De minister van OW kiest naar verluidt ervoor om vragen over mogelijke bevoordeling van zijn kinderen door hem niet te beantwoorden. Dat is een grove minachting van zijn taken door de minister. De ruimte om de DNA te minachten heeft de minister politiek wel, omdat er een brede politieke backing voor hem bestaat. Wat is het gevolg wanneer de minister de vragen over een vermeende bevoordeling van een zoon en dochter, die op zich heel concreet zijn, niet beantwoordt in DNA? Die vragen moeten nu door de betreffende DNA-leden gedeponeerd worden bij de DNA-voorzitter. Deze zal kennelijk namens de DNA de vragen schriftelijk stellen aan de betreffende minister. Maar wat als de minister ervoor kiest om deze vragen niet of niet adequaat te beantwoorden? De oppositie zal een motie van wantrouwen indienen tegen de minister, en deze bewust of onbewust zodanig formuleren, dat de coalitie geen andere keus zal hebben dan daartegen te stemmen. Dit alles zal voldoende materiaal opleveren voor NF/VHP om te gebruiken tijdens de verkiezingscampagnes. Van tijd tot tijd zullen de DNA-leden dit punt van OW weer even opfrissen. Het komt dus hierop neer dat de OW-minister de mogelijkheid heeft om wie dan ook te verrijken, zonder dat er voor hem problemen als zodanig ontstaan. In elk geval zal hij mogen aanzitten. Het zal veel voeten in de aarde kosten om de minister na zijn dienstperiode strafrechtelijk te vervolgen, vooral waar het gaat om bevoordeling. Er zijn geen wettelijke criteria om te toetsen die strafbaar overtreden kunnen worden. Bevoordeling van familieleden moet gelinkt worden aan de strafwetgeving, maar wel kan aannemelijk worden gemaakt dat bepaalde deals neerkomen op conflict of interest. Het ministerie van OW geeft vanwege het karakter veel geld uit aan uitbesteding van een heleboel werken. Veel aannemers hebben graag in hun portefeuille de uitvoering van een overheidswerk. Deze werken zijn rendabel en altijd moeilijk geweest om te verkrijgen, ook in de VHP-periode. Geluiden van vermeende bevoordeling en willekeur bij het uitbesteden zijn er altijd geweest. Clad-rapporten zijn door ons behandeld om aan te tonen dat er met name een slechte monitorng van uitvoering van contracten was, waardoor de Staat geld verspilde. Suriname heeft het Inter-Amerikaanse Anti-corruptievraagstuk geratificeerd en groepen van artikelen van dit verdrag worden om een aantal jaren getoetst door het monitoringsmechanisme. Wat Suriname betreft zijn er al opmerkingen gemaakt dat de uitbestedingspraktijk en de wet- en regelgeving tekort schieten. Er zijn geen detaillistische criteria die bijvoorbeeld kunnen verantwoorden waarom een aannemer die duurder vraagt voor een werk, toch een werk uitbesteed krijgt. Op zich moet dit te verantwoorden zijn, maar het moet gestoeld zijn op van tevoren vastgestelde objectieve criteria. Er moet zoveel mogelijk transparantie zijn en mogelijkheid voor meedinging. De namen van degenen die zich inschrijven voor een project moeten worden gepubliceerd. Zowel de namen van degenen die werken gegund hebben gekregen als de namen van de personen die een werk niet gegund hebben gekregen moet worden gepubliceerd, zodat de samenleving zelf een oordeel kan vellen over de besteding van haar gelden. Het is over het algemeen in Suriname zo dat zowel de oppositie als de coalitie wederzijds veel corruptie-informatie over de ander heeft, maar dit bewaart voor de moeilijke dagen. Wanneer de kritiek teveel wordt van de andere kant, licht men de sluier voor het publiek over de partij die kritiek geeft. Om enigszins tegemoet te komen aan de eis van transparantie zijn door de regering in 1996 de Aanbestedingsreglement voor Werken in Suriname (AWS) en de Uitbestedingsvoorwaarden voor Werken in Suriname (UWS) ingevoerd. De regering moet er rekening mee houden dat de president van het land een uitspraak heeft gedaan over het aanpakken van de corruptie in ons land. Met name het ministerie van OW moet in dit kader extra letten op de aanbestedingen en gunningen. Dit geldt uiteraard ook voor de andere ministeries, maar OW is een grote ‘spender’. Nu wordt detaillistisch beweerd door de oppositie dat de minister een zoon en een dochter bevoordeelt bij het gunnen van werk, waarmee miljoenen US dollars gemoeid is. Die mochten naar verluidt 300 computers aanleveren voor het ministerie van hun vader. Een vraag is of er niet is overgefactureerd. Op basis van SRD 2.000 per computer zou het hier allicht kunnen gaan om meer dan een half miljoen SRD. Een zoon van de OW-minister zou belast zijn met de directievoering van de renovatie van het presidentieel paleis. Hierbij zou er zelfs meer gevraagd worden voor meerwerk. Maar behalve het monitoren van het renoveren van het paleis zou de zoon van de minister naar wordt beweerd veel meer kunnen doen. Hij althans zijn bedrijf heeft ook kennis om het fileprobleem te helpen oplossen. De kennis die de zoon of zijn bedrijf bezit, zou zo uniek zijn in Suriname en schaars dat de vader-minister het niet nodig vond om een aanbesteding te houden. Maar daar houdt het niet op. De zoon en zijn bedrijf zouden nog meerdere talenten hebben, kennelijk opgedaan op een universiteit. Voor het verrichten van enkele diensten ter ondersteuning van het beleid van pa en uitwerking van zijn beleidsplannen wordt aan het bedrijf werk gegund voor meer dan USD 2.1. miljoen. Opmerkelijk is dat zoon en dochter ook nu pas gelden zouden hebben ontvangen (circa een half miljoen SRD) voor werk dat aan het einde van de Bosje-periode zou zijn geleverd. Alles bij elkaar genomen lijkt het op een verhaal uit de corrupte landen in Afrika en Azië. Het geluk is nu waarschijnlijk dat met of zonder verkwisting voor ons doen genoeg geld overblijft voor de sociale huishouding. Wanneer de gelden opdrogen, zal vermeende verkwisting op meer protest stuiten. De president blijft eindelijk verantwoordelijk voor de daden van zijn regering. De OW-minister die uit hetzelfde kamp komt en een bepaalde hechte band heeft met de president moet daarop letten. Hij kan het straks extra moeilijk maken voor de president. Maar voor zichzelf kan hij het ook moeilijk maken als we kijken naar de OW-minister die in het recente verleden al is veroordeeld.
