Vrijdag 21 december: de dag waarop de wereld NIET vergaat

De geologische ouderdom van de aarde wordt geschat op 4.5 miljard jaren, doch kan het  bestaan  van de aarde binnen een fractie van tijd aan haar einde komen. Astronomen , astrologen , doemdenkers , filmmakers en fictieschrijvers maken zich zorgen over het einde der tijden. Immers, zou een  actievolle wereldwijde Apocalyps, ternauwernood, op het laatste moment afgewend kunnen worden? Hier volgt een analyse  hoe de aarde en de menselijke beschaving  aan haar einde kan komen.
Het einde van de wereld is een begrip waarmee de ondergang van de menselijke beschaving en/of de aarde wordt aangeduid. Het einde van de wereld kan verschillende betekenissen hebben o.a: in astronomisch context: het einde der mensheid en/of het einde van de aarde door een rampzalige buitenwereldse gebeurtenis (bijv. meteoren inslag heeft 65 miljoen jaar geleden geleid tot uitsterven van de Dinosaurussen). In religieus opzicht:  dogmatische voorspellingen van het einde der tijden in de  leerstellingen van het Christendom ( Armageddon), het Jodendom, de Islam, het Boeddhisme en Hindoeïsme. In filosofische visie: een idee over hoe de menselijke beschaving ten onder zou kunnen gaan door een goddelijk wezen: het wegvallen van  extreme vormen van ethisch handelen met als gevolg egoïsme, pessimisme, chaos. In culturele benadering  : uitroeiing der mensheid door menselijk handelen o.a. door demografische veranderingen (laag geboortecijfer) genetische manipulatie en mutatie, aantasting van  de aarde als ecosysteem (klimaatsverandering), biochemisch (virale/bacteriologisch wapen) of  kernoorlog.
Op  wetenschappelijk niveau kan riskant onderzoek tot gevolg hebben massale tot zelfs complete uitsterving van de mensheid door o.a. biotechnologie (onvruchtbaarheid, mutaties bij de mens ), nanotechnologie (vernietiging van het ecosysteem) en deeltjesfysica.  De grootste bedreiging voor het einde van tijd, ruimte, materie en energie wordt gevormd door kosmische rampen o.a. gammastraling van uit ons melkwegstelsel, het verdwijnen van de aarde in een zwart gat (compacte massa van  een dode ster) en zonnevlam: de zon wordt een rode reus (door uitputting van de energie ). De zon (een miljoen keer groter dan de aarde)  is een immense  nucleaire plant waar waterstofgas in reactie komt met heliumgas waarbij warmte en licht vrij komen. Elke seconde wordt  400 miljoen ton waterstofgas omgezet in energie (licht, warmte en kosmische stralen)  die de bron vormt voor het leven op aarde.  Na 5  miljard jaren zal deze brandstof opraken en zal de zon veranderen in een grote rode reus van zonnevlam die de planeten Mercurius en Venus zal  verzwelgen. Volgens de astrotheoretische fysicus Villaver van de Universiteit van Madrid kan de aarde deze fase van de zon overleven en  regenereren tot een nieuwe wereld als de zon transformeert tot een Witte Dwergster .Volgens andere wetenschappers zal de aarde  uit elkaar vallen in  miljarden asteroïden.
De mensheid kan waarschijnlijk alleen uitsterven door een opeenvolging van catastrofes. Dat heeft een Amerikaans onderzoek uitgewezen. Onderzoekers van de Universiteit van Colorado Denver ontwikkelden een model om in te schatten welke rampen er moeten plaatsvinden om de gehele mensheid uit te roeien. Voor elke ramp die aan het model werd toegevoegd, berekenden ze eerst de mogelijke impact, zoals bijvoorbeeld het aantal doden dat zou kunnen vallen bij een pandemie en de tijd die er overheen zou gaan om een kernoorlog te ontketenen. Uit het onderzoeksmodel bleek dat alleen een combinatie van meerdere catastrofes zou kunnen leiden tot een totale vernietiging van de mensheid, zo meldt Discovery News.
Meteorietinslag
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Futures.
De onderzoekers noemen enkele voorbeelden van series van rampen die de mens fataal kunnen worden. Zo zouden een pandemie, een oorlog, de opwarming van de aarde én een meteorietinslag mogelijk kunnen leiden tot het uitsterven van de mensheid als ze in relatief korte tijd plaatsvinden. Uitgaande van de hypothese dat 65 miljoen jaar geleden de aarde getroffen werd door een astroïde met een doorsnede van 10 tot 12 km., komt een panel van  wetenschappers van de Nasa  tot de conclusie dat er een massale vernietiging van de aarde toen heeft plaatsgevonden en een herhaling van dit fenomeen mogelijk is . De astroïde was geladen met  kinetische energie en heeft geleid tot verdwijnen van de dinosaurussen van de aardbol  en  wereldwijde afkoeling van de aarde  door stofdeeltjes in de atmosfeer.  Tussen de planeten Mars en Jupiter ligt een gordel van 100.000 asteroïden kleiner dan 50 km. in doorsnee die een bedreiging vormen voor de aarde. Planetoïden van deze omvang komen elke 250.000 jaar richting aarde. Met geavanceerde telescopen worden deze asteroïden door de Nasa  geobserveerd.
 Ondergang van de mensheid door  mysterieuze epidemieën en klimaatsverandering
Micro-organismen  en de mens hebben altijd naast elkaar geleefd, maar soms kan het evenwicht verstoord worden. Pest in de 14e eeuw was  een dodelijke infectieziekte veroorzaakt door de entero bacteria yersinia pestis (Pasteurella pestis). Wetenschappers houden rekening mee  dat de mensheid getroffen kan worden door een dodelijke monsterplaag van nieuwe bacteriën en virussen  die consequent worden gevormd door de  evolutie  of biotechnologie en als wapen gebruikt kunnen worden. Het menselijk ras is ten dode opgeschreven. “Mogelijk binnen 100 jaar al sterft de mens uit. De situatie is onomkeerbaar, wat we ook doen.” Dat zegt de vooraanstaande Australische wetenschapper Frank Fenner. De gerenommeerde wetenschapper (95) is professor emeritus microbiologie aan de Nationale Universiteit van Australië en een vooraanstaand lid van de Royal Society of London, de prestigieuze Britse academie voor wetenschappen. In The Australian liet Fenner, die zelden interviews geeft, zich erg pessimistisch uit over de toekomst van de mens. “De homo sapiens zal uitsterven, mogelijk zelfs al binnen honderd jaar.” De ondergang van de mens ontstaat volgens de wetenschapper doordat de bevolking van de aarde te veel groeit. “Koppel ons enorme aantal aan de steeds grotere en oncontroleerbare consumptiedrang en de aarde zal uiteindelijk onder haar eigen gewicht bezwijken”, zegt Fenner. De eerste gevolgen daarvan zijn al zichtbaar. “De klimaatverandering is nog maar net begonnen, maar we zien nu al opmerkelijke veranderingen in de weersystemen. Wetenschappelijk onderzoek heeft ook uitgewezen dat de Maya beschaving ten onder is gegaan door klimaatsverandering, ontbossing en bodemerosie met als gevolg achteruitgang van de voedselproductie. ”
Hoe uniek is het leven op aarde?
Het is nu moeilijk voor te stellen dat de mens ooit nog van de aardbodem zal verdwijnen. Stel dat de aarde wordt getroffen door een meteoreninslag, dat een een kern – biochemische of  virale ziekte uitbreekt waaraan 99,9 procent van de mensheid overlijdt. Dan nog blijven er zes miljoen individuen in leven doordat ze niet gevoelig zijn voor de ziekte of omdat zij de oorlog of de meteoreninslag hebben overleefd. Gezien de tweeduizend mensen die aan het begin stonden van de huidige wereldbevolking is zes miljoen ruim voldoende om het voortbestaan van de mensheid te garanderen.
Hein Raghoebar M.Sc.

error: Kopiëren mag niet!