De leider van de grootste coalitiepartij heeft de laatste tijd geen schaarste aan politieke geliefden. Enige dagen voor de Nieuwjaarsrede zijn door twee politici met hartstocht openbare liefdesbetuigingen ten toon gesteld. Een politieke leider is bereid om te sterven voor de NDP-leider en de partij. Liefdesbetuigingen van deze aard zijn nu schaars in de moderne politieke wereld. Bij een onverhoopte gewapende situatie hoeft de president nu in elk geval niet ver meer te zoeken als het gaat om de voorste vuurlinie. De regering van de Republiek Suriname heeft weer een jaar om de Staat beter te ordenen en daarbij het volk te inspireren tot productiviteit. Dat is de uitdaging die ook deze regering in 2010 heeft aanvaard. Bij de beoordeling van deze regering op elk moment en ook aan het einde zullen twee maatstaven steeds aan de orde zijn vanwege de beloftes die de president als de man van de regering zelf heeft gedaan: het zogenaamde sociaal akkoord en de kruistocht tegen corruptie. Wat het eerste betreft hebben we al een staaltje geproefd van ondoordachtheid, dus dat realiteitszin vereist is, vooral met betrekking de wijze waarop met de meerinkomsten van de Staat wordt omgegaan. Door internationale sociaal gebaseerde instituten wordt al een tijd gepropageerd dat een adequaat sociaal zekerheidsstelsel geen kwestie is van geld, maar van politieke wil van respectieve regeringen. Even was een AOV van SRD 1.000 per maand ter sprake, een bedrag dat uiteindelijk de AOV op een noemenswaardig niveau zou brengen. Uiteindelijke werd het niets en moest de pr-man krijt pakken om krampachtig een balans te maken tussen de situatie bij NF en de situatie nu. Het resultaat: de NDP en vrienden hebben meer gedaan, dus er moet geen probleem zijn met het niveau. Dat is niet een wijze om de belofte van een sociaal akkoord uit te voeren. Wanneer de persoon die president van dit land is, praat, wordt er geluisterd. Heel vaak blijven de zinnen hangen, omdat ze pakkend zijn. Men zou niet meer bang zijn om oud te worden. Een aanpassing van de AOV moet door de samenleving verdiend worden met verhoogde productiviteit. Het draaien van het staatshuishouden vereist een bepaald budget dat nu wel verdiend kan worden. De denktrant moet niet zijn dat wanneer het geld gereserveerd is voor het staatshuishouden en de schulden en de aanvulling van de monetaire reserves, met de rest gedaan kan worden wat men wil, waaronder bij het aangaan van overheidscontracten met particulieren. Als hier een verkwistend beleid bestaat, gericht op bevoordeling van personen, zal uiteindelijk blijken dat de economische wind die we nu mee hebben niet efficiënt is aangewend. De economische groei is evident, maar al een tijd wordt ook erkend dat die groei geen spreiding kent naar bredere delen van de samenleving. De economische groei moet zich vertalen in een humaan gezicht aan de ene kant en aan de andere in de versterking van de weerbaarheid, dus door creatie van meer ondernemingen en productieve werkgelegenheid. De regering moet ook enthousiast bedrijven stimuleren en helpen oprichten, waarin geen partijtoppers en familieleden zijn betrokken. In tegenstelling tot het opmaken van de balans door andere regeringsleiders, laten de onze meestal na om te noemen hoeveel kwalitatieve banen door hun stimulerend beleid exact of binnen korte tijd zullen ontstaan. De president memoreerde het aantal mensen dat 60 jaar is geworden. Hoeveel van deze personen hebben een pensioen vanwege de werkgever naast hun AOV? Hoeveel moeten noodgedwongen naar een bewakingsbedrijf om door te blijven werken? De regering moet naast de verhoging van de AOV ook wetgeving in orde maken, waardoor werkenden samen met hun werkgevers een pensioen kunnen krijgen uit een pensioenfonds. Over de tweede maatstaf met betrekking tot corruptie is hier in de afgelopen dagen toch wel wat gezegd. Opmerkelijk was dat de president in zijn rede een oproep doet aan de burgerij, dus inclusief de civil society waaronder de media, om onze regering kritisch te volgen. Alhoewel opvalt dat de president zelf iets anders nu omgaat met die kritiek, zijn sommige politici een andere mening toegedaan. De president memoreerde in zijn rede ook de twee nieuwe gouddeals. De situatie bij Iamgold was eerder dat uiteindelijk 45 % van alles wat werd verdiend in Suriname, bleef hangen in de vorm van dividend, royalty’s en belastingen, met een aandelenparticipatie van 5%. De aandelenparticipatie is nu 30% en 60% van de verdiensten blijft nu achter in Suriname. Een belangrijk pluspunt is ook de controle die nu beter kan, er is dus aanleiding geweest om te twijfelen wat het bedrijf allemaal voor zichzelf heeft gegenereerd. Maar met een 30% aandelenparticipatie is er geen overtuigende garantie dat de rapportages nu correct zullen zijn. Bij de deal met Newmont waren de onderhandelingen tijdens NF blijven steken op 15% aandelenparticipatie, uiteindelijk zou 53% van de verdiensten in Suriname blijven. De aandelenparticipatie is nu op 25% en 58% van de verdiensten blijven in Suriname. Opvallend is in beide gevallen dat de groei in aandelenparticipatie zich niet zuiver naar rato verhoudt met de verhoging van de opbrengsten. Met name bij de Newmont-deal is dat het geval. Een oorzaak kan zijn dat de eerdere onderhandelingen, ondanks een geringe aandelenparticipatie, toch hadden geresulteerd in noemenswaardige verdiensten en kon er niet veel meer uit worden gehaald. We moeten wel rationeel blijven en gematigd omgaan om de zaak tot een nationalistisch emotioneel ding te maken. Er is een 100% Surinaams goudbedrijf op het niveau van Iamgold Suriname en Newmont/Surigold aangekondigd. Het kan een mooie gelegenheid zijn om de zaak aan te pakken zoals dat is gebeurd bij de cassavefabriek. De begrotingen zijn goedgekeurd en de tijd is al begonnen ter realisatie van de in DNA goedgekeurde planning voor 2013. Terwijl wij keihard zullen werken, zullen wij voldoen aan de oproep van de president en de verrichtingen van de regering blijven volgen.
