Sommige burgers meer gelijk dan andere

Het schijnt dat sommige politici minder positief geprikkeld worden door een bepaalde stand van de planeten rond deze periode van het jaar. In december 2007 kwam het tot een ongekende uitspatting in DNA, die ambtshalve door de pg had moeten worden vervolgd, minimaal onderzocht. Na 5 jaar is er weer een ontploffing maar nu van vuurwerk, want het is immers de ‘pagaramaand’. Weer is de PL-voorzitter daarbij betrokken en weer is het noodzakelijk dat de pg de zaak onderzoekt. In de afgelopen periode is het echter heel vaak voorgekomen dat zaken die de pg uitdrukkelijk onderzoekt, niet tot op de bodem worden uitgezocht en onderzoekingen stuiten op een blinde muur. De uitkomst van deze onderzoeken worden nooit kenbaar gemaakt, dus nu zal het er ook niet veel van komen. ‘Laten we het onderzoek afwachten’, is een zin die herhaaldelijk gebruikt wordt om zaken in de doofpot te stoppen en over te gaan tot de orde van de dag.  Puur theoretisch staat in Suriname een ieder gelijkelijk onder de wet, maar in de praktijk gaat dit beginsel niet op. Iedereen is in principe gelijkwaardig aan elkaar, maar sommige mensen zijn meer gelijkwaardig aan elkaar dan anderen. Dat blijkt duidelijk uit het vuurwerkongeval waarbij de PL-voorzitter recentelijk betrokken was. Als coalitieleider en DNA-lid dient de politicus te weten dat er een vuurwerkperiode is afgevaardigd in het land waaraan de burgerij, inclusief ‘leden van het koninklijk huis’, zijn onderworpen. Het vuurwerkspektakel van de PL was volgens de dc van Nickerie illegaal. Bovendien zijn er gewonden gevallen onder het toekijkend publiek, waaronder ook een kind. Dankzij de PL-voorzitter hebben we dit jaar al voor de 20ste van de maand vuurwerkslachtoffers zeker 10 dagen voor de officiële vuurwerkperiode. Als de exponenten van de regering lak hebben aan de regels die de regering zelf uitvaardigt, hoe serieus zullen de regels zelf door de burgers en de handel worden genomen? De PL-voorzitter zou naar verluidt hebben verklaard dat DNA-leden toestemming hadden gegeven, dan wel hadden ingestemd met een vuurwerkshow in Nickerie. De politicus moet niet van de burgerij verwachten dat rekening wordt gehouden met deze ongeloofwaardige onnozelheid. DNA-leden zijn niet bevoegd hem die toestemming voor het afschieten van vuurwerk te geven. De personen die door onzorgvuldig handelen lichamelijk letsel hebben toegebracht aan anderen, zouden vervolgd kunnen worden voor mishandeling met zwaar lichamelijk letsel door schuld. De houding van de PL-voorzitter valt zwaar te betreuren, maar het kan ook opgevat worden als een politiek signaal en een verdergaand protest tegen een bepaalde houding van de president (lees: de NDP) tegenover de coalitiepartners. Dit kan verder geplaatst worden tegen de achtergrond van de Amnestiewet die eerder dit jaar is aangepast. Hoe zwaar zijn immers de strafbare fouten/overtredingen gepleegd bij het illegaal afschieten van vuurwerk en het verwonden van een aantal omstanders in vergelijking met de strafbare feiten waarvoor amnestie is uitgebreid? Dat kan een beredenering zijn die wind uit de zeilen haalt wanneer intern binnen de MC kritiek zou worden geuit op het gedrag  van de PL-voorzitter. Deze politicus trouwens heeft in het verlengde van het gebeurde opmerkingen gemaakt die de objectieve burger wel doen afvragen of de man wel respect heeft voor het land en zijn wetten. Een opmerking dat het geen vuurwerkshow was, maar dat hij gewoon een paar pagara’s had gekocht die afgeschoten moesten worden, duiden wel op een ontbreken van respect en het serieus nemen van de instituten en wetten van het land. Het duidt ook op een houding die over het algemeen aan de basis staat van grootscheepse corruptie in ontwikkelingslanden. Die houding is kennelijk gerelateerd aan de perceptie die men over het algemeen ook heeft over de bevolking. Wanneer het aan politici lukt om op zeer eenvoudige wijze stemmen te vergaren zonder een noodzaak om politiek op dieper niveau te bedrijven, dan is het wel voor te stellen dat een soort afkeer althans een ontbreken van respect ontstaat tegenover diezelfde personen die hebben gestemd, althans het electoraat. Personen die zich succesvol in het leven zien, hebben wel een bepaalde houding tegenover domme mensen. En in principe is iedereen die niet beschikt over macht om politiek te doen manipuleren, aan de kant van de bevolking die dom is. De houding van de PL-voorzitter is in elk geval een uiting van een vorm van diepe minachting van de wetten van een land, in dit geval ons land Suriname, en dus ook van het land zelf. Politici die lang meegaan die hebben ook de neiging, zoals dat in Afrika is geweest, om zich een beetje eigenaar te wanen van het land, een stuk territorium waarop zij ongestraft mogen doen en laten, waar zijn de touwtjes van de wajangpoppen in handen hebben.
Het meest bezwarende aan deze uitspattingen is dat er een zeer laag niveau van (politieke) beschaving daarmee gepaard gaat. Bepaalde politici zijn niet weg te jagen uit het politieke machtscentrum. Men kan de woorden ‘politieke ethiek’ niet eens uitspreken, laat staan zich verdiepen daarin. Dat gebrek aan politieke beschaving leidt tot straffeloosheid en een desoriëntatie op het lager niveau. Het drijft de overlevende burger gemakkelijk naar bepaalde wegen. Van de justitiële autoriteiten wordt niet veel in dit geval verwacht. De burgerij is kennelijk door wanhoop ook behoorlijk stil gevallen. Er zijn geen corrigerende instituten in het land en vele politici hebben geen grenzen aan hun gedrag gelegd. De enige maatregel kan het electoraat nemen bij de verkiezingen. In een cultuur van straffeloosheid gaan velen hun kans nog grijpen. We zien wel of de afloop van deze zaak ons aangenaam verrast. Veel hoop daarop is er weliswaar niet.

error: Kopiëren mag niet!