dan op vakantie en dan kopen wij die medicijnen in het buitenland en brengen ze terug naar Suriname’, stelt een in deze nogal teleurgestelde professor Mans.

error: Kopiëren mag niet!